ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ
Από τον ρόλο του Τζορτζ στο «Ποιός φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» σ’ αυτόν του Τέβγε στο μιούζικαλ «Ο βιολιστής στη στέγη». Από τον εμβληματικό Οιδίποδα Τύραννο (η πρεμιέρα της παράστασης έγινε το καλοκαίρι του 2000 στο Κολοσσαίο της Ρώμης, που άνοιξε τις πύλες του ύστερα από 1.500 χρόνια!) στον ρόλο του αφηγητή στο «Άξιον Εστί» των Μίκη Θεοδωράκη- Οδυσσέα Ελύτη. Και από τον…Θεό που υποδύεται στην ξεκαρδιστική κωμωδία της Ανάτ Γκοβ (η παράσταση που έκανε πρεμιέρα στις 17 Φεβρουαρίου στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» σπάει ήδη ταμεία) στον πασίγνωστο ήρωα της γραφίδας του Νίκου Καζαντζάκη, Αλέξη Ζορμπά που ετοιμάζεται να ενσαρκώσει το καλοκαίρι.
Αν κρίνει κανείς από τους θεατρικούς ρόλους τους έχει κατά καιρούς «ντυθεί», η καριέρα του Γρηγόρη Βαλτινού μοιάζει με ένα ατελείωτο roller coaster συναισθημάτων. Συναισθήματα που ζουν έντονα όσοι έχουν την τύχη να παρακολουθήσουν έστω και μια παράσταση στην οποία έχει πρωταγωνιστήσει.
Ο δημοφιλής ηθοποιός ανοίγει την καρδιά του στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ και μιλάει για τη θρησκεία, την πολιτική, τα Όσκαρ και τις εκδηλώσεις ακραίου θαυμασμού που έχει βιώσει.
Πώς θα συστήνατε στο κοινό την παράσταση «Ω, Θεέ μου»;
Χρησιμοποιώντας ένα λογοπαίγνιο θα έλεγα ότι πρόκειται για μια «θεϊκή κωμωδία». Μου αρέσει πολύ αυτός ο προσδιορισμός γιατί πρόκειται για κυριολεξία.
Είναι εύκολο για έναν ηθοποιό να υποδύεται τον Θεό;
Είναι και εύκολο και δύσκολο. Εύκολο γιατί δεν έχουμε στοιχεία γι’ αυτό το πρόσωπο, δεν Tον έχει δει κανείς για να μπορέσει να Τον περιγράψει. Υπάρχει ένα τεράστιο γιατί γύρω απ’ Αυτόν. Γιατί να δημιουργήσει τον κόσμο; Γιατί να φτιάξει τόσους γαλαξίες και σύμπαντα και πως έγιναν όλα αυτά; Από την άλλη είναι δύσκολο ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Ο καθένας έχει στο μυαλό του τον Θεό έτσι όπως τον φαντάζεται εκείνος. Κατά συνέπεια υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να του χαλάσεις την εικόνα και μετά να μην σε πιστεύει επί σκηνής. Το καλό με αυτό το έργο είναι ότι δεν προσβάλλει κανέναν. Ούτε τους θρησκόληπτους, ούτε τους άθεους, ούτε τους αλλόθρησκους. Ακριβώς γιατί μιλάει για τον Θεό έτσι όπως ο καθένας τον φαντάζεται, όποιοι νόμοι και αν διέπουν τη θρησκεία του.
Εσείς πιστεύετε στον Θεό;
Πιστεύω ότι αυτό που χαρακτήρισε τον άνθρωπο, ότι δηλαδή ο Θεός τον έκανε καθ’ εικόνα κατ’ ομοίωση, εν μέρει ισχύει. Θεοί είμαστε εμείς οι ίδιοι. Και ο πραγματικά θρησκευόμενος άνθρωπος αυτό πρέπει να πιστεύει. Πρέπει να ενσωματώσει τη θεϊκή θεωρία και όλη την κοινωνική ισορροπία, να την ενοποιήσει με την ύπαρξή του και έτσι να φέρεται. Με βρίσκει εντελώς αντίθετο η λογική να συγκρίνουμε ποιος Θεός είναι καλύτερος ή να δίνουμε τα διαπιστευτήριά μας στην εκκλησία με τη λογική «κάτσε να επικεντρωθώ στην οικογένειά μου, να αδικήσω, να κλέψω και προς το τέλος της ζωής μου θα αφοσιωθώ στον Θεό και θα εξαργυρώσω τις επιταγές πίστης που του χρωστάω ζητώντας και μια άφεση αμαρτιών». Όλα αυτά είναι αηδίες. Στη ζωή μου προσπαθώ να βάλω τον Θεό μέσα μου. Να λειτουργώ υπέρ των ανθρώπων και όχι εναντίον τους και να μην κάνω στον άλλον αυτό που δεν θέλω να μου κάνει. Αντίθετα, να του κάνω αυτό που λαχταρά. Αν μπορώ να το πετύχω αυτό, τότε νιώθω πραγματικά Θεός.
