Τη φετινή σεζόν «χτυπάει» σε διπλό θεατρικό ταμπλό. Από την μια ο εμβληματικός ρόλος του Στρατηγού της Επανάστασης και πρωτομάστορα της ελευθερίας, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στο θέατρο «Ακροπόλ» και από την άλλη η θεατρική μεταφορά του αριστουργηματικού βιβλίου του Στρατή Μυριβήλη «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια» που θα ανέβει τέλη Οκτωβρίου στο θέατρο «Βέμπο». Στο ενδιάμεσο δυο προβών ο κοσμαγάπητος ηθοποιός μας μιλάει για το παιδικό του όνειρο να υποδυθεί τον ηγετική μορφή της Επανάστασης του ’21, αναφέρεται με τα καλύτερα λόγια για την συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Πέτρο Ζούλια καταρρίπτοντας τις ταμπέλες του «ποιοτικού» και του «εμπορικού» και ομολογεί ότι δεν έχει μετανιώσει ούτε μια στιγμή για την επιλογή του να ασχοληθεί με την υποκριτική.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα όταν σου πρότειναν τον ρόλο του Κολοκοτρώνη;
Ενθουσιάστηκα. Το όνειρό μου από μικρό παιδί όταν η δασκάλα με έβαζε να υποδυθώ τον Κολοκοτρώνη σε σχολικές εορτές, ήταν να μεταμορφωθώ σ’ αυτόν τον μεγάλο Στρατηγό, τη μυθική μορφή της Επανάστασης και ως επαγγελματίας. Βέβαια, εάν προτείναμε έναν τέτοιο ρόλο πριν από 1 – 2 χρόνια θα μας χαρακτήριζαν «εθνικιστές».
Τι εννοείς;
Το να αγαπάς την πατρίδα του από κάποιους θεωρείται εθνικιστική πράξη. Τα προηγούμενα χρόνια άλλωστε είχε συζητηθεί ακόμα και το ενδεχόμενο κατάργησης των εθνικών παρελάσεων. Η γενιά των Ελλήνων που θα ξεχάσει τη σκλαβιά και τα βάσανα που πέρασαν οι πρόγονοί μας, θα είναι και η τελευταία γενιά. Γι’ αυτό και είναι χρέος μας να θυμόμαστε και να τιμούμε το παρελθόν μας.
Το 2021 συμπληρώνονται 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821. Έχω την εντύπωση ότι η δική σας παράσταση είναι η πρώτη πολιτιστική ενέργεια που τιμάει αυτό το γεγονός.
Είναι αλήθεια. Η παράστασή μας αποτελεί το προοίμιο των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση. Μάλιστα, πρέπει να αποκαλύψω ότι το όνειρό μου να κάνω παγκόσμια περιοδεία με έναν μονόλογο του Κολοκοτρώνη θα γίνει πραγματικότητα από τον Σεπτέμβριο του 2020 μέχρι την Άνοιξη του 2021. Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί στο Λιμποβίσι Αρκαδίας, το χωριό των Κολοκοτρωναίων.
Η παράσταση απευθύνεται κατά βάση σε παιδικό κοινό. Τι μηνύματα περνάει στα παιδιά;
Είναι μια παράσταση που προσφέρει συγκίνηση αλλά και γέλιο. Περνάει αγνά αισθήματα στα παιδιά, μέσα από την άδολη αγάπη δυο παιδιών, της Μαριώς και του Λάμπρου. Χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, το concept αυτό είναι τόσο μεγαλειώδες, που την παράσταση μπορούν να παρακολουθήσουν άνθρωποι όλων των ηλικιών.
Τι ήταν αυτό που έκανε τον «Γέρο του Μοριά» μια μυθική μορφή της Επανάστασης και της Ελλάδας;
Η ιδιοφυία του. Ο Κολοκοτρώνης για μένα ήταν μια θεϊκή μορφή. Υπήρξε παρεμβατικός, κατέκρινε πάντα τα κακώς κείμενα και πρότεινε λύσεις για τον Ελληνισμό και την Ανθρωπότητα. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης είχε πει ότι πέντε άνθρωποι έσωσαν την Ελλάδα. ΟΟδυσσέας, ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Λεωνίδας και ο Κολοκοτρώνης…
Τιμάει σήμερα η Ελλάδα την πλούσια Ιστορία της;
Κάποιοι την τιμούν και κάποιοι άλλοι -θιασώτες ενός κακού εννοούμενου «διεθνισμού»- όχι. Και εγώ διεθνιστής είμαι. Ονειρεύομαι έναν πλανήτη χωρίς σύνορα. Κάτι τέτοιο όμως δεν γίνεται με τον τρόπο με τον οποίο έχει δομηθεί η Γη. Ίσως μετά από 100-200 χρόνια ο πλανήτης να έχει έναν κυβερνήτη για όλο τον πληθυσμό, ο οποίος να επικοινωνεί με τον πλανήτη Άρη. Προς το παρόν έχουμε κράτη και έθνη, τα οποία έχουν σύνορα που πρέπει να τιμούμε.
