Αντίστροφα μετρά πλέον ο χρόνος για τις Πανελλήνιες 2023, οι οποίες βρίσκονται σε λιγότερο από ένα μήνα μακριά. Δυστυχώς όμως οι εξετάσεις αυτές που καλώς ή κακώς κρίνουν εν πολλοίς το μέλλον των μαθητών δεν διεξάγονται επί ίσοις όροις για όλους.
Εκατοντάδες ή και χιλιάδες υποψήφιοι της νησιωτικής και ηπειρωτικής χώρας μετακινούνται κάθε χρόνο μακριά από τα σπίτια τους προκειμένου να λάβουν μέρος στις πανελλαδικές εξετάσεις, καθώς δεν υπάρχουν εξεταστικά κέντρα σε όλες τις περιοχές.
Το καθόλα δίκαιο αίτημα μαθητών και γονέων να εξεταστούν στον τόπο που κατοικούν που διαχρονικά εκφράζουν είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να εισακουστεί, έτσι κάθε χρόνο μια μερίδα μαθητών ανεβαίνει διπλό Γολγοθά, αφού πρέπει να περάσουν όλη αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία μακριά από το σπίτι τους.
Η ψυχολογική επιβάρυνση των υποψηφίων μαθητών που στην πιο κρίσιμη στιγμή της σχολικής τους ζωής θα βρεθούν μακριά από το οικείο σχολικό και οικιακό περιβάλλον τους, μακριά από το υποστηρικτικό πλαίσιο των συγγενών, των φίλων, των καθηγητών τους είναι απλώς ανυπολόγιστη.
Για να μην αναφερθώ στο γεγονός ότι τα παιδιά αυτά αγωνίζονται για το μέλλον τους φοιτώντας σε υποστελεχωμένα σχολεία και χωρίς οργανωμένα ιδιωτικά φροντιστήρια.
Και αυτό έχει να κάνει με το κομμάτι το εκπαιδευτικό ενώ κάπου εδώ μπαίνει και το οικονομικό, αφού είναι μεγάλο το κόστος για τους μετακινούμενους μαθητές και τα μέλη των οικογενειών τους που τους ακολουθούν σε άλλο νησί όπου υπάρχει εξεταστικό κέντρο.
Δεν είμαι σίγουρος πως θα μπορέσουν όλες οι οικογένειες των υποψηφίων να ανταποκριθούν ή αν αυτό θα αποτελέσει λόγο παραίτησής τους στερώντας τους το δικαίωμα στο όνειρο τους.
Είναι αστείο βέβαια να μιλάμε ότι ένα επίδομα της τάξης των 350 ευρώ μπορεί να καλύψει τα συγκεκριμένα έξοδα, έτσι μοιραία αν συνυπολογίσουμε ότι είναι βέβαιο ότι όσα παιδιά κάνουν την υπέρβαση τους και περάσουν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα θα σπουδάσουν μακριά από τα σπίτια τους καταλαβαίνουμε ότι εκ προοιμίου κάποιοι το έχουν πάρει απόφαση να ακολουθήσουν άλλο δρόμο πολύ πριν μπουν στην συγκεκριμένη διαδικασία.
Δικαίως λοιπόν υπάρχουν φωνές γονέων και μαθητών που διαμαρτύρονται ότι το όλο σκηνικό αποτελεί σοβαρότατη παραβίαση των δικαιωμάτων των μαθητών για ισότιμη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Σε αυτούς του ηρωικούς μαθητές και στις οικογένειες τους αφιερώνω αυτό το κείμενο και ειδικά στους κατοίκους των μικρών νησιών, που παλεύουν με κάθε είδους αντιξοότητες, που παρακαλούν για έναν γιατρό και έναν καθηγητή και στο τέλος βρίσκουν τον δρόμο, με την ευχή ότι κάποια στιγμή τα αυτονόητα γίνουν η πραγματικότητα τους.
