Ρένια Λουιζίδου: «Όλες οι σημαντικές αποφάσεις έχουν ένα τίμημα»

Η γνωστή ηθοποιός μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για το έργο του Άρθουρ Μίλλερ «Το τίμημα» και την τηλεοπτική σειρά «Το σόι σου» στα οποία πρωταγωνιστεί και εξηγεί για ποιόν λόγο δεν αισθάνεται επιτυχημένη!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ

Ταλέντο, μητρότητα, εργατικότητα, αναγνωρισιμότητα, μετριοφροσύνη. Θα μπορούσαν να είναι κάποιες αντιπροσωπευτικές λέξεις από το Λεξικό της ζωής και της καριέρας της. Η Ρένια Λουιζίδου, μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες στο δύσκολο και απαιτητικό επάγγελμα του ηθοποιού, έχει ζήσει τα πάντα. Φέτος διανύει μια από τις πιο παραγωγικές χρονιές της, αφού πρωταγωνιστεί σε ένα θεατρικό έργο που «σπάει ταμεία» («Το τίμημα» στο θέατρο «Ιλίσια») και σε μια σειρά που «μαγνητίζει» τα μηχανάκι της AGB («Το σόι σου» στον Alpha).

Ποιος είναι ο ρόλος σας στο «Τίμημα»;

Υποδύομαι την Έστερ, μια γυναίκα γύρω στα 50, που μετά το οικονομικό κραχ του 1929 στην Αμερική έζησε μια δύσκολη και στερημένη ζωή. Ο άντρας της, ο Βίκτορ (Γεράσιμος Σκιαδαρέσης) εγκατέλειψε τα όνειρά του και αναγκάστηκε να καταταγεί στην Αστυνομία για να έχει η οικογένειά του ένα μικρό εισόδημα. Λίγο πριν εκείνος βγει στη σύνταξη, επιδιώκουν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί. Εκείνη προσπαθεί να τον πείσει να ξεκινήσουν από την αρχή. Να διορθώσουν τα πράγματα που δεν έκαναν όταν ήταν νέοι. Να διεκδικήσουν την οικονομική ευμάρεια και μια ζωή πιο κοντά στο όνειρό τους. Εκείνος αντιστέκεται στην ιδέα, κάτι που την οδηγεί στην απόλυτη απελπισία. Είναι μια γυναίκα σε έκρυθμη κατάσταση, σε οριακό σημείο.

Σε κάθε μεγάλη απόφαση καλούμαστε να πληρώσουμε ένα τίμημα;

Είναι μια από τις αλήθειες που προσπαθεί να πει το έργο του Άρθουρ Μίλλερ. Όντως όλες οι σημαντικές αποφάσεις στη ζωή έχουν ένα τίμημα. Οι συνέπειές τους μας ακολουθούν για πάντα. Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και να διορθώσεις τα πράγματα. Πάνω σ’ αυτό, συγκρούονται οι χαρακτήρες του έργου.

Η δημοσιότητα έχει τίμημα;

Θα έλεγα συνέπειες, όχι ακριβώς τίμημα. Στην Ελλάδα, άλλωστε, τα μεγέθη είναι πιο μικρά απ’ ότι στο εξωτερικό. Δεν ξέρω πώς θα ήταν για παράδειγμα, μετά το γνωστό σκάνδαλο, να ήμουν ο Κέβιν Σπέισι.

Ο συμπρωταγωνιστής σας, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, έπεσε και αυτός θύμα της αναγνωρισιμότητάς του μετά το πρόσφατο παραπλανητικό πρωτοσέλιδο γνωστής εφημερίδας. Πώς το σχολιάζετε;

Περιέγραφαν την επαγγελματική του δραστηριότητα σαν να επρόκειτο για προσωπική. Ο Γεράσιμος έχει ήδη κινηθεί νομικά για να αποκατασταθεί η αλήθεια. Είμαστε μια μικρή χώρα, όλοι γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας για να ξέρουμε το ποιόν του καθενός. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος έχει μια μεγάλη πορεία πίσω του και είχε την τύχη να κάνει μια σπουδαία δουλειά στο εξωτερικό. Θα έπρεπε να καμαρώνουμε και όχι να κανιβαλίσουμε αυτό το γεγονός για να πουλήσει μια εφημερίδα για 24 ώρες.

Να επανέλθουμε στο έργο, στο οποίο ακούγεται η φράση «το δύσκολο δεν είναι να μην πιστεύεις σε τίποτα. Το δύσκολο είναι να συνεχίζεις να πιστεύεις σε κάτι». Κατά πόσο σας αντιπροσωπεύει;

Νομίζω ότι μας αντιπροσωπεύει όλους. Το πιο δύσκολο στην εποχή μας αυτό είναι. Να βρεις κάτι που να μη σε διαψεύσει ώστε να κρατήσεις ένα είδος πίστης.

