Ο Λαός μας διέρχεται τις πιο δύσκολες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του. Τα αίτια δεν είναι μόνον οικονομικά, όπως δυστυχώς υποστηρίζουν οι διάφοροι ειδήμονες. Ο κύριος λόγος του αδιεξόδου που ευρίσκεται τώρα η Πατρίδα μας είναι η λάθος πορεία που ακολούθησαν οι Πολιτικές Ηγεσίες κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Απομακρυνθήκαμε από την απλότητα της σκέψης των προγόνων μας η οποία προάγει την φαντασία, την δημιουργία και το έργο των ανθρώπων. Δυστυχώς, το μειονέκτημα αυτό μας απομάκρυνε από την Ευρώπη της μεταπολεμικής περιόδου. Από αυτό το ίδιο γίγνεσθαι εις τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις εντός της Ε.Ε.
Γράφει ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης
Πολύς ο λόγος για τον άξονα Βερολίνου-Παρισίων, χωρίς όμως τα γνωρίζουμε ότι εις την διεθνή διπλωματία το Παρίσι από την ίδρυση της Ε.Ε. και κυρίως μετά τον θάνατο του Charles de Gaulle το έτος 1970, θεωρείται ως απλός «συνομιλητής» του Βερολίνου, και ότι η Γερμανία λόγο της τεράστιας οικονομικής της ισχύος έχει τον πρώτο και κυρίαρχο λόγο για τις εξελίξεις εις τις αποφάσεις της Ε.E.
Η Γερμανία και τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε. γνώριζαν ανέκαθεν ότι η Xώρα μας λόγω του πολιτικού συστήματος, της αποσάθρωσης της Δημόσιας Διοίκησης και της υστέρησης της Οικονομίας δεν εκπληρώνει τις προϋποθέσεις μίας ένταξης εις την Ε.Ε, και ότι μία ενδεχόμενη ένταξη της, θα δημιουργούσε προβλήματα εις την Ε.Ε., αλλά παράλληλα θα είχε και οδυνηρές συνέπειες για τον Ελληνικό Λαό. Αυτές οι επιφυλάξεις ενισχύθηκαν εις την γερμανική πλευρά κυρίως ευθύς αμέσως μετά την μεταπολίτευση εις την Ελλάδα, κατά την 7-ήμερη (23.02.-2.03.1975) επίσκεψη εις την Γερμανία 5 Υπουργών της Κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προσκεκλημένοι του Ιδρύματος του Konrad Adenauer. Σκοπός της πρόσκλησης ήταν η στήριξη της Ελλάδος, μετά την μεταπολίτευση, με την εγκατάσταση ενός σύγχρονου πολιτικού συστήματος που θα προωθούσε την ανάπτυξη της Ελλάδος. Με την «παρουσίαση» του πολιτικού, κομματικού, κοινωνικού συστήματος που ανέδειξε το «γερμανικό θαύμα» της Οικονομίας και την ισχύ της Γερμανίας. Σε συνάρτηση με τις άμεσες συναντήσεις της Ελληνικής Αντιπροσωπείας με ανώτατους Αξιωματούχους της γερμανικής πολιτικής, Πρωθυπουργούς διαφόρων ομοσπονδιακών Κρατιδίων, οι οποίοι λίγο αργότερα ανεδείχθησαν Καγκελάριοι και Πρόεδροι της Γερμανικής Δημοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα και με βαρόνους της Γερμανικής Οικονομίας.
Παράλληλα κατά τις συναντήσεις και συζητήσεις η γερμανική πλευρά διεμήνυσε εις την Ελληνική Αντιπροσωπεία ότι τα κόμματα εις την Γερμανία και γενικώς εις την Ε.Ε. μπορεί να έχουν ιδεολογικές διαφορές, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση «αντίπαλα» και ότι ενεργούν βάσει μίας συντονισμένης δράσης προς όφελος του Λαού. Δυστυχώς άκρως απογοητευτική για τους ανώτατους Γερμανούς Αξιωματούχους ήταν όχι μόνον η συμπεριφορά της Ελληνικής Αντιπροσωπείας, αλλά και η ανικανότητά της να αντιληφθεί ακόμη σε ποία χώρα ευρίσκεται και σε ποίους λόγους οφείλεται η κυρίαρχη θέση της Γερμανίας εις την Ευρώπη, αλλά παράλληλα με την Γερμανία και οι άλλες χώρες της Ε.Ε.