Είναι από τις λίγες παραστάσεις που πρώτα παίχτηκαν στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια κατέβηκαν στην Αθήνα. Ήταν δική σας επιλογή αυτό;
Εντελώς. Ήταν μια υπόσχεση που είχα δώσει στους Θεσσαλονικείς. Στο εξωτερικό αυτό συμβαίνει τα τελευταία 100 χρόνια. Πρώτα οι παραστάσεις παίζονται off Broadway, βλέπουν την απήχηση που έχουν και μετά μεταφέρονται στο West End. Φυσικά, εγώ δεν το έκανα από ξενομανία αλλά και για λόγους πρακτικούς. Στο δικό μου θέατρο (Ιλίσια) παίζεται για δεύτερη χρονιά η μεγάλη επιτυχία «Μάνα θα πάω στο Hollywood» και σκέφτηκα ότι εάν δεν σπάσω και φέτος αυτόν τον άγραφο κανόνα που θέλει τις παραστάσεις να παίζονται πρώτα στην Αθήνα και μετά στη Θεσσαλονίκη, δεν θα το κάνω ποτέ.
Παράλληλα με το θέατρο σάς βρίσκουμε και στην τηλεοπτικά σειρά του ΑΝΤ1 «Δίδυμα φεγγάρια». Πότε γίνονται τα γυρίσματα;
Από Δευτέρα μέχρι και Τετάρτη βρίσκομαι στην Κύπρο για τα γυρίσματα. Πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη παραγωγή από σοβαρούς ανθρώπους όπως τον Κούλη Νικολάου και τον Ανδρέα Γεωργίου. Μια δουλειά που μας βοηθάει να συντηρηθούμε οικονομικά. Κακά τα ψέματα, όταν το θέατρο χρειάζεται μια οικονομική ενίσχυση, από την τηλεόραση την βρίσκουμε. Όταν κάνεις μια τηλεοπτική δουλειά καλής αισθητικής, όπως η συγκεκριμένη σειρά, ο κόσμος το αντιλαμβάνεται . Υπάρχουν σκηνές που άνετα θα τις έβαζα σε μια ταινία μεγάλης παραγωγής – αν και η κούραση που απαιτείται είναι απείρως μεγαλύτερη. Σκεφτείτε ότι παράγουμε 200 ώρες υλικού τον χρόνο.
Σας χαρακτηρίζει μια πραότητα σχεδόν υπερκόσμια. Δεν έχετε ποτέ ξεσπάσματα θυμού;
Η πραότητα την οποία μου… προσάπτουν όλοι (γελάει) προέρχεται από το γεγονός ότι αυτά που λέω τα λέω με ηρεμία γιατί τα πιστεύω. Είναι αυτά με τα οποία πορεύομαι, ένα απόσταγμα ζωής. Γι’ αυτό φροντίζω πάντα να συμπίπτουν οι πράξεις με τα λεγόμενά μου. Αυτό που κυριαρχεί συνήθως στον χαρακτήρα μου είναι η νηφαλιότητα και η ψυχραιμία. Επειδή, όμως, ενίοτε είμαι οξύθυμος και κυκλοθυμικός, κάποιες φορές έχω και ξεσπάσματα θυμού. Μπορεί και να πληγώσω ανθρώπους πάνω στον θυμό μου και μετά το σκυλομετανιώνω.
