«Η φαντασία μου 
γεννά συνεχώς καινούργιες ιστορίες»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ

Πρόσφατα κυκλοφόρησε 
το βιβλίο της «Όσα δεν έγιναν λέξεις». Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την προδοσία, τα παιχνίδια της μοίρας και τις στιγμές που μπορούν να ανατρέψουν μια ζωή. Πριν από αυτό, έχει γράψει τα «Όταν στέρεψε η αντοχή» (2013), «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές» (2014), «Ακόμη θυμάμαι» (2015). Επίσης, έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο «Η πόλη φοβάται» με το διήγημα «…για ένα τσιγάρο!» (2013). Αρκετά νωρίτερα φιλοτέχνησε την πρώτη προσωπική σειρά χιουμοριστικών σκίτσων με γενικό τίτλο «Μπουρμπουλήθρες» και λίγα χρόνια πριν ακολούθησε η δεύτερη, με τίτλο «Έρυκα και Ριρίκος Πικουρίκος», ενώ το Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης με θέμα «Σύννεφα». Πρόκειται για την Ελένη Γαληνού, μια πολυπράγμονα προσωπικότητα, η οποία γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη, σήμερα κατοικεί στο Μαρούσι και με αφορμή το «Όσα δεν έγιναν λέξεις», δέχθηκε να απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις μας.

– Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε;

Ήταν η ανάγκη να πω μια ιστορία με περισσότερα λόγια από ότι μέσα από τους στίχους ενός ποιήματος ή ενός τραγουδιού που έγραφα ως τότε. Κι όταν ξεκίνησα τη διαδρομή της συγγραφής, με κέρδισε αμέσως, μαγεύτηκα από το πρώτο κιόλας μυθιστόρημα και κατάλαβα πως η πορεία θα είναι μεγάλη. Νιώθω ότι μπορώ να εκφραστώ μέσα από τη λογοτεχνία και να δώσω πολλά. Να μιλήσω για ανθρώπους, σχέσεις, ιδέες, κοινωνικά προβλήματα, σωστές ή λανθασμένες συμπεριφορές, ενώ συγχρόνως, μπορώ να πλάσω μια ιστορία με δράση και αγωνία που θα κερδίσει εύκολα τον αναγνώστη μου. Από τότε γράφω ασταμάτητα, με τη φαντασία μου να γεννά συνεχώς καινούργιες ιστορίες και ξεχωριστούς μυθιστορηματικούς ήρωες. Περνάω πολλούς μήνες μαζί τους και μοιάζει σαν να τους έχω τελικά γνωρίσει και να έχουμε ζήσει μαζί τις περιπέτειες, τα προβλήματα ή τις χαρές τους.

– Ποια ήταν αφορμή που σας έκανε να εκφραστείτε με το συγκεκριμένο βιβλίο;

Η αφορμή ήταν ένας πίνακας του Rene Magritte που ονομάζεται «Επικίνδυνες σχέσεις». Είναι μια γυναίκα που κρατά μπροστά στο γυμνό της σώμα ένα καθρέφτη και μέσα του αντανακλάται η φιγούρα μιας άλλης γυναίκας, ολόιδιας, αλλά με γυρισμένη πλάτη. Όταν είδα για πρώτη φορά αυτόν τον πίνακα, αναρωτήθηκα αν έβλεπα μία γυναίκα σε δύο διαφορετικές εκδοχές της ή δύο γυναίκες σε μία. Αυτή ήταν βασική σκέψη που κέντρισε το μυαλό μου και έγραψα το «Όσα δεν έγιναν λέξεις». Στην πορεία, έφτιαξα ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να είναι αληθινή ιστορία και παράλληλα να έχει πλούσια πλοκή, αγωνία και ανατροπές. Και για όποιον αναγνώστη θέλει να σταθεί και να κοιτάξει βαθύτερα, να υπάρχουν μηνύματα για τις ζωές και τις σχέσεις των ανθρώπων. Οικογένεια, φιλία, έρωτας, προδοσία, συγχώρεση, αληθινή αγάπη, διλήμματα ζωής και δύσκολες αποφάσεις που στιγματίζουν τη ζωή μας. Αλήθειες και ψέματα, ολόκληρα κομμάτια ζωής που κρύβονται πίσω από λέξεις που φοβηθήκαμε κάποτε να πούμε ή τις αφήσαμε να χαθούν στο χρόνο χωρίς να ειπωθούν. Στην ιστορία μας, πολλά χρόνια μετά, ήρθαν ένα παλιό και σκισμένο ημερολόγιο, μια περίεργα κομμένη ζωγραφιά και οι χτύποι ενός ρολογιού, να ενώσουν τα τελευταία κομμάτια της ιστορίας και να μαρτυρήσουν με τον τρόπο τους «Όσα δεν έγιναν λέξεις».  

