Ποιος αναγνώστης μας δεν θυμάται τις τακτικές αναφορές μας στην αναγέννηση του φασισμού; Αρχικά ήταν το Ευρωκοινοβούλιο, αυτός ο άχρηστος και πανάκριβος θεσμός, που μετατράπηκε μετά το 1990 σε «φωλιά» του αντικομμουνισμού, με στόχο την… μετά θάνατο δυσφήμιση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τον αποκλεισμό κάθε ελπίδας για επανάληψη παρόμοιων δυσάρεστων εγχειρημάτων. Ένα πανευρωπαϊκό δίχτυ προπαγάνδας στήθηκε, υψηλού κόστους αφενός, μετρίων αποτελεσμάτων αφετέρου.
Οι μόνοι που «πείστηκαν» ήσαν οι… πεισμένοι! Τα χοντρά γουρουνάκια των καλομαθημένων χωρών της πρώην αποικιοκρατίας και της Σκανδιναβίας, που αποτελούσαν ούτως ή άλλως ένα σταθερά αντιδραστικό σύνολο, στην καρδιά του εγχειρήματος της… «Ευρώπης των λαών». Μαζί τους φυσικά οι… νεοεισελθόντες, αυτοί που έμελλε να γευτούν πολύ σύντομα τα «αγαθά» του καπιταλισμού και αμέσως μετά την σκοτεινή πλευρά του! ΄Ένα ταξίδι από τον υποτιθέμενο παράδεισο στην αληθινή κόλαση, με θύματα εκατομμύρια αδαείς και εύπιστους ανθρώπους.
Τα ελληνικά κακέκτυπα
Στις περισσότερες χώρες της συγκυριακής «΄Ενωσης» δημιουργήθηκαν αναχρονιστικά ακροδεξιά, ρατσιστικά και νεοναζιστικά πολιτικά μορφώματα. Επειδή αυτά βόλευαν τους ιθύνοντες της ΕΕ (που και οι ίδιοι προέρχονταν από τον δεξιό ή και ακροδεξιό χώρο, με πλούσια «βιογραφικά», όπως ο Μπαρόζο της «συμμαχίας των 4 προθύμων» του Μπους!), όχι μόνο δεν υπήρξαν σοβαρές αντιδράσεις, αλλά μάλλον ένας ευδιάκριτος «εναγκαλισμός» με τους φασίστες παλαιάς και νέας κοπής. Καθαρά νεοφασιστικά καθεστώτα, όπως αυτά των τριών μίνι-χωρών της Βαλτικής, χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και ως… πρότυπα μετάβασης, από τον επάρατο σοσιαλισμό στην καπιταλιστική νιρβάνα!
Στην Ελλάδα είχαμε άλλες ασχολίες. Στην κορυφή της πυραμίδας λάβαινε χώρα το μεγάλο πάρτι της αρπαχτής, με τους πολιτικούς και τους «επιχειρηματίες» να ξεκοκαλίζουν αρχικά τα διαθέσιμα και κατόπιν τα δανεικά των μεταπολεμικών γενιών. Η περίφημη «παγκοσμιοποίηση», το άνοιγμα των συνόρων και των αγορών, αλλά και τα «απλόχερα» και «φτηνά» δάνεια του 1% βοήθησαν να λειτουργήσει απρόσκοπτα η τεράστια «γέφυρα» της αφαίμαξης του ελληνικού πλούτου και της σταδιακής πτώχευσης της χώρας. Η άγνοια των αμνών, δηλαδή της «σιωπηρής πλειοψηφίας», υπήρξε καθοριστικός παράγοντας της εφαρμογής αυτού του καταστροφικού σχεδίου, που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και πολλαπλασιαζόμενες επιπτώσεις.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον, ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστεί και στην Ελλάδα το νεοφασιστικό φαινόμενο. Η είσοδος του Καρατζαφέρη στη Βουλή αντιμετωπίστηκε με πλήρη αδιαφορία από το πολιτικό σύστημα και τους πολίτες. Κάποιοι είδαν έναν δυνητικό εταίρο και κάποιοι (που δηλώνουν αριστεροί…) έβλεπαν αυτό που τους επέτρεπε το μυαλό και η κρίση τους: ένα γραφικό και «περαστικό» φαινόμενο!
Τότε ήταν που προέκυψε το… «ποιοτικά ανώτερο» επόμενο στάδιο του νεοφασισμού στην Ελλάδα…
Το νέο σκηνικό
Πολλοί τείνουν να ξεχάσουν την ουσιαστική έννοια του όρου «Πολιτική», όπως την διατύπωσαν οι… αρχαίοι ημών πρόγονοι. Κι όμως ο ορισμός είναι πολύ απλός: πρόκειται για τη σχέση αρχόντων και αρχομένων, δηλαδή του πολιτικού συστήματος με τους πολίτες. Αν βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει, εύκολα θα κατανοήσουμε την τρέχουσα απελπισία των πολιτών, που τους οδηγεί στην αγκαλιά απίθανων πολιτικών μορφωμάτων! Προδομένοι σε βαθμό κακουργήματος από τα «συνεταιράκια» τους, οι «πελάτες» αντιδρούν και πάλι άτσαλα, χωρίς ψυχραιμία και λογική…
Μετά τις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις, είναι φανερό ότι διαμορφώνεται ένα νέο και εξαιρετικά ρευστό πολιτικό σκηνικό. Από τα δύο μεταπολιτευτικά κυβερνητικά κόμματα, το ένα βαδίζει προς εξαφάνιση ενώ το άλλο συγκεντρώνει τους απαραίτητους «πόντους» για να ακολουθήσει! Στη θέση του ΠΑ«ΣΟ»Κ ανέτειλε το άστρο του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ για τη θέση της ΝΔ είναι ακόμη όλα ανοιχτά!
