Πώς φαντάζομαι τον εαυτό μου σε δέκα χρόνια;
«Να κάνω εφηβικές γελοιότητες για λίγο, ζώντας την κρίση των 40, μετά όμως να στρώνω πάλι. Βέβαια, με φαντάζομαι και με οικογένεια. Μάλλον με μεγαλύτερη οικογένεια γιατί και τώρα έχω. Τη Βάνα, τρία σκυλιά και τέσσερις γάτες».Ο παππούς μου Γιάννης Γκιωνάκης
«Ήμουν δεμένος με τον παππού μου. Έμενε ακριβώς από πάνω, στο ίδιο οίκημα ήμασταν, ζήσαμε πολλά μαζί. Εκεί που μένω και τώρα, στην Πεύκη. Μου στοίχισε ο θάνατός του, όμως είμαι γενικά ψύχραιμος σε δυσάρεστες καταστάσεις, δεν αντέδρασα ακραία όταν τον έχασα. Κι είμαι περήφανος γι’ αυτόν. Μακάρι πολλοί άνθρωποι να έκαναν τη ζωή του. Όσο για το όνομά του, όχι, δεν μού έχει δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα. Αντιθέτως βοηθά, για τον απλούστατο λόγο ότι σε θυμούνται πιο εύκολα. Μια συμβουλή που μου έδωσε και τη θυμάμαι είναι η εξής: Κάνε ότι θέλεις , αρκεί να γίνεις ο καλύτερος».
Η παιδική ηλικία
«Όλα ήταν καλά, εκτός από τις μετακομίσεις. Από τα έξι μέχρι την εφηβεία μου μετακομίσαμε πολλές φορές. Οι αλλαγές αυτού του είδους είναι σημαντικές για ένα παιδί. Άλλαξα 4 σχολεία κι έπρεπε κάθε φορά να αλλάζω και φίλους. Ήταν μεγάλο ζόρι. Από το Μετς, στον Καρέα, στο Αρσάκειο Εκάλης και μετά σε δημόσιο της Πεύκης. Διαφορετικοί κόσμοι. Από τον έναν πλανήτη στον άλλον. Με κούρασε αυτό πολύ. Μη με ρωτάς αν αυτό είναι που με έκανε “κλειστό”». Δεν ξέρω, δεν το ψάχνω, δεν ασχολούμαι».
Ο κλειστός χαρακτήρας
«Κάνω παρέες αλλά είμαι πολύ κλειστός. Για μένα η καλύτερη φιλική σχέση είναι αυτή που με τον άλλον είμαστε αρκετά γνωστοί, δε θέλω κάτι παραπάνω. Δεν μπορώ τα κολλητιλίκια. Με τον καλύτερό μου φίλο είμαστε κοντά 15 χρόνια. Τα εσώψυχά μου όμως δεν θα του τα πω, σε κανέναν δεν τα λέω. Με νευριάζουν αυτοί που είναι πολύ “κολλητοί”, αυτό το “να φορέσω το βρακί σου”, δεν το μπορώ. Αφήνω τον άλλον να δει μόνο τον φλοιό. Όχι πιο μέσα. Στα ερωτικά μου έχω πληγωθεί, έχω πονέσει, αλλά το θεωρώ βλακεία να τηλεφωνώ στον φίλο μου και να κλαίγομαι. Δεν ξέρω γιατί, άλλωστε για ποιο λόγο πρέπει να το ψάξω; Δεν θέλω. Έτσι είμαι. Είναι ανούσιες οι αναλύσεις».
Ο κλειστός χαρακτήρας
Οι σχέσεις είναι πανεύκολες, απλά υπεραναλύουμε βλακωδώς τα πράγματα και δημιουργούμε προβλήματα. Όταν αυτό γίνεται στάση, είναι πρόβλημα. Έχω μια φιλοσοφία: Όταν μου δίνουν λεμόνια, κάνω λεμονάδα. Έμαθα να είμαι προσαρμοστικός γιατί τελευταία έχουν αλλάξει ξαφνικά πολλά προγραμματισμένα πράγματα στα επαγγελματικά μου. Ήμουν πιο κάθετος παλιά στη δουλειά. Γενικά, μ’ αρέσουν οι ενεργητικοί άνθρωποι, δεν μπορώ τη λογική τού να αράξουμε, να χαλαρώσουμε. Έχω ένα νευρώδη τρόπο ζωής. Με τρελαίνει η λέξη βόλεμα, ακόμη και στις διακοπές. Δε μπορώ να ακούω κάποιον να λέει ότι πάει να ξεκουραστεί. Έχω πολλά χρόνια μπροστά μου για να αράξω, αν σκεφτόμουν τώρα στα τριάντα μου ότι πρέπει να αράζω… Με πιάνει κατάθλιψη στη σκέψη και μόνο».
Page 3 of 3