– Τι σημαίνει για σας «Λογοτεχνία»;

Λογοτεχνία για μένα σημαίνει ένα ιδιόμορφο παιχνίδι λέξεων, ιδεών και εννοιών, μύθου και αλήθειας. Είναι το πλέξιμο μιας ιστορίας με όμορφο και έξυπνο τρόπο ώστε οι ίδιες οι λέξεις να υφάνουν γύρω από αυτήν την ευφάνταστη ιστορία ένα νήμα που θα αναδείξει και θα κάνει ξεχωριστή την αφήγηση και τους ήρωες. Και μέσα σε αυτήν την ιστορία, να απλωθεί ένα αόρατο χαλί που θα θίγει ιδέες, θα ξυπνάει τη διάθεση για σκέψη, θα μιλάει για γεγονότα, τόπους, χώρες, θα δίνει ιστορικά στοιχεία, πιασμένα χέρι-χέρι με πολυποίκιλα συναισθήματα, αγωνία και έντονο ενδιαφέρον. Ένα μυθιστόρημα που στο τέλος, θα έχει πείσει τον αναγνώστη, πως αυτό που διάβασε ήταν αληθινή ιστορία και οι ήρωές του πραγματικοί άνθρωποι.

  – Πώς βλέπετε το μέλλον της λογοτεχνίας στην «εποχή της εικόνας»;

Η τέχνη του λόγου, πιστεύω, ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να το καλύψει η εικόνα όσο δυνατή κι αν είναι, γιατί απλά εμείς οι άνθρωποι, έχουμε ανάγκη να ακούμε λόγια. Γιατί ο λόγος μιλάει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο σε κάθε καρδιά και της ψιθυρίζει όσα έχει ανάγκη. Μπορεί να λέμε ότι μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, όμως μια λέξη, μπορεί να κουβαλάει τόση δύναμη, που καμία εικόνα δεν μπορεί να εκφράσει. Κάθε τέχνη έχει την ομορφιά της και η λογοτεχνία είναι από τις πιο παλιές και τις πιο όμορφες και όχι άδικα.

– Όταν διαβάζετε άλλους συγγραφείς απολαμβάνετε απλά το διάβασμα, ή το κάνετε με κριτική ματιά;

Τώρα πλέον και τα δύο. Νομίζω είναι αναπόφευκτο. Αν και μου αρέσει να διαβάζω γραφές σαν τη δική μου, κάπως πιο γλαφυρές δηλαδή, και μυθιστορήματα με μεγάλη πλοκή και ανατροπές, εντούτοις συχνά επιλέγω κι άλλα πράγματα, διαφορετικά. Απολαμβάνω τη διαδρομή της ιστορίας τους προσπαθώντας να μπω στο μύθο τους, να δω αν υπάρχουν κρυμμένες αλήθειες πίσω από αυτόν και να σκεφτώ. Σταματώ πολλές φορές και κοιτάζω όσα συμβαίνουν και παράλληλα αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα ίσως να το έγραφα εγώ κάπως αλλιώς. Είναι όμορφο παιχνίδι. Ωστόσο, ο κάθε συγγραφέας έχει τον δικό του προσωπικό τρόπο να εκφραστεί και να περάσει τις ιστορίες του στον κόσμο, που αξίζει να δεις μέσα από τη δική του ματιά, να νιώσεις αυτά που έχει να σου πει και παράλληλα να τα απολαύσεις. 

– Τι άλλο ετοιμάζετε, μπορείτε να μας αποκαλύψετε λίγο από το περιεχόμενο;

Είναι νωρίς να μιλήσω για το επόμενο μυθιστόρημα. Ωστόσο, νομίζω πως ξέρω ποιο θα είναι. Αισθάνομαι ότι ήρθε η ώρα, μέσα από μια δυνατή ιστορία που έχω ήδη ολοκληρώσει, να μιλήσω για τον υπέρμετρο εγωισμό, ιδίως των ανδρών, που συχνά αποδεικνύεται ψυχοφθόρος και καταστροφικός, και για την αλαζονεία, που κάνει ακόμη και τους πιο ικανούς ανθρώπους να χάνουν τον έλεγχο και να πέφτουν σε σοβαρά λάθη. Λάθη που σημαδεύουν τις προσωπικές τους σχέσεις, την οικογένειά τους, τη δουλειά τους, το κύρος τους, και τελικά πλέκουν ένα δίχτυ μοναξιάς γύρω τους που τους απομονώνει. Δεν θα ήθελα να επεκταθώ περισσότερο, γιατί όπως ήδη είπα, είναι νωρίς και μπορεί ως εκείνη την ώρα να έχω αλλάξει γνώμη. Προς το παρόν, όλη μου η προσοχή είναι στραμμένη στο «Όσα δεν έγιναν λέξεις», που μόλις κυκλοφόρησε. Έχει πολύ τρέξιμο η προώθηση κάθε βιβλίου για να το φέρεις κοντά στο κοινό, κι αυτό το μυθιστόρημα, θεωρώ πως είναι ξεχωριστό και θέλω να πιστεύω ότι θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών μου και θα αγγίξει βαθιά τις ψυχές τους.