3. Ποιοτική Κατάσταση του Νερού
Σημειώνονται τα παρακάτω:
Ο υπόγειος υδροφορέας του Θριάσιου Πεδίου έχει υποστεί μη ανατάξιμη (σε ορατό βάθος χρόνου) ρύπανση εξαιτίας (i) της παράνομης απόρριψης βιομηχανικών υγρών αποβλήτων, (ii) των επί μισό αιώνα διαχεόμενων στραγγισμάτων της παλαιάς χωματερής των Άνω Λιοσίων και αυτών που κατά καιρούς διαρρέουν από τους ΧΥΤΑ των Άνω Λιοσίων και (iii) της υφαλμύρωσης σε μεγάλο βάθος από την ακτή λόγω της υπεράντλησης υδάτων για βιομηχανική, κύρια, χρήση.
Δειγματοληψίες σε γεωτρήσεις της ευρύτερης περιοχής του Κορωπίου, που έκανε το ΙΓΜΕ το φθινόπωρο του 2007, έδειξαν αυξημένες συγκεντρώσεις ολικού χρωμίου, αρκετές μάλιστα διπλάσιες έως τριπλάσιες του ορίου των 50μg/l, ενώ βρέθηκαν τιμές για το εξασθενές χρώμιο έως και 82μg/l (!)
Συνδυασμένη, στις περισσότερες περιπτώσεις, δράση βιομηχανικής ρύπανσης ή/και φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων ή/και υφαλμύρωσης, όπως διαπιστώθηκε με τις ίδιες μετρήσεις, καθιστούν ακατάλληλα τα υπόγεια νερά για κάθε χρήση σε περιοχές του Μαραθώνα (μαζί και του Σχοινιά), της Νέας Μάκρης, των Μεσογείων, της Παλαιάς Φώκαιας, του Λαυρίου.
Πρόσφατα ολοκληρώθηκαν και ανακοινώθηκαν (Ιούνιος 2010) τα αποτελέσματα ελέγχου του πόσιμου νερού στο δίκτυο ύδρευσης 44 δήμων και κοινοτήτων της Ανατολικής Αττικής, στο πλαίσιο σχετικού προγράμματος της Νομαρχίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι «όλες οι ποιοτικές παράμετροι του πόσιμου νερού βρίσκονται εντός των προβλεπόμενων από τη νομοθεσία ορίων». Αυτό, όμως, δεν λέει τίποτα αφού συγκεντρώσεις εξασθενούς χρωμίου της τάξης των 40 και 45μg/l βρίσκονται και αυτές «εντός των προβλεπόμενων ορίων» σύμφωνα με την ΕΕ και τις Κυβερνήσεις της ΝΔ πριν, του ΠΑΣΟΚ σήμερα.
Το πόσο, όμως, «εντός των ορίων» βρίσκονται οι παράμετροι αυτοί (συγκεκριμένα η συγκέντρωση του εξασθενούς χρωμίου) το αντιλαμβάνεται κανείς με δύο πρόσφατα παραδείγματα:
Με απόφασή του στις 30 Ιούνη 2010 το Πρωτοδικείο Χαλκίδας καθόρισε για το Δήμο Μεσσαπίων ανώτερη τιμή εξασθενούς χρωμίου για το πόσιμο νερό 2μg/l.
Το ίδιο το ΥΠΕΚΑ, σε μια επίδειξη υποκρισίας, όρισε με την Κοινή Υπουργική Απόφαση 20488/2010 του Μάη οριακή τιμή συγκέντρωσης εξασθενούς χρωμίου στα επεξεργασμένα βιομηχανικά απόβλητα 30μg/l. Κι όμως, επιμένει ακόμη ότι μία συγκέντρωση της τάξης των 40μg/l στο πόσιμο νερό (με το ολικό χρώμιο να παραμένει μέσα στο όριο των 50μg/l) είναι «εντός των επιτρεπόμενων ορίων» (!!)
Πέραν αυτού, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στο νερό των δικτύων ύδρευσης αλλά, και κυρίως, των γεωτρήσεων αφού αυτό χρησιμοποιείται για το πότισμα των λαχανικών που καταλήγουν στο τραπέζι των λαϊκών στρωμάτων.
4. Τα αίτια του προβλήματος
Είναι γεγονός ότι το Υ.Δ. Αττικής είναι το φτωχότερο όλων σε βροχοπτώσεις και με διαφορά. Έχει ετήσιο ύψος βροχοπτώσεων περίπου 400 χιλιοστά έναντι 849 χλστ./έτος του εθνικού μέσου όρου. Το αντικειμενικό, όμως, αυτό στοιχείο δεν δικαιολογεί το τεράστιο έλλειμμα του υδατικού ισοζυγίου της Αττικής που καλύπτεται στη μεγάλη του πλειοψηφία από τον Μόρνο και τον Εύηνο. Τα αίτια της ανεπάρκειας αυτής αλλά και της δραματικής υποβάθμισης της ποιότητας των υπόγειων, κυρίως, νερών της Αττικής (καθώς και της χώρας συνολικότερα), βρίσκονται στην ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος δομημένου με βασικό σκοπό την εξασφάλιση των κερδών του κεφαλαίου. Μνημονεύονται μεταξύ αυτών:
Η εμπορευματοποίηση του νερού όπως ομολογείται και στην προμετωπίδα της σχετικής κοινοτικής οδηγίας (2000/60/ΕΚ) που θεωρεί ότι «το νερό δεν είναι σαν οποιοδήποτε άλλο εμπορεύσιμο προϊόν» αποδίδοντας υποκριτικά ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό στοιχείο «κληρονομιάς» στο, κατά τα’ άλλα, εμπορεύσιμο αυτό προϊόν! Όταν, λοιπόν, στην παγκόσμια αγορά των υδάτινων πόρων (400δις δολάρια το χρόνο) κυριαρχούν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια (πάνω από 70%) το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου στις Βρυξέλλες κάνει ότι μπορεί για να διατηρήσει το «αξιόπιστο» του διακινούμενου προϊόντος μαζί και η «δική μας» Κυβέρνηση.
Η ιδιωτικοποίηση της διαχείρισής του στην Αττική (και όχι μόνο), μέσω της ΕΥΔΑΠ ΑΕ.
Η περιορισμένη διοχέτευση δημόσιων πόρων για έργα υποδομής (στην περίπτωσή μας για έργα ορθολογικής διαχείρισης του νερού) που θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των λαϊκών στρωμάτων όπως: Εκσυγχρονισμός του δικτύου ύδρευσης που τώρα παρουσιάζει διαρροές της τάξης του 20% περίπου, επέκτασή του σε όλους τους οικισμούς, επαναχρησιμοποίηση της επεξεργασμένης εκροής, έργα εμπλουτισμού των διαθέσιμων αποθεμάτων. Οι υπάρχοντες δημόσιοι πόροι κατευθύνονται σε άλλες, πιο επικερδείς για το κεφάλαιο, επενδύσεις.
