Τη σφοδρή αντίδραση του επικεφαλής της παράταξης «Χαλάνδρι σε Δράση» Γιώργου Κουράση προκάλεσε η επιλογή της διοίκησης του Σίμου Ρούσσου να αναρτήσει στο δημαρχείο του προαστίου τη σημαία της Παλαιστίνης. «Αποφάσεις τέτοιας σοβαρότητας θα πρέπει να τις συζητάμε πρώτα στο Δημοτικό Συμβούλιο», σημείωσε ο πρώην «πρώτος πολίτης» της πόλης, σε δήλωσή του που έχει αναλυτικά ως εξής:
«Ο πολυπράγμων δήμαρχος της πόλης μας κ. Ρούσσος αποφάσισε να ασχοληθεί και με την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ανάρτησε την Παλαιστινιακή σημαία στο Δημαρχείο χωρίς κανένας δημότης να μπορεί να καταλάβει την λογική αυτής της πράξης. Χωρίς κανένας να μπορεί να καταλάβει τι επιδιώκει με αυτή την κίνηση την ώρα που η πλειοψηφία των πολιτών της χώρας και όχι μόνο του Χαλανδρίου εκφράζουν την ελπίδα να επικρατήσει ηρεμία και ειρήνη στην περιοχή. Η κάθε ένταση στην περιοχή μόνο κακό κάνει στην χώρα και το ζήσαμε αυτό το περασμένο καλοκαίρι και εμείς και οι ένοπλες δυνάμεις μας.
Αλήθεια λοιπόν μία σημαία στο Δημαρχείο του Χαλανδρίου τι προσφέρει; Και κυρίως ποιο αίσθημα των πολιτών αντιπροσωπεύει; Έχουμε πει πολλές φορές ότι ο κ. Ρούσσος είναι κολλημένος σε ιδεολογήματα του μακρινού του παρελθόντος. Καλύτερα για όλους να ξεκολλήσει επιτέλους. Να ασχοληθεί με την δουλειά που έχει να κάνει και αυτή είναι να λύσει τα προβλήματα της πόλης. Να βρει χρόνο για τα θέματα που απασχολούν τους πολίτες και να ξεχάσει την «υψηλή πολιτική» που πιστεύει ότι κάνει.
Ας βρει άλλους τρόπους να γίνει διάσημος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σίγουρα όχι ασκώντας εξωτερική πολιτική και σίγουρα με πιο θετικές αναφορές από όσες είδαμε τις τελευταίες ημέρες, οι οποίες σαφώς και έχουν αντίκτυπο σε όλη την πόλη που υποτίθεται εκπροσωπεί. Αν δεν τον «χωράει η πόλη» μας ας σκεφτεί ότι ίσως ο ίδιος δεν χωράει στο Χαλάνδρι. Τέλος θα θέλαμε να του υπενθυμίσουμε ότι αποφάσεις τέτοιας σοβαρότητας θα πρέπει να τις συζητάμε πρώτα στο Δημοτικό Συμβούλιο. Μπορεί να έχει μάθει να πολιτεύεται με άλλες πρακτικές όμως ήρθε η ώρα να ξεμάθει».
Δείτε επίσης: Δημοτικό Συμβούλιο: Πρόσω ολοταχώς για τέλος στην «ομηρία» του Πεύκου Πολίτη