Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 18/12
Ασφαλώς και έχουν προσέξει οι τακτικοί μου αναγνώστες ότι συχνά αναφέρομαι σε ανθρώπους που αυτοτοποθετούνται πολιτικά στον χώρο της Αριστεράς, βάζοντας τον όρο αυτόν σε εισαγωγικά, που φυσικά δηλώνουν αμφισβήτηση! Φίλος με είχε πρόσφατα ρωτήσει: «Δηλαδή, έχεις “αριστερόμετρο”, που αυτόματα δείχνει ποιος είναι και ποιος όχι Αριστερός; Και θεωρείς τον εαυτό σου δεδομένο υπέρτατο κριτή αυτής της ιδιότητας;»! Όχι μόνο δεν με ενόχλησε η αιχμηρή και ενδιαφέρουσα παρατήρησή του, αλλά αποτέλεσε την ευχάριστη αφορμή για την εξήγηση που ακολουθεί!
Η διαλεκτική σκέψη
Το να ανήκει κάποιος στην Αριστερά προϋποθέτει την αποδοχή συγκεκριμένων ελάχιστων κανόνων. Όχι φυσικά με απλό «ιδεολογικό» (δηλαδή ιδεαλιστικό!) περιεχόμενο, αλλά ξεκάθαρα με αποδοχή των όρων που διέπουν την Αριστερήμαρξιστική σκέψη: α) να υπακούουν στην υλιστική και όχι στην ιδεαλιστική θεωρία, β) να διέπεται η σκέψη τους σε κάθε φάση (προτσές) από τις αρχές της διαλεκτικής και του ιστορικού υλισμού! Μ’ άλλα λόγια, ο Αριστερός δεν κρίνεται με βάση τον συναισθηματικό δεσμό του με την ιστορία της Αριστεράς (ιδεαλιστική σχέση), αλλά με τη διαρκή υποταγή του στις υλιστικές βασικές αρχές του υπέρτατου εργαλείου, της μαρξιστικής θεωρίας και πράξης! Όλα τα υπόλοιπα είναι «λόγια, λόγια, λόγια» (Άμλετ), χωρίς συνδετικό αναλυτικό/συνθετικό κρίκο.
Με πιο απλά λόγια, όταν καλούμαστε να ορίσουμε τη «βασική ανάλυση» για μια θέση μας επί κάποιου σοβαρού θέματος, οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας αφενός τα αναμφισβήτητα (απολύτως δεδομένα) αντικειμενικά στοιχεία και αφετέρου να εντοπίσουμε τις διεργασίες (προτσές) που το χαρακτηρίζουν κατά την εξέλιξή του. Έχοντας φυσικά στο νου μας ότι κάθε εξέλιξη βρίσκεται σε κίνηση, μέχρι την οριστική της ολοκλήρωση!
Παράδειγμα!
Η βασική ανάλυση για τις παγκόσμιες εξελίξεις στον μετασοβιετικό κόσμο (όρος απολύτως δόκιμος, που όμως σπάνια χρησιμοποιείται από Δεξιούς και «Αριστερούς»!), οφείλει να συνυπολογίζει αφενός τους «μεγάλους παίκτες» και αφετέρου τις καθημερινές εξελίξεις, ακόμα και τις φαινομενικά πιο ασήμαντες! Η ΣΥΝΘΕΣΗ όλων αυτών αποτελεί τη βασική μας ανάλυση, που βεβαίως είναι και αυτή μεταβαλλόμενη και όχι άκαμπτη!
Δυστυχώς, την αντίθετη τακτική ακολουθούν σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι που… κατά δήλωσή τους ανήκουν στην Αριστερά. Αδυνατούν να αναλύσουν τα γεγονότα που βρίσκονται σε εξέλιξη (παγκόσμιο προτσές) και ως εκ τούτου οδηγούνται πολύ συχνά (αν όχι πάντα!), σε λανθασμένα συμπεράσματα! Με τη σειρά τους, αυτά προκαλούν σύγχυση και τελικά απαισιοδοξία! Είναι, φίλοι και φίλες, αυτός ακριβώς ο λόγος που η σημερινή «Αριστερά» βρίσκεται σε απόλυτη αμηχανία, ανίκανη να αναλύσει σωστά τις παγκόσμιες εξελίξεις, να βγάλει τα ορθά συμπεράσματα και να ακολουθήσει τη δράση που απαιτούν οι δύσκολες και πολύπλοκες συνθήκες!
Ζητείται ελπίς!
Πρόσφατα διάβασα σχόλιο κάποιου πολύ αξιόλογου καθηγητή (ρέποντα κυρίως προς τη θεωρία…), ότι δήθεν «βρισκόμαστε στην εποχή του περάσματος στον σοσιαλισμό»! Η καθαρά θεωρητική αυτή θέση μοιάζει εντελώς… ακίνητη, σαν μαρμαρωμένη, κάτω απ’ τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες! Αποτελεί μεν σταθερό τμήμα της θεωρίας μας, αλλά με… ανανεωμένο χρονικό ορίζοντα! Όμως, πριν φτάσουμε στο κατώφλι της μελλοντικής αυτής αλλαγής, προέχει η σωστή ανάλυση των… ταπεινών σημερινών καθημερινών γεγονότων και η σύνθεσή τους σε μια ορθή κατεύθυνση! Μόνον έτσι θα προσφέρουμε τις σωστές υπηρεσίες στον εαυτό μας, στο «κοινωνικό σύνολο» και στους δασκάλους μας, που έχουν φροντίσει να μας εξοπλίσουν με μια μοναδική θεωρία, ένα εργαλείο καθημερινής σκέψης και δράσης!
