Γράφει ο Πέτρος Κούκουζας
Luis Sepulveda και Leonardo Padura, «Σαρανταυγά» και «Τσινάρι», ρακή, και Guinness, Σκύρος και Δομοκός, Ιρλανδία και Βαρκελώνη (που σκόπευε να ταξιδέψει), radioloose και «ΣΠΙΡΤΟ».
Την Τρίτη 27.07.2020 αποχαιρετίσαμε τον Κυριάκο Σακελλάρη, συνοδοιπόρο στη στάση ζωής με την οποία επιλέξαμε να πορευτούμε στη ζωή μας. Συνεπής σε αυτή τη στάση, της αλληλεγγύης σε οποιονδήποτε είχε την ανάγκη του και ζητούσε τη βοήθειά του ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, θρησκεία. Συνεπής στις απόψεις του που τις υπηρέτησε όλη του ζωή. Γενναιόδωρος…
Ιδιαίτερος και στο φευγιό του, χωρίς παπάδες και ψυχρά μνήματα, φτερούγισε στο δάσος Συγγρού. Αναχωρητής… Εργατικός τόσο στον επαγγελματικό του τομέα όσο και στην κοινωνική του συμμετοχή, την οποία θεωρούσε σημαντικό κομμάτι της ζωής του, χωρίς να επιδιώκει το χρήμα και την καταξίωση με κάθε μέσο, ιδίως ανήθικο. Ανιδιοτελής …
Χαμηλών τόνων και σεμνός χωρίς ίχνος αυτοπροβολής ακόμα και όταν οι εμπειρίες του αντικειμενικά τον τοποθετούσαν πολύ ψηλά στην “ιεραρχία”. Ακόμα και όταν με τις αναμφισβήτητες οργανωτικές του ικανότητες παρήγαγε σημαντικό έργο που μένει ως παρακαταθήκη. Αθόρυβος…
Είχε την ικανότητα να διαχωρίζει την προσωπική εκτίμηση από τις πολιτικές απόψεις και να αξιολογεί ανθρώπους, συμπεριφορές και επιλογές ανεξάρτητα από τις πρόσκαιρες ή μακροπρόθεσμες πολιτικές διαφωνίες. Το ελαφρώς πονηρό, επικριτικό ή επιδοκιμαστικό χαμόγελό του είναι κάτι που δε φεύγει από το μυαλό και τη μνήμη. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτό το αινιγματικό του χαμόγελο “μιλούσε” και αρκετές φορές που δε έμαθα ποτέ τι ήθελε να πει.
Όλα τα παραπάνω συνέθεσαν την κόκκινη κλωστή που μας συνέδεσε όλα αυτά τα χρόνια που συμπορευτήκαμε, διεκδικήσαμε, απογοητευθήκαμε, ξαναπροσπαθήσαμε, διαφωνήσαμε …. Ποτέ όμως η κλωστή δεν έσπασε, όσο και αν τέντωσε, απέδειξε την αντοχή της στην αξιοπρέπεια με τη οποία πορεύτηκε ο Κυριάκος.
Άνθρωποι σαν τον Κυριάκο δε φεύγουν από τη ζωή σα να μην πέρασαν, σαν κυρ. Παντελήδες. Η προσφορά τους μένει ως στάση ζωής. Όταν θα πίνω στο «Σπίρτο» θα νοιώθω πάντα να με κοιτάει και να χαμογελάει o άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά.
