Η προεκλογική κούρσα ολοκληρώνεται και τα επιτελεία βάζουν τις μηχανές στο φουλ. Αφού δεν γίναμε κατά πολύ σοφότεροι από το debate της Τετάρτης, αναμένουμε τώρα, τη Δευτέρα, την κατά μέτωπο σύγκρουση Τσίπρα – Μεϊμαράκη, η οποία προμηνύεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Τη συνάντηση των δύο ενδέχεται, άλλωστε, να δούμε να επαναλαμβάνεται και την επόμενη Δευτέρα, μετά τις κάλπες, με αντικείμενο το σχηματισμό κυβέρνησης. Οι φωνές και οι παραινέσεις για κυβέρνηση “μεγάλου συνασπισμού” δυναμώνουν και φτάνουν ως την Αθήνα από τις… Βρυξέλλες, παρά το γεγονός ότι για λόγους τακτικής στην Κουμουνδούρου ξορκίζουν αυτό το ενδεχόμενο. Στη Συγγρού, από την άλλη πλευρά, το κεντρώο προφίλ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη υπαγορεύει την επιλογή αυτή και τους συναινετικούς του τόνους – με την τακτική αυτή να τον δικαιώνει, τουλάχιστον με βάση τη δημοσκοπική εικόνα που υπάρχει αυτή τη στιγμή.
Σε κάθε περίπτωση, είτε γίνει “μεγάλος συνασπισμός” ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ είτε όχι, παραμονεύουν ως μπαλαντέρ που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε κάθε κυβερνητική σύνθεση το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ, αφού όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να αποφύγουμε την περιπέτεια μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης.
Ενδιαφέρον έχει, επίσης, ποιος θα αναλάβει την πρωτοβουλία για το σχηματισμό της κυβέρνησης. Με απλά λόγια, ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα το βράδυ της Κυριακής. Οι δημοσκοπήσεις επιμένουν ότι η αναμέτρηση θα είναι σκληρή και αμφίρροπη έως την τελευταία στιγμή. Όπως και ότι θα γραφεί ιστορία, με την πλέον πολυκομματική Βουλή της Μεταπολίτευσης: εάν περάσουν τον πήχυ του 3% Ένωση Κεντρώων και Ανεξάρτητοι Έλληνες, θα μπουν στη Βουλή εννέα κόμματα. Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα δυσκολέψει το σχηματισμό κυβέρνησης, αφού το άθροισμα των εδρών μπορεί να απαιτεί ακόμη και τη συμμετοχή τριών κομμάτων και όχι μόνο των δύο μεγάλων για να βγει ο “μαγικός” αριθμός 151 της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.
Ενδιαφέρον θα έχει, επίσης, το άθροισμα του “νέου δικομματισμού” και το ποσοστό του πρώτου κόμματος. Αν, δηλαδή, θα είναι ψηλότερα ή χαμηλότερα από το 30% και το άθροισμα θα ξεπεράσει ή όχι το 50-55%. Η αριθμητική αυτή θα είναι χρήσιμη για πολιτικά συμπεράσματα, σε σύγκριση με τα αποτελέσματα του Ιανουαρίου.
Εάν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, με τους αναποφάσιστους να εξακολουθούν να βρίσκονται σε πολύ υψηλά επίπεδα, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό τοπίο, το οποίο θυμίζει τον πολυκερματισμό του 2012. Και κάτι τέτοιο, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τις προβλέψεις και τις συμμαχίες της επόμενης μέρας, με τους εταίρους να αναμένουν ένα και μόνο πράγμα: δουλειά, την επόμενη μέρα των εκλογών, για την τήρηση της συμφωνίας.
Αιμίλιος Περδικάρης
