Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Η παραμονή των συμβασιούχων καθαριότητας στους Δήμους της χώρας μετά την πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση Σκουρλέτη αποδεικνύεται στην πράξη ελαφρώς… λοταρία. Διότι, ναι μεν πολλοί δήμαρχοι, όπως ο Γιώργος Πατούλης στο Μαρούσι, δηλώνουν ότι έχουν την πολιτική βούληση και να κρατήσουν και να πληρώνουν τους εργαζόμενους, ωστόσο εξακολουθεί να πλανάται στον αέρα η απειλή, όχι μόνο της απόλυσης για κάποιους από αυτούς, αλλά ακόμη και της συνταγματικά εφικτής πληρωμής των μισθών όσων υπέγραψαν τις νέες συμβάσεις έως τις 31 Μαρτίου 2018.
Αυτό μπορούσε να το δει ξεκάθαρα όποιος διάβασε «ανάμεσα στις γραμμές» αυτά που ειπώθηκαν στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αμαρουσίου την Τρίτη 11 Ιουλίου. Μπορούσε, φερ’ ειπείν να αντιληφθεί τον προβληματισμό και την ανησυχία του δημάρχου για το αν το Ελεγκτικό Συνέδριο θα εγκρίνει τα πρώτα εντάλματα που θα έρθουν στα χέρια του επιτρόπου. Ή την πρεμούρα να δημιουργηθούν στον τροποποιημένο Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίες περισσότερες θέσεις εργατών καθαριότητας από όσους συμβασιούχους υπάρχουν στον Δήμο, ώστε να αυξηθούν έτσι οι πιθανότητες να παραμείνουν στον Δήμο και να μη τους πάρουν τη θέση υποψήφιοι εκτός Δήμου που μπορεί να έχουν καλύτερη μοριοδότηση, αφού οι προσλήψεις θα γίνουν με διαδικασίες ΑΣΕΠ.
Υπάρχει διάχυτη η αίσθηση στην ατμόσφαιρα ότι το θέμα δεν έχει τελειώσει και σίγουρα το αίσιο τέλος δεν είναι εξασφαλισμένο για όλους. Αυτή η αίσθηση επιτείνεται από τις πληροφορίες για απολύσεις που ήδη υπάρχουν σε κάποιους Δήμους που δηλώνουν οικονομική αδυναμία να τους πληρώνουν. Και, βέβαια, υπάρχει πάντα η 31η Μαρτίου 2018, εκεί που οριστικά ολοκληρώνεται η ισχύς των συμβάσεων μετά τη μεταβατική παράταση που έδωσε η νομική ρύθμιση Σκουρλέτη. Όσο, μάλιστα, δεν έχει ξεκαθαριστεί και ο οριστικός αριθμός εκείνων που θα προσληφθούν ως μόνιμοι, μάλλον έχουμε να δούμε αρκετά ακόμη επεισόδια σε ένα σήριαλ, το οποίο είχε ξεκαθαρισμένη υπόθεση και τέλος, αλλά οι «σεναριογράφοι» και «σκηνοθέτες» του αποφάσισαν να περιπλέξουν τα πράγματα για να αυξήσουν τη θεαματικότητά τους. Και τώρα ψάχνουν και ψάχνονται…
Υ.Γ. Στη χώρα που κάποτε είχε απαγορεύσει στους Pink Floyd να χρησιμοποιήσουν το Ηρώδειο και εκείνοι έγραψαν τελικά ιστορία στην Πομπηία με το ιστορικό τους live, στην ίδια χώρα που στα πρώτα χρόνια του μεταπολιτευτικού αντι-αμερικανισμού μεγάλος μουσικοσυνθέτης είχε δηλώσει ότι «το αγγλόφωνο rock είναι υποκινούμενο από τη…CIA για να εκμαυλίσει τη νεολαία της Ελλάδας», δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι λίγο αισιόδοξος για το μέλλον μετά την παραχώρηση του Ηρωδείου στους Foo Fighters, την πρώτη hard rock μπάντα που έπαιξε ποτέ εκεί (φωτο). Καιρός είναι να γκρεμιστούν στερεότυπα και προκαταλήψεις και η Ελλάδα να συμβαδίσει επιτέλους με τα διεθνή μουσικά δρώμενα. Ελπίζω το ιστορικό γεγονός της περασμένης Δευτέρας να έχει και συνέχεια…