Έχετε πρωταγωνιστήσει από παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας μέχρι μιούζικαλ και επιθεώρηση. Να υποθέσω ότι είστε άνθρωπος που βαριέται εύκολα;
Στο θέατρο έχω κάνει τα πάντα. Δεν θα μπορούσα να κάνω το ίδιο πράγμα συνέχεια. Θέλω εναλλαγή γιατί το ίδιο είδος σε αναγκάζει να χρησιμοποιείς τους ίδιους κώδικες και έτσι φλερτάρεις με έναν μεγάλο φόβο των ηθοποιών που ονομάζεται τυποποίηση, μανιέρα, κάτι που εγώ δεν μπορώ. Πρέπει να γυμνάζω όλα τα μέλη του καλλιτεχνικού μου σώματος.
Σε λίγες ώρες απονέμονται τα φετινά βραβεία Όσκαρ. Ονειρευτήκατε ποτέ ότι ανεβαίνετε στο πόντιουμ κρατώντας το χρυσό αγαλματίδιο;
Όχι, μου είναι πολύ μακρινά όλα αυτά. Δεν με φαντάστηκα ποτέ να κάνω καριέρα έξω, αν και μου δόθηκε η ευκαιρία. Όταν οι γονείς μου χώρισαν, ο πατέρας μου που ζούσε στην Αμερική μου πρότεινε να τον ακολουθήσω. Αν το είχα κάνει, θα μπορούσα αυτήν την στιγμή να είμαι ένας Έλληνας εξ Αμερικής.
Δεν μετανιώσατε που δεν το προσπαθήσατε;
Δεν το μετάνιωσα. Δυστυχώς, βλέποντας τους Έλληνες ηθοποιούς που το προσπαθούν, μπορώ να πω ότι αν και έφυγαν πολλά παιδιά, δεν είδα κανέναν να επιστρέφει κρατώντας αγαλματίδιο στα χέρια του ή έχοντας να επιδείξει κάποια καριέρα. Συνήθως κάνουν 1-2 πράγματα έξω και όταν επιστρέφουν στην Ελλάδα τα πράγματα είναι χειρότερα απ’ ότι όταν έφυγαν, με αποτέλεσμα κάποιος να φύγει πρωταγωνιστής και να γυρίζει… πανελατζής.
Είστε άνθρωπος που σκέφτεται το μέλλον; Ποιος θα είναι για παράδειγμα ο επόμενος ρόλος σας;
Τον γνωρίζω , τον μελετάω και τον προετοιμάζω ήδη. Θα είναι ο Αλέξης Ζορμπάς του Καζαντζάκη σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και διασκευή Ρέππα – Παπαθανασίου. Θυμάμαι ότι είχα διαβάσει το βιβλίο όταν ήμουν μικρός και από τότε με είχε εντυπωσιάσει. Όταν στο εξωτερικό λένε Ελλάδα εννοούν αυτό ακριβώς. Το χασάπικο του Μίκη Θεοδωράκη που μετατρέπεται σε πεντοζάλη και τον εμβληματικό αυτόν ρόλο. Το καλοκαίρι θα ξεκινήσουμε την περιοδεία από τη γενέτειρα του Καζαντζάκη, την Κρήτη και στη συνέχεια, αφού ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα, τον προσεχή χειμώνα ενδεχομένως θα μπει και σε ένα κλειστό θέατρο.
«Δεν καβάλησα το καλάμι ούτε στα νιάτα μου»
Είστε πολιτικοποιημένος;
Τέτοιο λάθος δεν θα έκανα ποτέ! Η γενιά μου έχει ζήσει δικτατορίες, μεταπολιτεύσεις δεξιές, κεντρώες και αριστερές. Το μόνο που μου έχουν αφήσει όλα αυτά είναι μια εμετική διάθεση. Οι πολιτικοί που πέρασαν από τη χώρα ασέλγησαν πάνω της, την άφησαν ανυπεράσπιστη, χωρίς υποδομές και έφαγαν πολλά λεφτά. Στο τέλος ήρθε μια κρίση και γίναμε η τελευταία χώρα στον κόσμο που δεν μπορεί να ορθοποδήσει εδώ και σχεδόν μια δεκαετία. Ξέρετε γιατί μας βασανίζουν οι δανειστές μας; Γιατί δεν έχουμε κράτος.
