Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 18/10/2024
«Είδα μια μητέρα με το καρότσι να αναγκάζεται να κατέβει και να περπατήσει στη λεωφόρο με το μωρό γιατί το πεζοδρόμιο ήταν καλυμμένο από αλουμινοκατασκευή μαγαζιού, πιο δίπλα είχε κάδο σκουπιδιών, θέσεις πάρκινγκ για τις ανάγκες γνωστού πολυκαταστήματος και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Είδα αυτή την εικόνα και ντράπηκα».
Τάδη έφη αναγνώστης της Αμαρυσίας, κάτοικος της Νέας Ερυθραίας, ο οποίος απηυδισμένος μας μετέφερε τηλεφωνικά το παράπονό του για την κατάσταση των πεζοδρομίων της πόλης. Και το χειρότερο; Στη φωνή του διακρινόταν η απαισιοδοξία για το αν θα βρεθεί ποτέ λύση σε αυτό το ζήτημα. «Τα έχουμε πει και στον προηγούμενο αλλά και στον τωρινό αντιδήμαρχο. Η απάντηση είναι πάντα “θα δούμε” αλλά τίποτα δεν γίνεται», επεσήμανε καθώς ένωνε τη φωνή του με τους πολλούς πολίτες, οι οποίοι διαμαρτύρονται καθημερινά και μέσω των social media -για το πρόβλημα που -η αλήθεια να λέγεται- δεν αφορά μόνο τον Δήμο Κηφισιάς.
Τραπεζοκαθίσματα, προϊόντα προς πώληση, παρκαρισμένα δίκυκλα, κάδοι απορριμμάτων, κολώνες, αντικαθιστούν πλέον σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων τους πεζούς, στον χώρο ο οποίος είναι δικαιωματικά δικός τους. Όσο για τις ζημιές ή τις κακοτεχνίες που τα πεζοδρόμια μπορεί να έχουν; Μια ακόμα πληγή…
Το πεζοδρόμιο αποτελεί παρελθόν και οι πολίτες περπατούν στον δρόμο, κάνοντας την… προσευχή τους, μην τους βρει το κακό. Φανταστείτε δε πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση για γονείς που σπρώχνουν καρότσια, για ηλικιωμένους που αναγκάζονται να ανεβοκατεβαίνουν πεζοδρόμια ενίοτε τραβώντας και το καροτσάκι με τα ψώνια τους, για να μην αναφερθούμε στα άτομα με αναπηρίες… Εκεί, η προσπάθεια να κυκλοφορήσουν υπό κανονικές συνθήκες με ένα μπαστούνι ή ένα αμαξίδιο, έχει αποτύχει νωρίς. Ίσως η μόνη λύση θα ήταν ένα… ιπτάμενο χαλί.
«Αγαπώ τη Νέα Ερυθραία», μας είπε ο πολίτης «και δεν μπορώ να βλέπω αυτή την κατάσταση». Όχι, επαναλαμβάνουμε, ότι αυτή η κατάσταση είναι αποκλειστικό «προνόμιο» της περιοχής.
Λίγο καιρό πριν, σε ανταπόκρισή της η γαλλική Le Monde, είχε περιγράψει την κατάσταση στους δήμους της Αττικής αλλά και την απογοήτευση των κατοίκων για τη χαοτική καθημερινότητά τους. «Η πόλη είναι σχεδιασμένη για αυτοκινητιστές και οι πεζοί ζουν επικίνδυνα», ανέφερε χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ, συμπληρώνοντας ότι αγανακτισμένοι πολίτες γεμίζουν τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με θυμωμένες αναρτήσεις για την έλλειψη πεζοδρομίων και την άθλια κατάσταση που αυτά βρίσκονται αλλά και για την παντελή αδιαφορία ιδιοκτητών καταστημάτων εστίασης που καλύπτουν τα πεζοδρόμια με τραπεζοκαθίσματα και των γνωστών ως «θα το αφήσω ένα λεπτάκι» οδηγών που παρκάρουν τα οχήματά τους στα πεζοδρόμια για να κάνουν δουλειές τους.
Ο σεβασμός στον συμπολίτη μας θα έπρεπε -αν δεν μας είναι έμφυτος- να μας είχε έστω, διδαχθεί. Αφού όμως αυτό δεν συμβαίνει όσο θα έπρεπε, μήπως πρέπει να αναλάβουν δράση οι αρμόδιοι και να δώσουν πίσω στους πεζούς τα πεζοδρόμιά τους;