Αν ζούσε σήμερα ο Κολοκοτρώνης τι θα έλεγε για την σύγχρονη Ελλάδα;
Ο Κολοκοτρώνης ήταν απλός άνθρωπος. Αυτή η απλότητα τον έκανε μεγάλο. Αν ζούσε σήμερα, θα έκανε μερικές πρακτικές κινήσεις. Θα πήγαινε στους τοξικομανείς στο κέντρο της Αθήνας και θα τους ρώταγε «γιατί φτάσατε εδώ; Εμείς ζούσαμε με ένα κομμάτι ψωμί».
Πρωταγωνιστείς στην μεταφορά του βιβλίου του Στρατή Μυριβήλη «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια». Ποιος είναι ο ρόλος σου;
Υποδύομαι έναν επιχειρηματία από τη Σμύρνη που κατάφερε να κάνει «παράδες» μέσα στον πόλεμο. Ο Στρατής Μυριβίλης ήταν σπουδαίος πεζογράφος και ο Πέτρος Ζούλιας έκανε μια εξίσου σπουδαία διασκευή. Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι μαζί του όπως και με τους αδερφούς Τάγαρη και είναι μεγάλη μου τιμή. Η πρεμιέρα είναι προγραμματισμένη για τις 30 Οκτωβρίου και βρισκόμαστε σε περίοδο εντατικών προβών.
Οι ήρωες του Μυριβίλη ακροβατούν ανάμεσα στο «θέλω» και το «πρέπει». Εσύ με ποια από τις δυο λέξεις πορεύεσαι στη ζωή σου;
Εγώ είμαι του «θέλω». Αλλά το «θέλω» δεν υπάρχει χωρίς «πρέπει». Απαιτεί κανόνες. Για παράδειγμα, για να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των δυο παραστάσεων στις οποίες είναι μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω, οφείλω να κάνω ζωή πρωταθλητή. Δεν ξενυχτάω, ξυπνάω κάθε ημέρα στις 7 και πηγαίνω στο γυμναστήριο, κάνω ειδική διατροφή. Μου αρέσει αυτό που κάνω. Και μάλιστα με χειροκροτούν και με πληρώνουν για να το κάνω! Αυτό λέω και στα νέα παιδιά. Να κάνουν τα «θέλω» τους πράξη.
Τι ονειρευόσουν όταν ήρθες στην Αθήνα από την ιδιαίτερη πατρίδα σου, τη Μεσσηνία, το 1974;
Ήθελα να γίνω γεωπόνος, αλλά παράτησα τις σπουδές μου για να μπω στο Ωδείο και να μάθω να παίζω βιολοντσέλο, τρομπέτα και πιάνο. Οι καλλιτέχνες είμαστε άνθρωποι με ανασφάλειες τις οποίες προσπαθούμε να ξεπεράσουμε μέσα από την Τέχνη μας. Στην ουσία, είμαστε μοναχικά άτομα που απαγκιάζουν πάνω στη σκηνή. Εκεί ξεμπλοκάρουμε. Πριν γίνω ηθοποιός κόμπλαρα. Είχα πρόβλημα με τις «χυλόπιτες», επαγγελματικές και προσωπικές. Μια κοπέλα ήταν αυτή που με βοήθησε να ξεμπλοκάρω. Στη συνέχεια έδωσα εξετάσεις στη Δραματική Σχολή Αθηνών και πέρασα.
Υπάρχουν στιγμές που έχεις μετανιώσει γι’ αυτήν την επιλογή;
Φυσικά και όχι. Αυτά είναι για τους ατάλαντους και τους μέτριους που λένε «υπάρχουν κυκλώματα στον χώρο και γι’ αυτό είμαι εκτός».
Δεν έχεις βιώσει ποτέ την άσχημη εμπειρία της ανεργίας;
Όχι ιδιαίτερα. Πάντα με θυμάμαι να δουλεύω. Μάλιστα όσες φορές είπα «όχι» σε προτάσεις που δεν με κάλυπταν, φρόντισα να κάνω κάτι άλλο σε επαγγελματικό επίπεδο. Δούλεψα και ως σερβιτόρος. Όλες οι δουλειές είναι δύσκολες και όταν θες να φτάσεις τους στόχους σου οφείλεις να δουλεύεις και να κάνεις ζωή πρωταθλητή. Το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει.
