ΕπιΤόπου [7/2]

Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Λέρου. Λέρος. Ένα νησί όχι μόνο πανέμορφο, αλλά αστραφτερό, χάρις στην Ιστορία του, την Ανθρωπιά του, τον Πολιτισμό του, τις Αξίες του, που στάθηκαν ορθές και θεράπευσαν βαθιές πληγές, οι οποίες έτρωγαν τις σάρκες του ελληνισμού στα «πέτρινα χρόνια» που τον λάβωσαν ποικιλοτρόπως.

Πήγαμε δύο φορές στη Λέρο μαζί με άλλους Μαρουσιώτες, προσκεκλημένους από το Πνευματικό Κέντρο του ∆ήμου της, για τις « ΗΜΕΡΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ» κατά τις οποίες, τιμά με όλη τη σημασία της λέξεως ο ∆ήμος Λέρου -μέσω του αρμοδίου φορέα του- προσωπικότητες που μέσα από τον αγώνα τους τον πατριωτικό, τον αντιστασιακό, τον πνευματικό, έχουν προσφέρει στην Ελλάδα και τους Έλληνες, την ψυχή και τη ζωή τους, ασχέτως αν παρέμειναν από τύχη ζωντανοί, για να μπορούν να μεταλαμπαδεύουν στις νεότερες γενιές της πίστης τους τη φλόγα, πως η ζωή χωρίς αξίες και ιδανικά, δεν διαφέρει από εκείνη των ζώων.

Και μπορεί ο άνθρωπος να ανήκει στο Ζωικό Βασίλειο, δεν είναι όμως ζώο κι ας συμπεριφέρεται πολλές φορές χειρότερα από αυτά. Τα παραδείγματα άπειρα και ζοφερά. ∆υστυχώς! Είναι εκείνα που μας πληγώνουν, που μας μαυρίζουν τη ζωή, που μας θαμπώνουν τα όνειρα για καλύτερες κοινωνίες.

Έτσι έχοντας τα πράγματα στην πλειονότητά τους, παραδείγματα ουσιαστικής προσφοράς στον άνθρωπο σαν αυτές που προέρχονται από τον ∆ήμο Λέρου και το ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ του ΚΕΝΤΡΟ, μας προσφέρουν εκείνη την ανάσα της ανακούφισης, όπως το αντίκρισμα του φάρου από το κακοκαιρισμένο καράβι.

Οι… διοικήσεις αυτές, θα μπορούσαν να ξοδεύουν τα όποια χρήματα διέθεταν για τα… πολιτιστικά τους, προσφέροντας στον κόσμο τους θεάματα εισαγόμενα, όπως κάνουν τόσοι και τόσοι άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι δήμοι. Προτίμησαν όμως τα ∆ΥΣΚΟΛΑ! Προτίμησαν να δώσουν λόγο, να δώσουν βήμα, στους δικούς τους δημιουργούς.

Στους δικούς τους ανθρώπους, στους δημότες τους δηλαδή και όχι μόνο, για να εκτονώνουν τον «ερωτικό» τους οίστρο, αυτόν που αφορά στα άδυτα της ψυχής και του νου του ανθρώπου. Έτσι, ανάμεσα στα άλλα Μέσα τα οποία τους παρέχει ο ∆ήμος Λέρου, είναι και το έξοχο περιοδικό «ΛΟΓΟΥ & ΤΕΧΝΗΣ» το οποίο δίνει το στίγμα του μέσα από τον τίτλο: «Έκφραση».

Ένα περιοδικό-βιβλίο, γεμάτο από όμορφες γραφές, αξιόλογες καταθέσεις, περιγραφές, μνήμες, ιστορήματα, αφιερώματα, ζωγραφική και σκίτσα. Και τούτο το περιοδικό το θεωρώ ένα από τα «ακριβότερα» της πατρίδας μας, διότι είναι γέννημα και θρέμμα, ενός φορέα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που επάξια ονομάζεται «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ».

Για να γεννηθούν όμως και να ευδοκιμήσουν τέτοιες… φευγάτες «αποκοτιές», πρέπει να υπάρχει εκείνο το ανθρώπινο δυναμικό το οποίο να φλέγεται για την ουσία των θεμάτων που αφορούν στον Πολιτισμό και μάλιστα τον Έλληνα Πολιτισμό. Αυτόν με τις τόσες αποχρώσεις, με τους τόσους ήχους, με τα τόσα επίπεδα σε Μέσα έκφρασης, ∆ιαφορετικά, τα εισαγόμενα καλοπληρωμένα «πολιτιστικά»…αγαθά, προτιμώνται από την προσπάθεια ενθάρρυνσης και προώθησης της ντόπιας πνευματικής-καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Το να πληρώνεις και να παραγγέλλεις-προσκαλείς είναι εύκολο διότι δεν προϋποθέτει δουλειά!!! Απλές …Αποφάσεις του ∆.Σ χρειάζονται.
Εμείς όμως, αυτή τη δουλειά θαυμάζουμε, χαιρόμαστε, επευφημούμε μέσα από το δικό μας μαρουσιώτικο Μέσο Πολιτισμού όπως είναι η εφημερίδα ΑΜΑΡΥΣΙΑ. Και τη χαιρετίζουμε με ενθουσιασμό, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να παρέχεται το Μέσον να διευκολύνεται ο πνευματικός άνθρωπος (που ο κάθε τόπος διαθέτει), να μπορεί να αφήσει το στίγμα του στον Τόπο του.

Μπράβο σε ΟΛΟΥΣ σας.

ΤοποΓράφει η Θέμις