Αγαπημένη Θέμις,
σε παρακολουθώ αδιάκοπα στη σελίδα που σου διαθέτει ο αγαπημένος φίλος και εκδότης Χρήστος Ζαγκλής.
Βλέπω λοιπόν κάθε φορά εσένα, τον λαογράφο κ. Δημήτρη Μασούρη και κατά καιρούς τον αρχαιολόγο μας κ. Γιώργο Πάλλη να αναφέρετε νοσταλγικά στο παλιό μας Μαρούσι και την ιστορία του.
Εσύ καλή μου φίλη, με φέρνεις πίσω στην παλιά μας γειτονιά με τόση ευαισθησία και αγάπη, που με κάνεις να νοσταλγώ ένα παραθυράκι στην οδό Διονύσου με μια κάτασπρη χειροποίητη κουρτίνα κι ένα βαζάκι με λουλούδια.
Ξέρεις καλά πως σου οφείλω πολλά, παρ’ όλο που είσαι μικρότερή μου και με ώθησες ν’ ασχοληθώ με την τοπική μας ιστορία.
Όμως Θέμις μου, αναζήτησες τα κειμήλια και τα πράγματα που με τόση αγάπη δώρισες στο ΙΛΜΕ.
Εγώ δυστυχώς αναζητώ πολλά δικά μου και παρ’ όλο που δεν έχουν εκτεθεί, παρακαλώ να μου δώσουν ένα κατάλογο των δικών μου προσφορών, μου ζήτησαν να κάνω αίτηση.
Νιώθω λοιπόν την πικρία σου για τόσα που χάσαμε από τις αναμνήσεις μας, αλλά δυστυχώς είναι νέοι καιροί με νέες αντιλήψεις και ευαισθησίες.
Θα ήθελα όμως να σε συγχαρώ για την αναφορά σου στον ευπατρίδη του τόπου μας Τζων Βορρέ, τον άνθρωπο που πράγματι προσέφερε στον τόπο μας ακόμα και 50 στρέμματα, που τώρα στο χώρο αυτό στεγάζεται και ένα Γυμνάσιο.
Όμως θα ήθελα να προσθέσω και να αναφερθώ στη δεύτερη σύζυγό του, Αμαλία Βορρέ, η οποία ίδρυσε το ΠΙΚΠΑ Αμαρουσίου.
Την εποχή που ασχολήθηκα με Δημοτικούς Σταθμούς, φτιάξαμε μαζί με την ακάματη κ. Λίτσα Δαβάκη ένα σταθμό και τον ονομάσαμε ΑΜΑΛΙΑ ΒΟΡΡΕ.
Τότε δώρισε στο Νομικό Πρόσωπο 500.000 χιλ. δρχ.
Είχα αποφασίσει, πάντα με την έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου, και δώσαμε ονόματα στους Σταθμούς όπως ΑΜΑΡΥΣΙΑ ΑΡΤΕΜΙΣ – ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ κ.ά.
Δυστυχώς όμως τώρα οι σταθμοί έχουν μόνο νούμερα, όπως άλλωστε κι εμείς και προβλέπω να μας βάλουν τσιπάκι όπως τα κατοικίδιά μας.
Θέμις κρατήσου ψηλά, η φωνή σου είναι βροντερή και ακούγεται, διότι πηγάζει από την ψυχή σου για τον τόπο που γεννηθήκαμε.
Με αγάπη
Μαρούλα Χατζηδημητράκη – Λύτσικα
