Ο επικεφαλής της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς μιλά στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για τις προσδοκίες του από τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Eπιλέξατε κύριε Κουβέλη να στηρίξετε τις προσπάθειες της κυβέρνησης για μια ουσιαστική διαπραγμάτευση με στόχο τον περιορισμό των επιπτώσεων για τον ελληνικό λαό. Και μάλιστα σε μια εποχή που αρκετοί αποστασιοποιούνται. Ποιο είναι ακριβώς το σκεπτικό σας;
Η μάχη της εξόδου της χώρας από την κρίση πρέπει και μπορεί να κερδηθεί με κοινωνικά δίκαιους όρους και προοδευτική πολιτική. Αυτή την προσπάθεια στηρίζω. Δεν είναι ούτε εύκολη ούτε ευθύγραμμη η προσπάθεια. Έχει αντίπαλο τις κοινωνικά συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις και τα κέντρα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, που θέτουν προσκόμματα, επιδιώκοντας την έξοδο από την κρίση με τους δικούς τους πολιτικούς όρους και τα δικά τους συμφέροντα.
Υπάρχει το ενδεχόμενο ευρύτερης συνεργασίας σας με την κυβέρνηση στο μέλλον; Πώς κρίνετε το κοινοβουλευτικό πολιτικό τοπίο σήμερα;
Στη χώρα διαμορφώνονται δύο πόλοι: ο ένας βαθύτατα συντηρητικός και ο άλλος προοδευτικός. Ο προοδευτικός πόλος πρέπει να στηριχθεί και να ενισχυθεί προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας. Είναι προφανές ότι δεν μιλάω για δικομματισμό. Από αυτή τη θέση αναδεικνύουμε τη συσπείρωση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, στον αγώνα για δημοκρατία, δίκαιη ανάπτυξη, μετασχηματισμό της κοινωνίας και του κράτους. Αυτά –και μόνον αυτά– προσδιορίζουν τη στάση μου. Κι αυτή η στάση είναι ενεργός.
Η Ενωτική Κίνηση Ευρωπαϊκής Αριστεράς αναδεικνύει και προωθεί τη συσπείρωση με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, στη μεγάλη προσπάθεια και τον αγώνα για τη δημοκρατία, τη δίκαιη ανάπτυξη, τον μετασχηματισμό της κοινωνίας και του κράτους και συμπαρατάσσεται στην απόκρουση των σχεδίων για δεξιά παλινόρθωση.
Οι δυνάμεις του λεγόμενου ενδιάμεσου χώρου δεν μπορούν να νίπτουν τας χείρας τους. Αν θέλουν να δικαιώσουν τον αυτοπροσδιορισμό τους ως προοδευτικές και κεντροαριστερές, πρέπει να αναζητήσουν συμπλεύσεις με την Aριστερά και να κλείσουν το κεφάλαιο της συμπόρευσης με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Το εγχείρημα της προοδευτικής πολιτικής εντός της κρίσης και εντός μνημονίων είναι δύσκολο. Δεν υπάρχει όμως άλλος δρόμος. Και αυτόν τον δρόμο οφείλουμε να ανοίγουμε και να βαδίζουμε.
Στο χώρο της Αριστεράς κυριαρχούσε επί δεκαετίες το σύνθημα «Ευρώπη των λαών». Πιστεύετε ότι δικαιώθηκε από τις εξελίξεις;
Η Ε.Ε. δεν έχει κατακτήσει την ενοποίησή της και επιμένει δογματικά στις πολιτικές λιτότητας που υπονομεύουν τη συνοχή της και την εμπιστοσύνη των λαών.
Αν οι πολιτικές δυνάμεις που είναι υπέρ της Ευρώπης δεν αναπτύξουν πειστικό πρόγραμμα εξόδου από την οικονομική και μεταναστευτική κρίση, η ακροδεξιά θα έχει όλο και μεγαλύτερα κέρδη. Ακόμη όμως και να μην υπερισχύσει η ακροδεξιά, εξίσου επικίνδυνη είναι η επιρροή που αποκτά και όσα ενσταλάζει στον κοινωνικό ιστό.
Το πολιτικό σχέδιο της υπεράσπισης της Ε.Ε. δεν μπορεί να είναι ένας τεχνοκρατικός εκσυγχρονισμός που αφήνει τη μισή κοινωνία έξω από την εξέλιξη. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια αξιόλογη πολιτική εναλλακτική πρόταση, μια θετική υποστήριξη για την Ε.Ε. μέσα από την προώθηση μεταρρυθμίσεων στην κατεύθυνση της δημοκρατίας και της κοινωνικής συνοχής.
