Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 09/09/2023
H περίφημη φράση «να κάνουμε την κρίση ευκαιρία» είναι ορθή στον πυρήνα της λογικής της. Δυστυχώς στα χρόνια των μνημονίων αυτή η λογική αλλοιώθηκε και οδηγήθηκε στον χλευασμό από κυβερνήσεις ανίκανες να την εφαρμόσουν σε ωφέλιμο για τη χώρα επίπεδο, αλλά ικανότατες να κάνουν τους ισχυρούς ακόμη ισχυρότερους και τους υπόλοιπους ακόμη πιο αδύναμους.
Κι όμως, αν η Πολιτεία μας είχε πραγματικό όραμα, θέληση, ιδέες και σχέδιο για να ωφελήσουν τον ταλαιπωρημένο αυτόν τόπο, τα δυστοπικά και καταστροφικά γεγονότα που ζούμε θα μπορούσαν να αποτελέσουν πραγματικά μια «ευκαιρία» για το μέλλον μας. Μια ευκαιρία που θα αποδείκνυε ότι ο αδόκητος και τραγικός χαμός ανθρώπινων ζωών, η περιβαλλοντική καταστροφή σε χλωρίδα και πανίδα και οι μεγάλες ή μικρότερες καταστροφές σε περιουσίες ακίνητες και κινητές, μπορεί να τιμηθούν μόνο με έναν τρόπο: Με τη συνολική ανασυγκρότηση και ανασύνταξη της χώρας σε όλα τα επίπεδα.
Η αδιανόητη τραγωδία στα Τέμπη κατέδειξε ότι είμαστε χρόνια πίσω στον εκσυγχρονισμό και την ασφαλέστατη λειτουργία των δημόσιων συγκοινωνιώ, η δε κτηνωδία στο λιμάνι του Πειραιά απλά ήρθε να το επιβεβαιώσει.
Οι συνεχείς καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών ήρθαν θα αποδείξουν πόσο πίσω είμαστε σε αντιπυρικές υποδομές, σε προσωπικό, σε δασικό/πολεοδομικό σχεδιασμό και σε κουλτούρα πρόληψης.
Οι πλημμύρες στην Θεσσαλία απλά υπενθύμισαν πόσο τεράστια σημασία για την ίδια την ζωή της χώρας έχει ο πρωτογενής και δευτερογενής τομέας, αλλά και πόσο έχουν υποβαθμιστεί αυτοί μέσα στις δεκαετίες. Τόσο, ώστε ο πλημμυρισμένος θεσσαλικός κάμπος να συνιστά «μαχαιριά» στην καρδιά της εθνικής οικονομίας.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση προστρέχουν στην άμεση και «εύκολη» λύση: την αναζήτηση ευρωπαϊκών κονδυλίων που κανείς δεν ξέρει ούτε το τελικό τους ύψος ούτε αν θα μας δοθούν «με το αζημίωτο» ή θα μας μπλέξουν σε νέες περιπέτειες. Ταυτόχρονα, η αντιπολίτευση απλά κάνει κριτική στην κυβέρνηση και εστιάζει στην ανάγκη για βελτιωμένες αντιπλημμυρικές δομές, προσαρμοσμένες στη διαβόητη «κλιματική κρίση». Έρχονται και αυτοδιοικητικές εκλογές, οπότε η κοντόφθαλμη και αποσπασματική αντιπαράθεση για τον επηρεασμό των ψηφοφόρων δίνει και παίρνει…
Κι όμως, όπως έλεγε και η θρυλική τηλεοπτική εκπομπή, «να η ευκαιρία». Για να τεθεί σε άμεση προτεραιότητα εθνικής ανάγκης η ανασυγκρότηση της χώρας. Να αλλάξει η προσέγγιση στη γεωργία και την κτηνοτροφία, να ενεργοποιηθούν οι «εν υπνώσει» αγροτικοί συνεταιρισμοί και να καταθέσουν τις προτάσεις τους. Να δοθεί όραμα στον δευτερογενή τομέα, να εξεταστούν προοπτικές για επενδύσεις σε εργοστάσια ευρείας γκάμας, που θα προσελκύσουν εργαζόμενους, αποσυμπιέζοντας τα ποσοστά ανεργίας και αναπτύσσοντας περαιτέρω την περιφέρεια. Να μετατραπεί με σταθερούς ρυθμούς η χώρα σε μια πιο αυτάρκη κοινωνία που θα παράγει και θα εξάγει, ώστε να μην περιμένουμε τα πάντα από τον τουρισμό. Να γίνουν δραστικές παρεμβάσεις στις δημόσιες συγκοινωνίες, να εκσυγχρονιστούν και να συντηρούνται επαρκώς όλες οι οδικές, θαλάσσιες και αεροπορικές υποδομές, δημιουργώντας ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας. Κι όλα αυτά, με συλλογικές συμβάσεις κινήτρων, προοπτικής και εργασιακού πολιτισμού. Με απόληξη τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του λαού, την καταπολέμηση της ακρίβειας και της ανεργίας, την ανακούφιση του πορτοφολιού και την αναζωογόνηση της εγχώριας αγοράς.
Μας ακούγονται «εξωγήινα» όλα αυτά; Εδώ που φτάσαμε, ναι. Κι όμως, δεν έχουν περάσει παραπάνω από μόλις 30 χρόνια από τότε που είχαμε σε ακμαία κατάσταση και γεωργία και κτηνοτροφία και κλωστοϋφαντουργία και άλλους τομείς του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα. Κι επειδή φτάνουμε σε οριακό σημείο ως χώρα και κοινωνία, καλό θα ήταν αυτά να μην ακούγονται «εξωγήινα» στους πολιτειακούς μας ταγούς, μήπως και ξεκολλήσουμε από το τέλμα.
