Η δεύτερη Κυριακή του Μάϊου, είναι σίγουρα μια ξεχωριστή ημέρα.
Μια ημέρα που η μητρότητα έχει την τιμητική της, η μέρα που οι μανούλες παίρνουν μια μικρή ανταπόδοση για τα όσα προσφέρουν με κορυφαίο βέβαια την δημιουργία της ζωής.
Μια γιορτή που ξεκίνησε από την αρχαιότητα όταν οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τη θεά Ρέα, μητέρα των θεών, με γιορτές γονιμότητας, ενώ πάντα υπήρχε η ανάγκη να γιορτάσουμε τις μητέρες.
Η γιορτή καθιερώθηκε στην Ελλάδα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως με την επίδραση από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην αρχή συνδέθηκε με την Υπαπαντή του Κυρίου (2 Φεβρουαρίου), που τιμά τη μητρότητα της Παναγίας, με πολλές εκκλησίες και πιστούς να συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να συνδέουν τις δύο γιορτές.
Ωστόσο, από τη δεκαετία του ’60 και έπειτα, ακολουθήθηκε το αμερικανικό «μοντέλο».
Η δεύτερη Κυριακή του Μάη που καθιερώθηκε σαν εθνική γιορτή της μητέρας στις ΗΠΑ οφείλεται στην έμπνευση μιας γυναίκας από την Φιλαδέλφεια της AnaJarvis, η οποία θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη της μητέρας της ξεκίνησε το 1907 μια εκστρατεία για να καθιερωθεί μια επίσημη γιορτή της μητέρας.
Αν και πολλές χώρες έχουν δικές τους ημερομηνίες για τη γιορτή της μητέρας, όπως και δικούς τους λόγους για να γιορτάζουν μια τέτοια μέρα, η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει επικρατήσει διεθνώς.
Στην Ελλάδα, μάλιστα, έχει συναισθηματικό χαρακτήρα, με τα παιδιά όλων των ηλικιών να δείχνουν την αγάπη τους στη μητέρα τους με ποικίλους τρόπους.
Καθοριστικός παράγοντας βέβαια στον εορτασμό της συγκεκριμένης ημέρας παίζουν οι μπαμπάδες για να μη τους ξεχνάμε και αυτούς μιας και εκείνη την ημέρα εκτός από τη δική τους μητέρα φροντίζουν πάντα να πάρει το δώρο της και η γυναίκα που έφερε στον κόσμο τα δικά του παιδιά.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι εικόνες στα ανθοπωλεία – κατά κύριο λόγο – με μπαμπάδες και μικρά παιδιά να διαλέγουν τα λουλούδια που θα προσφέρουν στην μητέρα τους.
Στην μητέρα που είναι το άλφα και το ωμέγα κάθε οικογένειας, αφού όλα ξεκινούν και τελειώνουν σε εκείνη, εκτός από εκείνη την ημέρα που όλοι εμείς οι υπόλοιποι φροντίζουμε να της δώσουμε με κάθε ευφάνταστο τρόπο να καταλάβει πόσο πολύ την αγαπάμε.
Μοιάζει σαν την εξομολόγηση εκείνη η ημέρα, που ζητάμε συγχώρεση για όσα της έχουμε κάνει ξέροντας όμως ότι εκείνη θα είναι πάντα δίπλα μας από την πρώτη στιγμή που θα την αντικρύσουμε μέχρι την στιγμή που θα φύγει από κοντά μας και θα την αναζητούμε στα μονοπάτια της καρδιάς μας.
Χρόνια της πολλά…
