Σε συνέχεια προηγούμενου σημειώματος για τις αναγκαίες αλλαγές στη δομή και λειτουργία της Νέας Δημοκρατίας, συμπληρώνω τις προτάσεις μου, για να καταστεί το κόμμα ελκυστικό στον ελληνικό λαό, πείθοντάς τον ότι είναι ο μόνος πολιτικός σχηματισμός στον οποίο μπορεί να εναποθέσει τις ελπίδες του και τις προσδοκίες του για καλύτερες μέρες και επάνοδο στην ευημερία.
Αυτό που πρέπει να μείνει από το προηγούμενο σημείωμα, είναι η συμμετοχική διαδικασία των απλών μελών του κόμματος και όχι μόνο. Η πρώτη ευκαιρία να αποδειχθεί στην πράξη η αναγνώριση της αξίας και σημασίας της συμμετοχικής διαδικασίας, είναι η σύνταξη του κυβερνητικού προγράμματος, το οποίο μπορεί και πρέπει να συνδιαμορφωθεί με τα μέλη και φίλους του κόμματος, με διαδικασίες που θα καθοριστούν με τις τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις, όπως θα αποφασιστεί. Έτσι είναι βέβαιο ότι οι όποιες κεντρικές προτάσεις, θα εμπλουτιστούν και θα βελτιωθούν. Προ πάντων θα τύχουν γενικότερης αποδοχής στην εφαρμογή τους, άρα και θετικότερης απήχησης και χρησιμότητάς τους.
Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η Τοπική αυτοδιοίκηση, μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει καθοριστικό και αναντικατάστατο ρόλο, όπως θα αναλύσω πιο κάτω. Η τοπική αυτοδιοίκηση αναμφισβήτητα ασκεί εξουσία, η οποία όλο και διευρύνεται και ενδυναμώνεται με το εμπλουτισμό αρμοδιοτήτων, άρα παράγει πολιτική. Η πολιτική αυτή κατά συνέπεια πρέπει να βασίζεται σε συγκεκριμένες ιδεολογικές και προγραμματικές αρχές, και να μην είναι περιστασιακή και εν πολλοίς αλλοπρόσαλλη όπως ασκείται σήμερα.
Πιστεύοντας η Νέα Δημοκρατία ότι οι ιδεολογικές και προγραμματικές της αρχές είναι οι ορθότερες και οι αποτελεσματικότερες για την ανύψωση του επιπέδου των πολιτών και την βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους, έχει κάθε λόγο οι τοπικοί άρχοντες να έχουν την ικανότητα και τις απαραίτητες γνώσεις, τόσο τεχνοκρατικές όσο και πολιτικές, για να μπορέσουν να εφαρμόσουν επιτυχώς την πολιτική αυτή της Νέας Δημοκρατίας. Είναι άρα φυσικό αλλά και επιβεβλημένο το κάθε κόμμα να θέλει, ως μέρος των στρατηγικών του κατευθύνσεων, να υπάρχουν δικά του στελέχη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να καταστεί έτσι δυνατό να εφαρμοστούν οι δικές του ιδεολογικές και προγραμματικές αρχές. Ο Δήμαρχος έχει την μοναδικότητα, έναντι άλλων μορφών εξουσίας, της αμεσότητας με τον πολίτη που του παρέχει την δυνατότητα άμεσης πειθούς στην πράξη.
Κάτι τέτοιο μπορεί και πρέπει να γίνει μόνο με ορισμό υποψηφίων Δημάρχων από το κόμμα, με κριτήρια την ικανότητα και δυνατότητά τους να ικανοποιήσουν τους δημότες με τα έργα και τις ενέργειές τους, στα πλαίσια του φιλελευθερισμού. Τούτο βέβαια δεν σημαίνει ότι ο Δήμαρχος θα ξεχωρίζει τους δημότες και δεν θα ενεργεί για όλους εξίσου, ούτε ότι θα ποδηγετείται από το κόμμα. Η ανεξαρτησία του ατόμου είναι άλλωστε βασικό συστατικό στοιχείο του φιλελευθερισμού, και προσφέρει έτσι στην εφαρμογής της όλη την αναγκαία ανεξαρτησία των δημοτικών αρχόντων, αλλά και την μεγίστη αξιοποίησή τους στα πλαίσια των αρχών του φιλελευθερισμού.