Εμείς ως πολίτες δεν έχουμε μερίδιο ευθύνης σε όλο αυτό που περιγράφετε; Εμείς τι κάναμε;
Τους ψηφίζαμε για να μας διορίζουν. Και αυτοί μας διόριζαν για να τους ψηφίζουμε. Έτσι πήγαινε για χρόνια…
Πώς κυλάει ο ελεύθερος χρόνος σας;
Δεν διαθέτω και πολύ ελεύθερο χρόνο. Όταν βρίσκω , τον αξιοποιώ πηγαίνοντας κανένα σινεμά ή σε κάποιο ταβερνάκι με φίλους ή με περισυλλογή και προετοιμασία για το μέλλον. Όλα αυτά που με βλέπετε κατά καιρούς να κάνω δεν γίνονται εκ του μηδενός. Έχει προηγηθεί μελέτη ετών. Ένα έργο π.χ. μπορεί και να το σκέφτομαι δέκα χρόνια.
Οκνηρία, αλαζονεία, λαιμαργία, λαγνεία, απληστία, οργή, ζηλοφθονία… Ποιό από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα έχετε διαπράξει;
Όλα εκτός από τη ζηλοφθονία. Δεν έχω φθονήσει κανέναν, έχω ζηλέψει με την καλή έννοια, ναι.
Πώς είναι να βγαίνεις στη σκηνή και να αποτελείς αντικείμενο θαυμασμού για τρεις διαφορετικές γενιές γυναικών;
Δεν είναι κάτι που παρατηρώ. Ήμουν πάντα προσγειωμένος. Ποτέ δεν καβάλησα το καλάμι, ούτε στα νιάτα μου. Πάντα τρόμαζα με την επιτυχία και τον θαυμασμό και έλεγα «πρέπει να προσέξω, αυτοί με πήραν πολύ στα σοβαρά».
Νιώθετε γοητευτικός;
Και να μην το ένιωθα , βλέποντας τον θαυμασμό του κόσμου… ανάγκα και Θεοί πείθονται( γελάει). Για να μιλήσω σοβαρά, όμως, εκείνο που ο κόσμος θαύμαζε περισσότερο σε μένα δεν ήταν το κορμί και το βρεγμένο μου μπλουζάκι αλλά η δουλειά μου. Το σίριαλ, το θέατρο, ο ρόλος που υποδύομαι κάθε φορά… Αποδέχομαι, λοιπόν, αυτόν τον θαυμασμό αφού στην ουσία αυτός είναι ο στόχος μου. Άλλωστε, πάντα υπήρχαν πολύ πιο ωραία «τεκνά» από εμένα στην ιστορία της τέχνης που εξασκώ και ευτυχώς, είχα και άντρες θαυμαστές και αυτό με κράτησε σε κάποια ισορροπία..
Έχετε ζήσει εκδηλώσεις ακραίου θαυμασμού;
Ναι. Εκεί διαπιστώνεις ότι τα άτομα αυτά είναι προβληματικά από μόνα τους. Έχουν κουσούρι, πετριά, πώς να το κάνουμε…
Ποιά φράση αποτελεί για εσάς Ευαγγέλιο;
Δεν είναι φράση, αλλά λέξη. Η λέξη «Παιδεία». Μια έννοια που περιλαμβάνει και άλλα πράγματα όπως αισθητική, χιούμορ, κριτική ικανότητα, γνώση… Όλα τα δεινά που τραβάμε στις μέρες μας έχουν προέλθει από την έλλειψη παιδείας.
Info
«Ω,ΘΕΕ ΜΟΥ» Της Ανάτ Γκοβ
Πρωταγωνιστούν: Γρηγόρης Βαλτινός, Κατερίνα Διδασκάλου, Μίλτος Τσιάντος
Σκηνοθεσία: Λίνα Ζαρκαδούλα
Θέατρο ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ, Αγίου Μελετίου 61,
τηλέφωνο: 210 8640414
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Παρασκευή στις 21:15, Σάββατο στις 18:15 (λαϊκή απογευματινή) & 21:15 και Κυριακή στις 19:30
Τιμές εισιτηρίων: 13-18 ευρώ
