Τον όρο «σκληρό ροκ» είχε εισάγει στην πολιτική ορολογία του τόπου ο Κώστας Λαλιώτης, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αντιπολιτευόταν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Είκοσι και πλέον χρόνια μετά, ο όρος ριζώνει για τα καλά στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, παραπέμποντας σε πάθη, έριδες και εμφυλίους που αποσυνθέτουν την καθημαγμένη παράταξη.
Οι μνήμες του 2007, με τη διαμάχη Παπανδρέου-Βενιζέλου για την ηγεσία, ωχριούν μπροστά σ’ αυτά που ζει το ιστορικό Κίνημα εδώ και λίγα 24ωρα. Για την ακρίβεια, από το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, όταν στην εκδήλωση του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποδοκιμάστηκε έντονα από «παπανδρεϊκούς», οι οποίοι ταυτόχρονα αποθέωσαν τον Γιώργο Παπανδρέου και ζήτησαν να αγωνιστεί για να «πέσει η Δεξιά».
Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός απέφυγε να νουθετήσει τους ταραξίες –αν και οικοδεσπότης– ενώ απουσίασε από την «επίσημη» εκδήλωση της 3ης Σεπτέμβρη που διοργάνωσε το ΠΑΣΟΚ και στην οποία ο κ. Βενιζέλος σήκωσε το γάντι και απάντησε… οργισμένα στους επικριτές του. Σουρεάλ καταστάσεις, δηλαδή.
Για τους γνωρίζοντες, απλώς βγήκαν στην επιφάνεια τα μαχαίρια που οι δύο πλευρές κρατούσαν στα θηκάρια. Για τους σκεπτόμενους, ωστόσο, μοιάζει ανούσιο ο καβγάς να γίνεται πάνω από ένα κουφάρι, όπως μοιάζει –εκλογικά τουλάχιστον– σήμερα το ΠΑΣΟΚ.
Τα γεγονότα, λοιπόν, της Δευτέρας ήταν πρωτοφανή στη νεότερη πολιτική ιστορία. Πρωτοφανή όχι διότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει περάσει ανάλογες κρίσεις, αφού από την εποχή κιόλας του Ανδρέα Παπανδρέου και το «Πεντελικό», έως το συνέδριο μετά το θάνατό του και τη διαδοχή Σημίτη, έως τη μάχη ηγεσίας του 2007.
Η βασική διαφορά, ωστόσο, είναι ότι το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν κραταιά πολιτική δύναμη. Ενώ τώρα έχει μετατραπεί στον μικρότερο κυβερνητικό εταίρο και σε παρακολούθημα μιας αμήχανης, μνημονιακής πολιτικής. Πράγμα το οποίο αυτομάτως σημαίνει ότι οι αντιδράσεις και οι συγκρούσεις στο εσωτερικό του είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερες απ’ ό,τι καταγράφηκε στο παρελθόν.
Πώς μπορούν, άραγε, να συνυπάρξουν πλέον στον ίδιο πολιτικό χώρο Βενιζέλος και Παπανδρέου; Πώς μπορούν να συνυπάρξουν τα στελέχη τους, τα οποία αποτελούν σε «χαμηλή» βάση τον σκληρό εκλογικό πυρήνα του κόμματος, αφού η μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων έχει φύγει προ πολλού για… άλλες πολιτείες;
Ουδείς μπορεί να δώσει ασφαλείς απαντήσεις, αφού το μέλλον είναι απρόβλεπτο. Όμως, είναι ξεκάθαρο πως τίποτε πια δεν μπορεί να είναι ίδιο στο χώρο της Κεντροαριστεράς, αφού το κόμμα που λέγεται ΠΑΣΟΚ σιγά-σιγά σβήνει από τον πολιτικό χάρτη. Και αυτό είναι το μόνο βέβαιο και προβλέψιμο. Όπως και το ότι θα αντικατασταθεί.
Από τι και με ποιους, αυτό είναι τώρα το ζητούμενο. Και ήδη οι «ενδιαφερόμενοι» έχουν πάρει θέσεις μάχης.
