Γράφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος Δημοσιογράφος – Δημοσιολόγος.
Το Καστελλόριζο είναι το νησί, στο οποίο κυρίως προσκρούουν οι επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Το Καστελλόριζο, που επισήμως ονομάζεται Μεγίστη, αφού είναι το μεγαλύτερο νησί στην περί αυτό συστάδα δεκατεσσάρων νήσων, νησίδων, και βραχονησίδων. Τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ που έχει, κατά το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το Καστελλόριζο είναι κάρφος στα όμματα της σημερινής τουρκικής ηγεσίας και αν μπορούσε να τo αφανίσει θα το έκαμε ευχαρίστως…
Η σύγχρονη Τουρκία στα σχέδια της έχει απέναντί της την αποφασιστικότητα όλων των Ελλήνων και ειδικότερα των φιλειρηνικών και φιλήσυχων Καστελλοριζίων. Οι ηρωικοί κάτοικοι του νησιού ξέρουν ότι δεν είναι μόνοι τους και αυτό τους δημιουργεί πνεύμα ασφαλείας και ηρεμίας.
Απόδειξη του εμπράκτου ενδιαφέροντος των Πανελλήνων είναι οι πολλές εκδηλώσεις που διεξήχθησαν φέτος στο νησί, με τη συμμετοχή κρατικών και ιδιωτικών φορέων. Θα αναφέρουμε τις πιο πρόσφατες. Τον Αύγουστο το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων, το Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών και ο Δήμος Μεγίστης διοργάνωσαν Έκθεση με θέμα «Η αττική γη υποδέχεται τους πρόσφυγες του ‘22».
Στο τέλος του ιδίου μηνός διεξήχθη το 7ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καστελλορίζου «Πέρα από τα Σύνορα», φεστιβάλ στο οποίο υπήρξαν 790 υποψηφιότητες από 100 διαφορετικές χώρες. Στο φεστιβάλ χορηγοί ήσαν κρατικοί φορείς και διάφορες πρεσβείες στην Αθήνα.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το 1ο Φεστιβάλ Γρίφων, το οποίο, κατά τους διοργανωτές αποδείχθηκε εθνικής σημασίας επιστημονικό γεγονός. Σημειώνεται ότι ο μαθηματικός Πανταζής Χούλης, πρώην καθηγητής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αυστραλίας και τώρα συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κρήτης ίδρυσε στο Καστελλόριζο Μουσείο Γρίφων, το οποίο διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες συλλογές Γρίφων παγκοσμίως. Το φετινό φεστιβάλ Γρίφων έκλεισε με τη θέληση των διοργανωτών να γίνει θεσμός, που θα φέρει το νησί στο κέντρο του παγκοσμίου επιστημονικού ενδιαφέροντος και θα εξάγει πολιτισμό.
Τον ίδιο μήνα, Σεπτέμβριο, η «TΗΕ TEΛOΣ SOCIETY» μια ιδιωτική πρωτοβουλία με ιδρύτρια και κινητήρια δύναμη την Γεωργία Κοτρέτσος (γεννημένη το 1978 στη Θεσσαλονίκη, με καταγωγή από την Αρχαία Ολυμπία) οργάνωσε πολιτιστική δράση στο Καστελλόριζο. Κατ’ αυτή προσκλήθηκαν δέκα πρόσωπα, νέα στην ηλικία τα περισσότερα, από τον χώρο του πολιτισμού, για μια σειρά ερευνητικών και πειραματικών ασκήσεων. Ήταν μια προσπάθεια παρατήρησης και ερμηνείας του σύγχρονου πολιτισμού από το Καστελλόριζο, το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας και της Ευρώπης. Η δράση επεκτάθηκε στα νησιά της Ρω και της Στρογγυλής, στην οποία διεξήχθη για πρώτη φορά πολιτισμική δράση.
Η διακεκριμένη ιστορικός της Τέχνης Γεωργία Κακούρου – Χρόνη, συμμετέσχε στην εν λόγω δράση και σε ερώτηση εφημερίδας δήλωσε ότι και στο Καστελλόριζο αποδεικνύεται η συνέχεια του Ελληνισμού: « Ακολουθώντας τ’ αχνάρια του χρόνου (διαδρομές σε σηματοδοτημένα και μη μονοπάτια του Καστελλόριζου, που κάλυψαν τουλάχιστον τριάντα χιλιόμετρα) ανταμώθηκα με μυκηναϊκά κυκλώπεια τείχη, λακοειδείς και σκαλισμένους τάφους, πατητήρια, εκκλησάκια…Προϊστορικό, αρχαίο, βυζαντινό και νεότερο παρελθόν».
Μακάρι και οι Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος να δώσουν το «παρών» με ιεραποστολικές και πολιτισμικές δράσεις στο Καστελλόριζο, σε συνεργασία με τη νεοσύστατη Μητρόπολη Σύμης, στην οποία αυτό ανήκει εκκλησιαστικά. Η Σύμη είναι σε ικανή απόσταση από το Καστελλόριζο και χωρίς τακτικά δια θαλάσσης δρομολόγια. Έτσι η όποια επικοινωνία είναι δύσκολη. Η αντικειμενική δυσκολία της διαποίμανσης, προκαλεί την απορία γιατί το Καστελλόριζο αποφασίστηκε να ανήκει εκκλησιαστικά στην απομακρυσμένη Σύμη και όχι στην πλησιέστερη Ρόδο. Οι Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου ανήκουν, ως γνωστόν, στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο είναι εμπερίστατο. Θα μπορούσαν να δείξουν τη συμπαράστασή τους στο Καστελλόριζο και οι Μητροπόλεις της Κρήτης, οι οποίες επίσης ανήκουν στη δικαιοδοσία του Φαναρίου.