Έτσι οι Δήμαρχοι δεν θα μπορούν να ισχυρίζονται, ποσώ δε μάλλον να εννοούν, ότι αφήνουν την κομματική τους ταυτότητα έξω του Δήμου όσο είναι Δήμαρχοι, ή της Περιφέρειας ως Περιφερειάρχες, και να κάνουν τη δική τους πολιτική, πολλές φορές στρεβλώνοντας την έννοια του φιλελευθερισμού και δυσφημίζοντας την Νέα Δημοκρατία. Πολλά ευτράπελα και δυσάρεστα θα είχαν αποφευχθεί, αν κάτι τέτοιο είχε υιοθετηθεί και εφαρμοστεί. Άλλωστε η φιλελεύθερη ιδεολογία είναι terra ingognita για τα περισσότερα στελέχη, πολλώ δε μάλλον για τον απλό κόσμο. Για το λόγο τούτο χρειάζεται να επιμορφωθούν τα στελέχη για να μπορέσουν στην πράξη να περάσουν τον φιλελευθερισμό με κοινωνικό πρόσωπο, ως την προσφορότερη ιδεολογία, ως μέσο και διαδικασία, για την βελτίωση της ζωής των πολιτών και την προστασία και φροντίδα των αδυνάμων.
Ο Δήμαρχος λοιπόν, δεν πρέπει να αποφεύγει να εμφανίζεται ότι ανήκει στη Νέα Δημοκρατία, αλλά να το δηλώνει υπερήφανα σε κάθε ευκαιρία και σε κάθε περίπτωση διαπίστωσης του επιτυχούς του έργου ή ενέργειας, υπογραμμίζοντας την συμβολή της φιλελεύθερης ιδεολογίας στην πράξη. Είναι άλλωστε οξύμωρο το σχήμα, να δεχόμαστε ως φυσιολογικό η Κυβέρνηση να είναι κομματική και να διστάζουμε να δεχθούμε ως κομματική μια τοπική κυβέρνηση όπως είναι η τοπική αυτοδιοίκηση.
Κεντρική Επιτροπή Τοπικής Αυτοδιοίκησης-(Κ.Ε.Τ.Α.) και ο ρόλος της, η οποία συγκροτείται στην κεντρική διοίκηση του κόμματος από έμπειρα και καταξιωμένα στελέχη. Ο ρόλος της είναι συμβουλευτικός και ελεγκτικός, αλλά και καθοριστικός να συμβάλλει στην επιτυχία των τοπικών αρχόντων:
– Επιλέγει τους υποψήφιους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, σε συνεργασία με τις Τοπικές Οργανώσεις, με κριτήρια την ικανότητα και δυνατότητά τους να ικανοποιήσουν τους δημότες με τα έργα και τις ενέργειές τους, στα πλαίσια του φιλελευθερισμού.
– Απαντά σε κάθε ερώτημα και επιλύει κάθε απορία των Δημάρχων, αλλά και εμπλουτίζει το πρόγραμμα και τις ενέργειες τους με τις γνώσεις και την εμπειρία των στελεχών της.
– Παρακολουθεί την πορεία των Δημάρχων, με την έννοια της διαπιστώσεως ότι επάξια εκπροσωπούν το κόμμα και τις ιδέες του και ικανοποιούν τους δημότες τους.
– Παρέχει βοήθεια και διορθωτικές προτάσεις, όταν και όπου χρειάζεται, πάντοτε υπέρ του συνόλου ασφαλώς.
Για να αποφευχθεί ένα πολυσέλιδο σημείωμα, θα εκθέσω στο επόμενο απόψεις για την Τοπική Κοινωνία, τις σχέσεις κόμματος – κυβέρνησης και μερικές σκέψεις για την κυβέρνηση, για έναν έμμεσο μεν, αποτελεσματικό δε τρόπο αποκομματικοποίησης του κράτους.
Νίκος Αναγνωστάτος
e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Thiakos.blogspot.com
