Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 26/04/2023
Mε εξαίρεση τις περιόδους των περιοριστικών μέτρων λόγω πανδημίας, το κυκλοφοριακό πρόβλημα είναι καθημερινή συνήθεια, ακόμη και σε καιρούς ακριβής βενζίνης. Ο βραχνάς αγγίζει άμεσα και τη δική μας «γειτονιά» κυρίως τις πρωινές και απογευματινές ώρες αιχμής. Η κατάσταση είναι για γερά νεύρα στις λεωφόρους Κηφισιάς και Μεσογείων κι όχι μόνο, όπου η κίνηση είναι αυξημένη κατά 20% σε σχέση με πέρυσι, σύμφωνα με στοιχεία της Περιφέρειας.
Η ανάγκη για λύσεις κατά του μποτιλιαρίσματος είναι στην ατζέντα κεντρικών και τοπικών διοικήσεων τα τελευταία χρόνια, με την πραγματικότητα, όμως, να επιδεινώνεται. Στο λεκανοπέδιο, ενδεικτικά, έναν χρόνο μετά τη μεταπολίτευση το 65% των κατοίκων χρησιμοποιούσαν Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) και το 2009 το ποσοστό έπεσε στο 30%. Την ίδια ώρα, ενώ το 1990 κυκλοφορούσαν στην Αττική 1.500.000 Ι.Χ., είκοσι χρόνια μετά είχαν φτάσει τα 2.200.000. Μάλιστα, ενώ ο δείκτης ιδιοκτησίας οχημάτων ξεπέρασε τα 250 ανά 1.000 κατοίκους, εκτιμάται ότι εντός της δεκαετίας θα διπλασιαστεί!
Παρά τα κατασκευαστικά έργα βελτίωσης του δικτύου, ιδίως με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, φως στο τούνελ δεν διαφαίνεται. Σε ευρωπαϊκές πόλεις που ακούν και εφαρμόζουν προτάσεις συγκοινωνιολόγων κι όχι αμφίβολης χρησιμότητας μεγάλους περιπάτους, τη λύση έδωσε η ειλικρινής υποστήριξη των ΜΜΜ. Εδώ, στα Βόρεια Προάστια, ο σημερινός χάρτης των γραμμών δεν αξιοποιεί το μετρό εντός πόλεων, λεωφορεία & τρόλεϊ είναι λίγα (και με προβλήματα, όπως παρουσιάσαμε προ δύο εβδομάδων), σε συγκεκριμένους δρόμους για περιορισμένες ώρες, ενώ προαστιακός σιδηρόδρομος και τραμ δεν βοηθούν στην ολοκληρωμένη μετακίνηση, αποκλείοντας εξ ορισμού ορισμένες περιοχές.
Ένα κενό προσπαθούν να καλύψουν οι Δήμοι μέσω της τοπικής συγκοινωνίας, με τις διοικήσεις σε Χαλάνδρι και Παπάγου – Χολαργού (η Αγία Παρασκευή δεν διαθέτει) να προσφέρουν δωρεάν μετακίνηση με λεωφορεία, αλλά χωρίς περισσότερες δυνατότητες, δεδομένης της απαγόρευσης από την Πολιτεία για πρόσληψη νέων οδηγών. Το… γλυκό δένει εξαιτίας της αδιαφορίας πολλών συμπολιτών μας για τον διπλανό τους στη στάση και τη στάθμευση, με την ανοχή της Τροχαίας και τις δημοτικές αστυνομίες χωρίς προσωπικό.
Ο… τρίτος δρόμος για πιο ανθρώπινη καθημερινότητα είναι το περπάτημα ή τα ποδήλατα, αρκεί να τους δοθεί ο απαραίτητος χώρος. Μια προσπάθεια καλών προθέσεων των δημοτικών αρχών είναι οι -πρώτες σε εξέλιξη ή δρομολόγηση- αναπλάσεις με αύξηση των πεζοδρομίων & βελτιώσεις ποδηλατοδρόμων και οι μελλοντικών αποτελεσμάτων μελέτες σχεδίων βιώσιμης αστικής κινητικότητας (ΣΒΑΚ), αλλά για να γυρίσει ο Ήλιος θέλει δουλειά πολύ. Σε τελική ανάλυση, προκειμένου να αποχωριστούν οι άνθρωποι το αυτοκίνητό τους, δεν έφτασε ο τρόμος τους από την «ανηφόρα» στην τιμή της βενζίνης…
