Γράφει ο Μάκης Παπαμαργαρίτης: Μαιευτήρας – Χειρουργός γυναικολόγος – Υποψήφιος βουλΕυτής στο Βόρειο Τομέα με το ΚΙΝΑΛ
Η πολιτική ζωή του τόπου κινείται στον αστερισμό της οξύτητας και της πόλωσης. Οι δύο μονομάχοι, Τσίπρας και Μητσοτάκης, προτάσσοντας τα κομματικά τους συμφέροντα, επιδίδονται σε μια τυφλή αντιπαράθεση. Μοναδικό τους μέλημα, να περιχαρακώσουν το εκλογικό τους σώμα, κεφαλαιοποιώντας τα όποια κέρδη τους. Αδιαφορούν για τα μεγάλα προβλήματα της χώρας – οικονομικά, κοινωνικά. Είτε γιατί είναι υπόλογοι για τα αδιέξοδα στα οποία έχουμε περιέλθει. Είτε διότι στερούνται συγκεκριμένων προτάσεων και λύσεων για την υπέρβασή τους. Κάπως έτσι γίναμε μάρτυρες μιας ανούσιας διαμάχης για τον Πύργο του Μοράλες!
Το πρωτοφανές γεγονός δείχνει ότι οι ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ «είναι αλλού». Αποξενωμένες από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, ξιφουλκούν για ζητήματα που δεν έχουν καμία σημασία. Δεν αντιλαμβάνονται ότι οι Έλληνες πολίτες βιώνουν καθημερινά το φάσμα της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας. Οι κοκορομαχίες τους αποκαλύπτουν ότι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Το χειρότερο είναι ότι υπαγορεύονται από μικροπολιτικές και κομματικές σκοπιμότητες, με στόχο την περιθωριοποίηση του Κινήματος Αλλαγής. Ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιδιώκουν την αφαίμαξή του. Επενδύουν στον υπαρκτό διαμελισμό των προοδευτικών δυνάμεων με γνώμονα τον προσεταιρισμό τους.
Ο μεν πρώτος, βλέποντας την αναπόφευκτη κοινωνική και εκλογική του βύθιση, επιχειρεί να στήσει γέφυρες με διάφορα κεντροαριστερά στελέχη. Χρησιμοποιεί την εξουσία για να αλιεύσει πρόθυμους και διαθέσιμους. Φτάνει μάλιστα στο σημείο να τους μοιράζει και υπουργικούς θώκους, αδιαφορώντας για την ικανότητα και την επάρκειά τους. Αξιοποιώντας τη βουλιμία τους για αξιώματα υιοθετεί έναν ακραίο κυνισμό για να ικανοποιήσει την αρχομανία τους. Μετά τη συνύπαρξή του με τους ακροδεξιούς και τους νεοκαραμανλικούς, τώρα προσπαθεί να δελεάσει εκείνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δεν ορρωδούν προ ουδενός. Ο δε δεύτερος, γνωρίζοντας την έντονη τιμωρητική πρόθεση της πλειονότητας των ψηφοφόρων έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, καλλιεργεί υπέρμετρες προσδοκίες, αυτοεμφανιζόμενος ως μεταρρυθμιστής. Βλέποντας το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα να αναζητά πολιτική έκφραση, αποσκοπεί στην υφαρπαγή της ψήφου του. Λειαίνει τις θέσεις και τις απόψεις του, θέλοντας να κρύψει τις πολιτικές που πρεσβεύει στην πραγματικότητα η δεξιά παράταξη.
Οι συνταγές των Τσίπρα και Μητσοτάκη απέχουν παρασάγγας από τη ζωτική ανάγκη η Ελλάδα, μετά τη δεκαετή κρίση της, να ακολουθήσει νέους δρόμους. Ο λαϊκισμός που ενσαρκώνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η συντήρηση της ΝΔ βρίσκονται στον αντίποδα των προοδευτικών πολιτικών. Στην ουσία συνιστούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η λύση δεν είναι οι δοκιμασμένες και αποτυχημένες επιλογές του κρατισμού. Ούτε βέβαια η διανομή φιλοδωρημάτων σε ασθενέστερους οικονομικά πολίτες. Η συριζαιΐκη αυτή πρακτική και αντίληψη το μόνο που επιτυγχάνει είναι η ανακύκλωση των αδιεξόδων μας. Η έξοδος από την κρίση δεν θα προέλθει και με τις πολιτικές που εκπροσωπεί η ΝΔ. Άλλωστε αυτή υπήρξε ο φυσικός και ηθικός αυτουργός των προβλημάτων που προκλήθηκαν στη διάρκεια της τελευταίας μονοκομματικής της διακυβέρνησης. Η μείωση της φορολογίας, την οποία έχει κάνει αιχμή της στρατηγικής του ο Μητσοτάκης, είναι αυτονόητη αναγκαιότητα αν θέλουμε να τονώσουμε την οικονομική δραστηριότητα. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί πανάκεια.
Η ανάπτυξη και η ευημερία θα έρθει με την αναζωογόνηση της ελληνικής οικονομίας με την προσέλκυση επενδύσεων, με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με την επαναθεμελίωση ενός σύγχρονου κοινωνικού κράτους, το οποίο θα συνδυάζει το δημόσιο συμφέρον με τη θέσπιση ιδιωτικο-οικονομικών κριτηρίων σε καίριους τομείς. Το Κίνημα Αλλαγής ως αυθεντική έκφραση των προοδευτικών πολιτικών συνιστά εκείνον τον φορέα που μπορεί να έχει καταλυτική παρουσία στις πολιτικές εξελίξεις. Η στρατηγική, οι θέσεις και οι προτάσεις, οι απόψεις και οι αντιλήψεις του, συνθέτουν και ενσαρκώνουν μια στρατηγική των δυνάμεων της προόδου, της ανάπτυξης, της ευημερίας, της Κεντροαριστεράς. Άλλωστε η σύγχρονη Ελλάδα διαχρονικά οφείλει τη δύναμη και την υπόστασή της στην αποκαλούμενη δημοκρατική παράταξη. Η συμβολή και η συνδρομή της είναι αναμφισβήτητες. Το αποτύπωμά της είναι ανεξίτηλο. Την αυτονομία της υπερασπίζεται με τις ιδέες και με τις πολιτικές της.