Παράλληλα με το θέατρο πρωταγωνιστείτε για τέταρτη σεζόν στην τηλεοπτική σειρά του Alpha «Το σόι σου». Τελικά, υπάρχει αυτό που αποκαλούμε «μυστικό της επιτυχίας»;

Δεν υπάρχει κανένα μυστικό, παρά μόνο πολλή δουλειά και ένας μικρός παράγοντας τύχης ή επιλογών. Το να πρέπει στα 50 σου μετά από τόσα χρόνια σ’ αυτόν τον χώρο να κάνεις δυο δουλειές ταυτόχρονα που σου απορροφούν τόσο χρόνο, δεν το αποκαλείς και «επιτυχία». Θα έπρεπε να μπορούμε να αφοσιωθούμε μόνο σε μια δουλειά. Βέβαια, τότε δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Λαμβάνω πολλή αγάπη και εκτίμηση από τον κόσμο, αλλά ο λόγος που κάνω δυο δουλειές στην Ελλάδα του σήμερα είναι καθαρά η επιβίωση.

Ήσασταν πάντα τόσο ρεαλίστρια;

Πάντα είχα μια γείωση, την επαφή με την πραγματικότητα. Κάνω αυτή τη δουλειά 30 χρόνια και έχω ζήσει και τα πάνω της και τα κάτω της. Ξέρω πώς είναι να είσαι σε ένα θέατρο ή σίριαλ που κάνει μεγάλο σουξέ ή το αντίθετο. Δεν μπορώ να αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί στη μεγάλη επιτυχία, ούτε μπορώ να παραβλέψω πόσο δύσκολο μού είναι πια να ανταποκριθώ σωματικά κάνοντας δυο πράγματα μαζί. Στις 12 το βράδυ που επιστρέφω από το θέατρο δεν μπορώ να αισθανθώ επιτυχημένη παρά μόνο… κουρασμένη. Δεν θέλω, όμως, να ακούγομαι αχάριστη. Το θέατρο είναι γεμάτο και η σειρά αγαπιέται πολύ από τον κόσμο.

Στις καλές ημέρες της τηλεόρασης υπήρξαν ηθοποιοί που έβγαζαν περισσότερα λεφτά απ’ όσα άξιζαν;

Βεβαίως, γιατί υπήρχαν πολλά λεφτά στη διαφήμιση που πληρώνει την τηλεόραση. Όπως υπήρχαν και μηχανικοί και γιατροί και δημοσιογράφοι που έβγαζαν παραπάνω απ’ όσα άξιζαν. Η υπεραξία υπήρχε παντού. Επειδή όμως οι ηθοποιοί είναι σε φωτογραφίες στα περιοδικά, συζητιούνται περισσότερο. Σε μια χώρα όπου όλα είναι ξέφρενα, όλα στο κουτουρού, πώς περιμένουμε ότι η showbiz που από μόνη της είναι ένα μεγάλο πανηγύρι θα είχε έναν ορθολογισμό και μια κανονικότητα;

Σήμερα πως είναι τα πράγματα στον κλάδο σας;

Από το 2010, οι αμοιβές μας ήταν οι πρώτες που προσγειώθηκαν προς τα κάτω. Η κρίση δεν μας… περίμενε καθόλου!

Έχετε κάνει σωστή οικονομική διαχείριση;

Μήπως είχα άλλη επιλογή; Ούτε διαχειρίστηκα θηριώδη ποσά, ούτε «έφαγα» πολλά χρήματα. Σήμερα όσα και να βγάλεις, δεν φτάνουν.

Συνήθως στα δράματα υπάρχει μια κάθαρση – λύτρωση στο τέλος. Στο δράμα «ελληνική κρίση» προβλέπετε ότι θα υπάρξει;

Ποιός ξέρει; Ζούμε ένα δράμα διαρκείας. Παρά τις τεράστιες παθογένειες που έχουμε ως χώρα όσον αφορά τον τρόπο που λειτουργεί το κράτος και τη νοοτροπία που έχει αναπτυχθεί στο σύνολο της χώρας, η επόμενη ημέρα είναι ένα παγκόσμιο ερωτηματικό. Τις τελευταίες ημέρες διαβάζουμε ότι έχουν συγκεντρωθεί 8 τρισεκατομμύρια στα χέρια μια μικρής ελίτ ανθρώπων. Το κάδρο είμαι πολύ πιο μεγάλο, δεν είμαστε μόνο εμείς μέσα. Το πού βαδίζει αυτός ο πλανήτης είναι ένα ερώτημα που μας υπερβαίνει.

