Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 10/01/2025
«Καλή χρονιά»… η ευχή που βγαίνει αβίαστα από το στόμα όλων μας καθώς ένας χρόνος κλείνει τον κύκλο του και ο επόμενος ανοίγει τον δικό του.
Μια ευχή που όμως δεν θα γίνει πραγματικότητα, έτσι, από μόνη της, επειδή την εκφράσαμε.
Δεν αρκεί να κάνουμε manifest («Λέξη της χρονιάς για το 2024», σύμφωνα με το Λεξικό του Cambridge), δηλαδή να «χρησιμοποιούμε μεθόδους όπως ο οραματισμός και οι θετικές επιβεβαιώσεις για να φανταστούμε την επίτευξη ενός στόχου, με την πεποίθηση ότι αυξάνονται έτσι οι πιθανότητες να τον πετύχουμε». Πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας. Το έχουν πει άλλωστε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι… «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
Όλοι -φαντάζομαι- θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο το 2025. Έναν κόσμο χωρίς πολέμους (ναι, συνεχίζονται δύο, πολύ κοντά μας), χωρίς φτώχεια και πείνα, χωρίς την επιστροφή κακών του παρελθόντος που νομίζαμε ότι είχαμε στείλει στο πυρ το εξώτερον (π.χ. φασισμός), χωρίς φανατισμό, χωρίς μίσος για τον διπλανό μας, χωρίς βία (κατά των γυναικών, κατά των παιδιών, κατά οποιουδήποτε). Έναν κόσμο υγιή στο σώμα και στο μυαλό, που θα έχει βάλει στόχους θετικούς και δεν θα τρέχει να κλείνει πληγές αλλά και να βελτιώνει πράγματα.
Πολύ ρομαντικό και καθόλου πραγματοποιήσιμο όλο αυτό, θα σκεφτούν κάποιοι. Ναι, ίσως με όσα ζούμε και μαθαίνουμε καθημερινά, να είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι μπορεί αργά, με δειλά -έστω- βήματα, να γυρίσει η κατάσταση.
Σίγουρα δεν θα αλλάξει κάτι αν δεν γίνουμε εμείς, ο καθένας ξεχωριστά, καλύτεροι. Αν δεν βάλουμε το μυαλό και την καρδιά μας μπροστά, αν δεν γυρίσουμε την πλάτη σε ότι δηλητηριάζει την κοινωνία, αν δεν ορθώσουμε ανάστημα στα παράλογα και δεν αντιδράσουμε, πατώντας πάνω στο σωστό.
Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει μόνος του τον κόσμο. Σίγουρα όχι, αν μένει απαθής, αν συμβιβαστεί με το «έτσι έχουν τα πράγματα, ποιος είμαι εγώ που θα τα αλλάξω». Γιατί όταν υψώνονται φωνές κι οι φωνές αυτές ενώνονται και γίνονται πράξεις, τότε υπάρχει τουλάχιστον η ελπίδα.
Η πορεία προς την αλλαγή και τη βελτίωση, ξεκινά από τον καθένα μας ξεχωριστά, από τη στιγμή που βγαίνουμε από το σπίτι μας, περπατάμε στον δρόμο, συναναστρεφόμαστε με άλλους ανθρώπους, μεγαλώνουμε παιδιά. Αυτή η πορεία έρχεται η ώρα που μπορεί να «αγγίξει» τους κάθε λογής ηγέτες, εκείνους που μπορούν να κάνουν πράξη τη μεγαλύτερη αλλαγή. Και τότε, ίσως η ευχή «Καλή Χρονιά», ν’ αρχίσει να πραγματοποιείται.
