Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Μπορεί η προεκλογική περίοδος να ξεκίνησε και επίσημα την Τρίτη 26 Μαρτίου, με κατάληξη τις κάλπες της Κυριακής 26 Μαΐου, και η δραστηριότητα των συνδυασμών σε Δήμους και Περιφέρειες να εντείνεται για τα καλά, ωστόσο στο Μαρούσι τα ανοιχτά «μέτωπα» για την πόλη είναι αρκετά για τη νέα διοίκηση που θα διαδεχθεί εκείνη του Γιώργου Πατούλη. Το καζίνο στο κτήμα Δηλαβέρη, το υπόγειο πάρκινγκ στην πλατεία Ευτέρπης μαζί με την Ελεγχόμενη Στάθμευση, η ολοκλήρωση της ένταξης της περιοχής Σωρού – Λάκκας Κόττου – Μαρμαράδικων και η «στοιχειωμένη» διευθέτηση του ρέματος Σαπφούς, αποτελούν τα μεγάλα τρέχοντα ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η νέα δημοτική Αρχή. Η οποία θα πρέπει να αντεπεξέλθει και σε άλλα σημαντικά ζητήματα καθημερινότητας όπως η ανανέωση του στόλου της δημοτικής συγκοινωνίας, η διαχείριση των απορριμμάτων, η κατασκευή γηπέδου ποδοσφαίρου, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας και στελέχωσης του προσωπικού του Δήμου, η εύρεση υποδομών για την δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση κ.ά.
Οι διοικήσεις Τζανίκου και Πατούλη, είναι αλήθεια ότι «γιγάντωσαν» τον Δήμο Αμαρουσίου, τον έφεραν για τα καλά στο επίκεντρο της αυτοδιοικητικής ζωής στη χώρα μας, εφαρμόζοντας σειρά πρωτοποριακών ιδεών, εφαρμογών και προγραμμάτων, έδωσαν έντονο στίγμα της κοινωνικής πολιτικής και κατέστησαν την πόλη «μπροστάρη» σε πολλούς τομείς. Όμως, αυτό είχε μεγάλο τίμημα: Η πόλη αναπτύχθηκε ραγδαία και ανισομερώς, έγινε κυκλοφοριακός κόμβος υπερτοπικού χαρακτήρα και ασφυκτιεί, δέχθηκε πολεοδομική επίθεση με τεράστια κτίσματα που αλλοίωσαν τον προαστιακό χαρακτήρα της πόλης, ενώ τα ανταποδοτικά οφέλη είναι κατά πολύ κατώτερα από αυτά που δικαιούται, έχοντας κυριολεκτικά δώσει «γη και ύδωρ» την τελευταία 20ετία.
Και το μεγάλο στοίχημα για την επόμενη διοίκηση είναι διπλό: Αφενός να μπορέσει να διοικηθεί ομαλά η πόλη μέσα σε περιβάλλον απλής αναλογικής και αφετέρου να βελτιωθούν οι σχέσεις με την Περιφέρεια και να αναπτυχθούν καλύτερα και πιο αποτελεσματικά αντανακλαστικά απέναντι στις ορέξεις του κεντρικού κράτους. Γιατί, ας μην ξεχνιόμαστε, πέρα από όσα αναφέραμε πιο πάνω, υπάρχει και ο παράγοντας «Υπερταμείο», που γλυκοκοιτάζει «φιλέτα» όπως δάση, άλση, κτήρια και οικόπεδα. Δίχως μια διεκδικητική διοίκηση με ισχυρή στήριξη από τις υπόλοιπες παρατάξεις και την ίδια την πόλη και κυρίως με ξεκάθαρες θέσεις, τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να είναι «σκούρα» για το μέλλον του Αμαρουσίου.
Υ.Γ. Η ομάδα μπάσκετ του Αμαρουσίου απέδειξε με την μεγάλη ανατροπή και νίκη της επί του Ψυχικού, ότι, παρά τα «πέτρινα χρόνια» που διανύει, κάπου στο βάθος η φανέλα αυτής της ομάδας έχει σεβαστό βάρος που απέκτησε από τις «μέρες δόξας» των αρχών του millenium. Και επειδή διαθέτει μια καλή «μαγιά» νέων, ταλαντούχων και «διψασμένων» παικτών που την αγαπάνε, με μερικές καλές κινήσεις από την διοίκηση ενδεχομένως να μπορεί να χτιστεί μια ομάδα για την οποία η επαναφορά στην Α1 δεν θα αποτελεί «όνειρο θερινής νυκτός».