«Θα δυστυχούσα εάν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα είδος θεάτρου»

«Είμαι θέσει και όχι φύσει κωμική» έχετε δηλώσει. Πώς το εννοείτε αυτό;

Δεν έχω αστεία εκφραστικά μέσα, δεν είμαι κωμική άμα τη εμφανίσει… Έπρεπε, λοιπόν, να βρω έναν πιο εγκεφαλικό τρόπο να αντιμετωπίσω την κωμωδία.

Πού περνάτε καλύτερα; Σε κωμικές δουλειές ή σε δραματικές;

Ένα από τα πιο γοητευτικά πράγματα αυτής της δουλειάς είναι να καταφέρνεις να μην περιορίζεσαι σε ένα είδος. Να εξαντλείς όλες τις εκδοχές του εαυτού σου. Το να μου επιτρέπεται να κινούμαι και στην κωμωδία και στο δράμα είναι μεγάλη απόλαυση. Θα δυστυχούσα εάν έπρεπε να διαλέξω ένα από τα δυο.

Οι «Απαράδεκτοι» είναι η αγαπημένη κωμική σειρά όλων των Ελλήνων. Πώς εξηγείτε την επιτυχία τους;

Ήταν μια διαφορετική πρόταση, μια ιδέα που δεν είχε ξαναγίνει. Το γεγονός ότι δεν στηριζόταν σε καταξιωμένους πρωταγωνιστές αλλά σε νέα πρόσωπα, ήταν κομβικό. Μιλάμε για μια νέα γενιά, η άποψη της οποίας δεν είχε καταγραφεί έως τότε. Το χιούμορ της παρέας -όσα δηλαδή έλεγαν στα σπίτια οι φίλοι μεταξύ τους- ήταν πραγματικά πρόταση για την εποχή. Ο κόσμος έβλεπε την κωμική πλευρά της καθημερινότητάς του.

Σας μιλάει ακόμα ο κόσμος στον δρόμο γι’ αυτή τη δουλειά;

Με εντυπωσιάζει απίστευτα που έχουμε 2017, η σειρά γυριζόταν το 1991 και ακόμα με ρωτάνε γι’ αυτήν. Σήμερα κάνει μια νέα καριέρα στο διαδίκτυο. Την παρακολουθούν παιδιά που τότε δεν υπήρχαν ούτε ως…ιδέα στο μυαλό των γονιών τους, αλλά και μεγαλύτεροι άνθρωποι, που νοσταλγούν τον χαβαλέ αυτής της παρέας.

Ο γιος σας, Βίκτωρας, είναι 17 ετών. Με τι θέλει να ασχοληθεί;

Το ψάχνει. Είναι στη Γ’ Λυκείου και παλεύει με τα κύματα όπως κάθε παιδί στην ηλικία του. Είναι τόσο δύσκολη χρονιά για τα παιδιά, που προσωπικά ως μάνα νιώθω τύψεις που τα υποβάλλουμε σ’ αυτή τη βάρβαρη και χωρίς νόημα διαδικασία της στείρας αποστήθισης επειδή δεν υπάρχει άλλλος δρόμος. Όλοι βλέπουμε το απωθητικό αυτό σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, αλλά δεν κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε. Μακάρι να μπορούσα να του προσφέρω μια άλλη πραγματικότητα.

Εσείς στην ηλικία του είχατε αποφασίσει τι θα κάνετε στη ζωή σας;

Όχι. Μπήκα στη Φιλοσοφική και ταυτόχρονα και στη δραματική σχολή γιατί μου άρεσε ο χώρος του θεάτρου. Γρήγορα διαπίστωσα ότι αυτό που θέλω να κάνω είναι να γίνω ηθοποιός – όσο απίθανο και αν ακουγόταν τότε. Τελικά, δεν πήρα πτυχίο στη Φιλοσοφική, γιατί με απορρόφησε αμέσως το επάγγελμα. Είχε ξεκινήσει μόλις η ιδιωτική τηλεόραση και όλα έμοιαζαν πιο εφικτά πια…

Μένετε στο Χαλάνδρι. Τι σας αρέσει στην περιοχή σας;

Μου θυμίζει τη γενέτειρά μου, τη Θεσσαλονίκη. Είναι μια μικρή πόλη, με αγορά και έντονη νυχτερινή ζωή, στην οποία μπορείς να εξυπηρετηθείς σε όλα. Αγαπώ πολύ τη Ρεματιά -μια μικρή εξοχή μέσα στο κέντρο- και μου αρέσει που η πιτσιρικαρία επιλέγει το Χαλάνδρι για να διασκεδάσει. Το μόνο που δεν αντέχω είναι η κίνηση και το δύσκολο πάρκινγκ.

Info