Η εμπειρία σε μικρή και μεγάλη οθόνη
Μια από τις μεγάλες σου αγάπες είναι ο κινηματογράφος. Φέτος θα σε δούμε στη μεγάλη οθόνη;
Θα με δείτε στην νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη «Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς», η οποία θα παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Βερολίνου και θα κυκλοφορήσει στην Ελλάδα από το νέο έτος. Ενσαρκώνω έναν λαϊκό τραγουδιστή που δουλεύει στην επαρχία. Ο Οικονομίδης είναι ένας ιδιαίτερος σκηνοθέτης που θα αφήσει το δικό του στίγμα στον χώρο.
Επί 5 χρόνια σε βλέπαμε ως «Βαγγέλη Χαμπέα» στην κωμική τηλεοπτική σειρά «Το σόι σου». Το καλοκαίρι μάθαμε ότι αυτή η δουλειά, ενώ ήταν απολύτως επιτυχημένη, σταματάει. Για ποιο λόγο;
Οι ιθύνοντες έκριναν ότι σ’ αυτήν την φάση η σειρά έπρεπε να σταματήσει. Βάση της εμπειρίας μου και χωρίς να έχω εσωτερική πληροφόρηση, πιστεύω ότι η σειρά κάποια στιγμή θα επανέλθει, γιατί αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο.
Φοβήθηκες την τυποποίηση στον συγκεκριμένο ρόλο;
Δεν είμαι κομπλεξικός. Δεν έχω πρόβλημα να με φωνάζουν «Χαμπέα», «Γαργαμπίκα» ή «Πετρόπουλο»… Ευτυχώς ισορροπώ ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα και ανάμεσα στο «ποιοτικό» και το «εμπορικό». Για παράδειγμα, στο αριστούργημα του Μυριβίλη «Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια» που θα ανεβάσουμε στο «Βέμπο» συμμετέχουν συντελεστές από τον «ποιοτικό χώρο» (Πέτρος Ζούλιας, Λένα Παπαληγούρα, Κωνσταντίνος Ασπιώτης) αλλά και ηθοποιοί του «εμπορικού χώρου» (ο Γιώργος Κωνσταντίνου, η Χριστίνα Τσάφου και εγώ). Και όλα αυτά σε έναν «εμπορικό» χώρο. Για μένα, αυτά είναι κουταμάρες. Δεν υπάρχουν «ποιοτικοί» και «εμπορικοί». Μόνο καλοί και κακοί ηθοποιοί. Οι ταμπέλες είναι για τους δρόμους και οι ετικέτες για τα τετράδια.
Αν έγραφες ένα σύνθημα σε έναν τοίχο τι θα έγραφες;
«Αγάπα τον εαυτό σου για να σε αγαπάνε και οι άλλοι. Δώσε αγάπη. Είναι τζάμπα». Ας διαβάσουμε τους Επικούρειους φιλοσόφους και ας ακούσουμε το τραγούδι του Σουγιούλ «μια ζωή την έχουμε»… Τα ίδια πράγματα λένε. Να ζήσουμε τη ζωή μας χωρίς κακίες και μισαλλοδοξίες.
INFO
«Ήμουν παιδί το ’21 με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη»: Θέατρο Ακροπόλ, Ιπποκράτους 9 -11, τηλ.: 210 3648303.
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάββατο: 14.00, Κυριακή: 11.00 & 14.00.
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 12 ευρώ, ΑΜΕΑ – εκπαιδευτικών- πολυτέκνων- ανέργων: 10 ευρώ, τιμή εισιτηρίου για σχολεία: 7ευρώ.
Ταυτότητα παράστασης:
Σκηνοθεσία – κείμενο – ενδυματολογία: Ειρήνη Ιακώβου
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Διακομιχάλη
Μουσική σύνθεση – ενορχήστρωση: Θωμάς Καραχάλιος
Χορογραφία: Δημήτρης Μαργαρίτης
Σκηνογραφία: Στέλιος Κουτρούλης
Κατασκευές: Τόλιας Τούντας
Ζωγραφική: Γιώργος Λιντζέρης.
Πρωταγωνιστούν:
Γιώργος Γιαννόπουλος: Κολοκοτρώνης
Θανάσης Βισκαδουράκης: Λάμπρος.
Μαζί τους οι: Γαλήνη Γυρτάτου, Μιχάλης Δελής, Βασίλης Ζαΐφιδης, Βαρβάτα Κάρα, Κώστας Καραμουσάλης, Ευθύμης Μπαλαγιάννης, Κωνσταντίνος Πασσάς, Νεφέλη Σταμούλη, Λία Τσάνα.