Για τον σημερινό Άνθρωπο, οι έννοιες της Κοινωνίας και της Πολιτικής, αποτελούσαν ανέκαθεν πεδία προβληματισμού και μελέτης. Οι δυο αυτές έννοιες, δέχθηκαν ή έδωσαν ακραίες προσεγγίσεις, από την απόλυτη μοναρχία στον αναρχισμό και απο τη λαοκρατία στην εταιρικοκρατία του σήμερα.
Ο Άνθρωπος, τοποθετήθηκε ιστορικά σε όλο το φάσμα αυτών των κοινωνικοπολιτικών συστημάτων και πάλεψε για τη μετάβασή του σε αυτά.
Και για τον αγώνα του χτυπήθηκε! Από την Εξουσία και το Κεφάλαιο. Βίαια και άπληστα.
Σήμερα το 41% των ερωτηθέντων δε θέλει να πει καν τη γνώμη του για ότι συμβαίνει. Κι έτσι δεν εκφράζεται πολιτικά. Απαξιώνει την πολιτική.
Η απαξίωση της Κοινωνίας και της Πολιτικής, παρέσυραν στην Απαξίωση της Ανθρωπότητας, της συλλογικότητας, της γειτονιάς, της δουλειάς, του προβληματισμού, της συμμετοχής, της δράσης.
Με τη συμμετοχή λοιπόν -αντίστροφα προς το ποτάμι- με προβληματισμό στη δουλειά ή την ανεργία μου, με σχέσεις στη γειτονιά μου, τη δουλειά μου, την οικογένειά μου, σκέφτομαι τη συλλογικότητα, το άτομο το ίδιο, εμάς σαν ανθρώπους.
Με τη συμμετοχή μου με προβληματισμό, ενάντια σ’ αυτό που μου επιβάλλεται βίαια και άπληστα και μειώνοντας το μισθό μου και αυξάνοντας τα χαράτσια τους. Άφησαν τη γυναίκα μου στην ανεργία και είμαι αυτό το όραμα τού: «σε κάθε οικογένεια δουλεύει ένας».
Πριν από λίγο καιρό η κόρη μου, 9 ετών, μαθήτρια της 4ης δημοτικού, μου έγραψε ένα γράμμα. Λέει πολλά αλλά κλείνει κάπως, που νομίζω ότι δένει με την κατάσταση:
«…Μη το επιτρέψεις αυτό, μπαμπά. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να κουνήσει απειλητικά το δάχτυλο στο παιδί σου. Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σου κουνήσει απειλητικά το δάχτυλο.
Μίλα μου για το φασισμό. Εσύ πρώτος. Σύντομα, απλά και καθαρά.
Έχω δικαίωμα στην αλήθεια, μπαμπά…».
Δεν το ανέχομαι ρε! Δεν θέλω να είμαι αυτό που φτιάχνουνε. Άπληστα και βίαια.
Είμαι εναντίον τους. Εναντίον της εφαρμογής του σχεδίου της Κεντρικής Διοίκησης, στην Τοπική Διοίκηση.
Δεν πείθομαι απο τους «ανεξάρτητους» και σιχαίνομαι τους πουλημένους.
Και στηρίζω τη Λαϊκή Συσπείρωση -σαν μη ανεξάρτητη- στηριζόμενη από το ΚΚΕ, που στηρίζεται απο το λαό.
Και στηρίζω τον Παναγιώτη Ασβεστά που το κάνει χρόνια. Απλά, τίμια και αγωνιστικά.
Όπως το ΚΚΕ στη σημερινή κοινωνία.
Απλό, τίμιο και αναγκαίο για μένα.
Με πολιτική θέση και κοινωνική θέσμιση, απέναντι στη βιαιότητα της απληστίας, με την οποία μάς κυνηγούν.
Και δεν το κάνω ανεξάρτητα, χωρίς ταυτότητα. Το κάνω γιατί πιστεύω ότι χρειάζεται ο κομμουνιστής στην κοινωνία, γιατί θέλω να ανατραπεί το σημερινό σύστημα.
Και στηρίζω ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, για ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ δυνατή στο δήμο μας και παντού!
Έχω ταυτότητα και πιστεύω στον αγώνα.
Του Γιάννη Ροζάκη*
* Ο Γιάννης Ροζάκης είναι ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος του ΔΣ Συλλόγου Γονέων του 3ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκης, μέλος του Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο της ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ στον Δήμο Λυκόβρυσης – Πεύκης. Είναι 44 ετών και ζει με τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά στην Κάτω Πεύκη.
