Κύριε διευθυντά,
Είναι γνωστό ότι αρκετοί Έλληνες συμπατριώτες μας τη δεκαετία του ’50 και ’60 μετανάστευσαν για καλύτερη τύχη σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική και στην Αυστραλία. Οι Έλληνες αυτοί που πήγαιναν τότε στο εξωτερικό: (1) είχαν το διαβατήριό τους, (2) είχαν θεώρηση (visa) από την εδώ πρεσβεία της χώρας που θα πήγαιναν, (3) είχαν συγκεκριμένη θέση εργασίας εκεί και (4) πήγαιναν αμέσως στην εκεί αστυνομία (τουλάχιστον στον γερμανόφωνο χώρο που γνωρίζω προσωπικά), δήλωναν τα πλήρη στοιχεία τους (διαμονή, θρήσκευμα κλπ.) και έπαιρναν το λεγόμενο δελτίο δήλωσης (meldezettel), έτσι ώστε η αστυνομία και κατά συνέπεια το κράτος να γνωρίζουν τα πάντα γι’ αυτούς.
Σήμερα αυτοί που εισέρχονται κατά χιλιάδες στη χώρα μας παράνομα και λαθραία, χωρίς βέβαια τα παραπάνω, πώς αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν αν όχι λαθρομετανάστες; Και ασφαλώς δεν μπορούν αυτοί οι παράνομοι μετανάστες σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με τους απόλυτα νόμιμους Έλληνες μετανάστες. Άλλωστε για λαθρομετανάστες μιλάει και ο Γενικός Γραμματέας της ΜΚΟ «Διεθνής Οργάνωση για την Ειρήνη, την Πρόνοια και την Ανακούφιση» κ. Τζαμάλ αλ Γκραμπλ.
Και κάτι τελευταίο. Θεωρώ ότι θα ήταν τουλάχιστον αστείο να ισχυριστώ ότι ήμουν και εγώ μετανάστης στην Αυστρία, επειδή σπούδασα μηχανικός στο Πολυτεχνείο της Βιέννης.
Με τιμή
Αγγελος Ντονάς
κάτοικος Αμαρουσίου
