Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 28/02/2024
Όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας δυσκολεύονται να προμηθευτούν τα απαραίτητα, με την ακρίβεια σε βασικά είδη ανάγκης να έχει μονιμοποιηθεί. Άνεργοι ή μισθωτοί με γλίσχρες αποδοχές, επαγγελματίες αβέβαιου μεροκάματου, με τις υποχρεώσεις να τρέχουν, μετρούν και το τελευταίο ευρώ -αν αυτό υπάρχει- στις τσέπες. Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, το προηγούμενο διάστημα, έφεραν στο προσκήνιο τις λαϊκές αγορές αλλά και τις πωλήσεις χωρίς μεσάζοντες. Οι τελευταίες εμφανίστηκαν κατά κύριο λόγο στα πρώτα χρόνια των μνημονίων, ως αποκούμπι για πολλούς, χάρη στις χαμηλές τιμές σε ποιοτικά προϊόντα, ενώ έδωσαν μεγάλη ανάσα σε αρκετούς παραγωγούς που έβρισκαν άμεση διέξοδο διάθεσης των προϊόντων τους.
Το 2022 η κυβέρνηση προχώρησε στη συνολική κατάργηση των πωλήσεων χωρίς μεσάζοντες, δίνοντας την επιλογή στους παραγωγούς να πάρουν άδεια λαϊκών αγορών. Νωρίτερα, δεκάδες τέτοιες προσπάθειες είχαν «ανθίσει» σε όλη την Αττική -ανάμεσά τους το Δίκτυο Ανταλλαγής & Αλληλεγγύης Αγίας Παρασκευής και η πρωτοβουλία «Μαζί να τα φάμε» του Χαλανδρίου. Οι αγορές χωρίς μεσάζοντες είχαν θετικό αντίκτυπο τις τοπικές κοινωνίες, με μηδενικό κόστος σε δημόσιο – δημοτικό χρήμα.
Ενδεικτικά, το Δίκτυο Αγίας Παρασκευής δημιουργήθηκε, το 2012, από μια ομάδα πολιτών της περιοχής, σε εθελοντική βάση. Μέσω των διανομών συλλέγονταν χρήματα και είδη με ανθρωπιστικό πρόσημο, χάρη στο υστέρημα καταναλωτών αλλά και πωλητών. Ενδεικτικά, μαζεύονταν τρόφιμα μακράς διαρκείας, προϊόντα υγιεινής και φάρμακα για τις κοινωνικές δομές του Δήμου. Μάλιστα, η αλληλεγγύη δεν περιορίστηκε στο στενό πλαίσιο της πόλης. Συγκεντρώνονταν φόρμες, σεντόνια και κουβέρτες για τα παιδιά του σχολείου στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα, ενώ γραφική ύλη είχε προσφερθεί στη μονάδα των γυναικείων φυλακών της Θήβας. Όλες τις δωρεές μετέφερε με ίδια μέσα η συλλογικότητα.
Από την πλευρά του, το «Μαζί να τα Φάμε» αποτέλεσε μια προσπάθεια που «άνθισε» στο Χαλάνδρι, το 2011. Άρχισε ως ένα δίκτυο χωρίς μεσάζοντες για δεκάδες παραγωγούς και συνεχίστηκε με κοινωνικές παρεμβάσεις. Χαρακτηριστικό ήταν ότι μέσα από το λεγόμενο «καλάθι αλληλεγγύης» της πρωτοβουλίας ενισχύονταν περίπου 140 οικογένειες στο προάστιο. Όσοι καταναλωτές και πωλητές είχαν τη δυνατότητα, πρόσθεταν ένα ή περισσότερα είδη για πολίτες που δοκιμάζονται σκληρά.
Προφανώς, κανένα τέτοιο εγχείρημα δεν ήταν από μόνο του επαρκές για την αντιμετώπιση βασικών προβλημάτων και μάλιστα σε τοπικό επίπεδο, αλλά όλα έβαλαν ένα «λιθαράκι» στη διαχείριση ζητημάτων επιβίωσης και αποτροπής εξαθλίωσης. Άλλωστε, επειδή -σε αντίθεση με την αλησμόνητη δήλωση, δεν… τα φάγαμε μαζί, θα ήταν καλό να μπορούν όλοι οι άνθρωποι, καταναλωτές ή παραγωγοί, να έχουν τουλάχιστον ένα πιάτο στο τραπέζι για να φάνε.