Λύση είναι μόνο ένας νέος ευρωπαϊκός προσανατολισμός που θα βασίζεται σε δύο πυλώνες: στον άμεσο τερματισμό της λιτότητας και στην επιτάχυνση της πολιτικής και κοινωνικής ενοποίησης.
Το πολιτικό σχέδιο για την προωθητική επανεκκίνηση της Ε.Ε. πρέπει να λάβει υπόψη τη διαφορετική αντίληψη που έχουν για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα οι λαοί της Ευρώπης, τις επιμέρους διαφορές των συμφερόντων των κρατών μελών, τις υπαρκτές διαφορές των πολιτικών ρευμάτων, όμως σε κάθε περίπτωση πρέπει να κινηθεί ταχύτατα προς τα εμπρός. Όπως έλεγε ο Αβραάμ Λίνκνολν, «τα δόγματα του ήρεμου παρελθόντος είναι ανεπαρκή στο θυελλώδες παρόν». Η Ε.Ε. πρέπει να κάνει μια δυναμική επανεκκίνηση με άμεσο τερματισμό της λιτότητας και επιτάχυνση της οικονομικής και πολιτικής ενοποίησης με όρους δημοκρατίας, κοινωνικής συνοχής και συνανάπτυξης. Οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να ξαναθέσουν το αίτημα και την προοπτική της κοινωνικής δικαιοσύνης με σύγχρονους όρους. Μόνο έτσι η Ε.Ε. θα μπορέσει να κερδίσει τη νομιμοποίησή της και οι προοδευτικές δυνάμεις να βρουν την ταυτότητα και την προοπτική τους.
Πρόσφατα ο Γ. Δραγασάκης αναφέρθηκε σε «νέες διεθνείς συμμαχίες», που είναι απαραίτητες εκ των πραγμάτων. Πιστεύετε ότι αυτή η κυβέρνηση έχει ανταποκριθεί στις αντίστοιχες ευκαιρίες (ιδιαίτερα με την Κίνα & τη Ρωσία) στη διετή παραμονή της στην εξουσία;
Κεντρικός στόχος της χώρας πρέπει να είναι ή έξοδος από την κρίση με διαδικασίες ενισχυμένης συνεργασίας εντός της Ε.Ε. και η προστασία των συνόρων της με την ενίσχυση της κοινής άμυνας. Η επιλογή της ένταξης στο ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι επιλογή στρατηγικής και αφορά την ταυτότητα της χώρας και τον τρόπο που θέλει να συμμετάσχει στις διαδικασίες διεθνοποίησης.
Παράλληλα, η εξωτερική πολιτική της χώρας οφείλει και πρέπει να είναι πολυεπίπεδη. Προς την κατεύθυνση αυτή έχουν γίνει σημαντικά βήματα. Οι σχέσεις της χώρας με την Κίνα βρίσκονται σε καλό σημείο.
Η οικονομική της παρουσία στην Ελλάδα είναι δηλωτική των καλών σχέσεων και μπορεί να αναπτυχθεί περισσότερο. Δυνατότητες ενίσχυσης των οικονομικών σχέσεων με τη Ρωσία υπάρχουν και προς την κατεύθυνση αυτή εργάζεται η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας.
Θα ξαναγίνει επίκαιρη η «Εθνική Ανεξαρτησία»;
Η χώρα βρίσκεται σε οικονομική επιτήρηση και η επιτήρηση αυτή περιορίζει και δεσμεύει σημαντικά την αυτονομία της ασκούμενης πολιτικής. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος είναι δυνατό να υπάρξει η αυτονομία στην άσκηση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Όμως για να έχουν νόημα οι διεκδικήσεις πρέπει ταυτόχρονα η χώρα μας να αντιμετωπίσει αυτά που εξαρτώνται αποκλειστικά ή κυρίως από την ίδια. Να προωθήσει χωρίς καθυστερήσεις ένα αξιόπιστο και συνεκτικό πρόγραμμα δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων που θα αντιμετωπίσει τις παθογένειες και τις αδικίες του παρελθόντος, συγκροτώντας πρωτίστως ένα σύγχρονο και αποδοτικό κράτος και αλλάζοντας το παραγωγικό της μοντέλο με δίκαιη ανάπτυξη.
Έτσι θα μπορέσει να πετυχαίνει καλύτερες ρυθμίσεις σε θέματα χρέους και αναπτυξιακών ενισχύσεων, θα μπορεί να ελκύει επενδύσεις και να περάσει σε μια νέα φάση αναπτυξιακής τροχιάς.
