Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Το απόγευμα της Τρίτης 26 Μαΐου 2020 ολοκληρώθηκε η «Εκπαιδευτική Τηλεόραση των 6». Η μοναδική ευκαιρία που είχαμε ώστε να έρθουμε σε καθημερινή επαφή με την ισορροπία που λείπει και έδειχνε ξεχασμένη για την ελληνική κοινωνία των τελευταίων (τουλάχιστον) 30 χρόνων: Το μέτρο. Τη σύνεση. Το «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Τον ιδανικό συγκερασμό της επιστήμης με την πίστη, της πίστης με την επιστήμη. την άρτια εκφορά και χρήση της ελληνικής γλώσσας, σε επίπεδα απόλυτα κατανοητά σε όλα τα μορφωτικά επίπεδα. Την υπομονή, ενίοτε στωικότητα. Την ευγένεια. Την έμπνευση. Το συναίσθημα. Το χαμόγελο. Την αυτεπίγνωση που κάθε επιστήμονας οφείλει να έχει μπροστά σε κάτι νέο, άγνωστο και επικίνδυνο: Να μην εγκλωβίζεται ως «αυθεντία» σε ισχυρογνωμοσύνες και απολυτότητες, να μη διστάζει να αλλάζει προσέγγιση προσαρμοζόμενος στα δεδομένα, να διαβάζει, να ενημερώνεται, να ερευνά, να πληροφορείται και να πληροφορεί.
Την περασμένη τρίτη έλαβε τέλος ένα σπάνιο μάθημα στάσης, προσέγγισης, οπτικής, φιλοσοφίας ζωής. Ο Σωτήρης τσιόδρας αντιπροσώπευσε και (πρέπει να συνεχίσει να) αντιπροσωπεύει τον πλούτο, το απόθεμα που κρύβει αυτός ο τόπος σε επιστήμονες και, κυρίως, σε ανθρώπους. Κι επειδή στη σύγχρονη Ελλάδα για να δεις την εικόνα τυπωμένη με το σωστό της χρώμα, πρέπει πρώτα να τη δεις στο «αρνητικό» της, η μεγάλη επιτυχία της επιτροπής των επιστημόνων και του Σωτήρη Τσιόδρα ως «πρόσωπο» και «φωνή» της, δεν είναι άλλη από το ότι κατάφεραν να κάνουν τους «ξυπνητζήδες» νεο – ‘Ελληνες (που δεν θέλουν και πολύ), να πιστέψουν ότι… δεν υπάρχει κορωνοϊός και ότι όλα είναι «συνωμοσία»! Με τα μυαλά που κουβαλούν πολλοί συμπολίτες μας, ναι, αυτό είναι η επιτυχία των μέτρων που ελήφθησαν και των πληροφοριών που τόσο απλόχερα και δίχως κανένα «κόμπλεξ ανωτερότητας» μοιραζόταν μαζί μας ο καθηγητής τόσο καιρό από τις οθόνες μας.
Δεν προσπαθώ να «αγιοποιήσω» τον καθηγητή, δεν το έχει και ανάγκη θαρρώ, οι χαμηλοί του τόνοι είναι πασιφανείς άλλωστε. Όμως, μέσα σε όλη αυτή την αρνητική συγκυρία για τον πλανήτη και με πραγματικές τραγωδίες να σοβούν σε πολλές «προηγμένες» και «παντοδύναμες», κατά τ’ άλλα, χώρες, κυρίως λόγω της αμετροέπειας και αλαζονείας που επέδειξαν, ο «μπροστάρης» της επιστημονικής επιτροπής Σωτήρης Τσιόδρας αποτέλεσε ένα συγκλονιστικό σημείο αναφοράς, που μόνο όσοι φορούν ιδεολογικές, κομματικές ή θρησκευτικές παρωπίδες εξακολουθούν να αμφισβητούν. είναι αυτοί που θα έχουν χάσει την ευκαιρία. Και, δυστυχώς, δεν είναι λίγοι. Ας ελπίσουμε, τουλάχιστον ότι εκείνοι που δεν «ζουν και πεθαίνουν» υπό τον μανδύα ενός κόμματος, κάποιας ιδεολογίας ή ιδε-οληψίας, να έχουν λάβει τα μαθήματα ζωής που παραδόθηκαν κάθε απόγευμα στις 6. Μόνο κερδισμένοι θα βγούμε ως κοινω-νία από τούτη τη δοκιμασία.
Ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς αποτέλεσε άξιο συμπαραστάτη του καθηγητή και της επιτροπής των επιστημόνων και εξαιρετικό εκφραστή των, ευτυχώς έγκαιρων, κυβερνητικών μέτρων. Μπορεί οι περιορισμοί, που είχε τη θλιβερή υποχρέωση να ανακοινώνει, να ήταν σκληροί, αντιδημοκρατικοί, ανελεύθεροι και να μας «ζόρισαν» όλους, ωστόσο ο ίδιος επιβεβαίωσε το αμερικανικό ρητό «είναι βρωμοδουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει». Μόνο που η «βρωμοδουλειά» ήταν να αποφευχθούν μαζικοί θάνατοι και μαζικά κρούσματα. Κι όποιος θεωρεί ότι θα τα κατάφερνε καλύτερα, δεν έχει παρά να επιδιώξει να καθίσει στην καρέκλα του. Έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια ξέρουμε άλλωστε. Και οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι τα ίδια θα έγραφα εφόσον τα θετικά αυτά αποτελέσματα τα είχε φέρει ο πολιτικός αξιωματούχος μιας οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης.
.Υ.Γ. Μακάρι να μη χρειαστεί να παρακολουθήσουμε ξανά τέτοιες ενημερώσεις για πολλά πολλά χρόνια και να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο αλώβητοι. Όμως, όσα έχουν συμβεί στον πλανήτη μας αυτούς τους 3 – 4 μήνες και θα συμβαίνουν για κάποιο διάστημα (μακάρι το ελάχιστο δυνατό) πρέπει να μετουσιωθούν σε γνώση, εμπειρία και σοφία για το είδος μας. Για να μην τα ξαναζήσουμε ποτέ.
