Πολλαπλά οφέλη για τους ασθενείς προσφέρει η χρήση των ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών για την αντιμετώπιση παθήσεων της σπονδυλικής στήλης.
Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν κορυφαίοι επιστήμονες της υγείας ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο για «επανάσταση» στην αντιμετώπιση των παθήσεων της σπονδυλικής στήλης.
Μάλιστα, με το πέρασμα των χρόνων καθημερινά οι ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές κερδίζουν έδαφος σε σχέση με το ανοιχτό χειρουργείο ενώ σε πολλές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης είναι πλέον μέθοδος επιλογής για ασθενείς και γιατρούς.
«Στην “επανάσταση” αυτή καθοριστικό ρόλο έχει παίξει η εξέλιξη στην χειρουργική της σπονδυλικής στήλης και η σημαντική τεχνολογική πρόοδος με τις νέες μορφές απεικόνισης καθώς και η δημιουργία νέων ειδικών χειρουργικών εργαλείων» αναφέρει ο διαπρεπής στρατιωτικός ιατρός, νευροχειρουργός στο 417 ΝΙΜΤΣ κ. Παναγιώτης Κυριακόγγονας και προσθέτει: «Παραδοσιακά, τα χειρουργεία στη σπονδυλική στήλη θεωρούνταν “ανοιχτά” χειρουργεία. Αυτό σημαίνει ότι απαιτούσαν μεγάλες τομές, έτσι ώστε ο χειρουργός να μπορέσει να δει την ανατομία της περιοχής και να έχει πρόσβαση σε όλα εκείνα τα ανατομικά στοιχεία με σκοπό να πραγματοποιηθεί επιτυχώς ένα χειρουργείο».
Τα τελευταία χρόνια, όμως, σύμφωνα με τους νευροχειρουργούς, η εξέλιξη στον τομέα της ιατρικής και ιδιαίτερα στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης, σε συνδυασμό με τη σημαντική τεχνολογική πρόοδο που έχει γίνει, επιτρέπει σε όλο και περισσότερες παθολογίες και προβλήματα της σπονδυλικής στήλης να αντιμετωπίζονται με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους.
«Ο όρος ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές είναι, ουσιαστικά, το σύνολο διαφόρων τεχνικών που χρησιμοποιούνται στη χειρουργική της σπονδυλικής στήλης με μικρότερες τομές, πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται με τη χρήση σύγχρονης τεχνολογίας, εξελιγμένων τεχνικών απεικόνισης καθώς και εξειδικευμένων και ειδικών χειρουργικών εργαλείων» εξηγεί ο κ. Κυριακόγγονας.
Για παράδειγμα μια πεταλεκτομή σε μια οσφυϊκή στένωση με την κλασσική μέθοδο απαιτεί μια τομή 5 – 6 εκατοστά με ταυτόχρονη αποκόλληση των μυών δεξιά και αριστερά, ενώ με ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους αρκούν 2 τομές 1,5 – 2 εκ. διαμέσου των μυών χωρίς καταστροφή τους. Σε μια σπονδυλοδεσία σε 1 επίπεδο με την κλασσική μέθοδο απαιτείται τομή 6 – 8 εκ. ενώ αν γίνει διαδερμικά χρειάζονται 4 μικρές τρύπες, ενώ ο χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο μειώνεται από 3 – 4 ημέρες σε 1 – 2.
ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
Σύμφωνα με τον διαπρεπή νευροχειρουργό, η εξέλιξη αυτή δίνει σήμερα τη δυνατότητα να αντιμετωπίζονται με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο, παθήσεις όπως:
* Δισκεκτομή
* Τρηματεκτομή
* Πεταλεκτομή
* Σπονδυλοδεσία (συνήθως σε 1 ή 2 επίπεδα)
* Αντιμετώπιση οστεοπορωτικών καταγμάτων (κυφοπλαστική – σπονδυλοπλαστική)
Η χρήση των ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών, όταν εφαρμόζονται οι σωστές ενδείξεις, προσφέρει πολλαπλά οφέλη στους ασθενείς ενώ διευκολύνει την δουλειά των ειδικευμένων χειρουργών της σπονδυλικής στήλης. Τα βασικά πλεονεκτήματα που προσφέρει η χρήση των ελάχιστων επεμβατικών τεχνικών είναι:
* Μικρότερη αποκόλληση και καταστροφή των μυών και των παρακείμενων ιστών
* Μικρότερες χειρουργικές τομές
* Ελάχιστη απώλεια αίματος
* Ταχύτερη κινητοποίηση του ασθενούς
* Λιγότεροι μετεγχειρητικοί πόνοι
* Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
* Μικρότερη παραμονή στο νοσοκομείο
* Γρηγορότερη επιστροφή στην καθημερινότητα
«Εδώ, θα πρέπει να τονίσουμε ότι στόχος του χειρουργείου δεν αλλάζει είτε χρησιμοποιείται η κλασσική μέθοδος είτε κάποια από τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές» διευκρινίζει ο κ. Κυριακόγγονας και καταλήγει: «Το σημαντικό είναι να επιτευχθεί ο στόχος που έχει βάλει ο χειρουργός και σε δεύτερο ρόλο ο δρόμος που θα τους επιτύχει. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι ο μικρότερος τραυματισμός των μυών και των γύρω ιστών δεν είναι σημαντικός, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά το βασικό είναι να αντιμετωπιστεί η πάθηση της σπονδυλικής στήλης. Είναι απαραίτητη λοιπόν η σωστή επιλογή των ασθενών με τις σωστές ενδείξεις για να έχει αποτέλεσμα μια ελάχιστα επεμβατική μέθοδος».
Καθοριστικό, τέλος, ρόλο παίζουν η ύπαρξη του κατάλληλου τεχνικού εξοπλισμού καθώς και η εμπειρία του χειρουργού στις μεθόδους αυτές.
