Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 01/07/2022
Μεγαλώνοντας στα βόρεια προάστια τη δεκαετία του ’80, υπήρξα αυτόπτης μάρτυρας -σε τρυφερή ηλικία- δύο εκ των μεγαλύτερων πυρκαγιών που κατέκαψαν το άλλοτε καταπράσινο βουνό της Πεντέλης.
Το 1981 τυλίχθηκε στις φλόγες το δάσος του Κοκκιναρά στην Κηφισιά, με δεκάδες σπίτια και 6.000 στρέμματα καμένα και τις φλόγες να φτάνουν μέχρι το κτήμα Συγγρού. Ένα χρόνο μετά, περισσότερα από 25.000 στρέμματα πρασίνου έγιναν στάχτη από την πυρκαγιά που ξέσπασε στον Διόνυσο, επεκτάθηκε στην Πεντέλη, την Εκάλη, το Πικέρμι, τον Γέρακα και έφτασε στον Μαραθώνα.
Η εικόνα μίας Πεντέλης που φλεγόταν, με την κορυφογραμμή της το βράδυ να σκιαγραφείται πύρινη, δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό μου. Ούτε το αίσθημα του φόβου, για να προλάβουμε να φύγουμε ή της αγωνίας για το αν θα φτάσουν οι φλόγες μέχρι τα Μελίσσια κι αν θα βρούμε το σπίτι μας ανέπαφο την επόμενη ημέρα.
Και να ήταν μόνο αυτές οι δύο φορές…1986, 1993, 1995, 1998, 2000, 2007 και πολλές ακόμα περιπτώσεις μέχρι σήμερα, που άφησαν πίσω τους ανθρώπινα θύματα, καμένες περιουσίες και ανυπολόγιστη ζημιά στο φυσικό περιβάλλον.
Χρόνο το χρόνο, πυρκαγιά με πυρκαγιά, το οξυγόνο μας κόβεται, λιγοστεύει, οι συνθήκες διαβίωσης γίνονται όλο και πιο σκληρές αλλά το φαινόμενο δεν εξασθενεί.
Κάθε χρόνο καιγόμαστε και κάθε χρόνο λέμε «ποτέ ξανά» μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι και να ζήσουμε πάλι τα ίδια, σε μία ατελείωτη «λούπα», σε μία εφιαλτική «ημέρα της μαρμότας».
Διαβάζοντας και γράφοντας για τις συσκέψεις, τις συζητήσεις, τα αιτήματα των δημοτικών Αρχών προς την κεντρική Διοίκηση, τα καλέσματα προς τους πολίτες να συνδράμουν εθελοντικά, δεν μπορώ παρά να μην αναρωτηθώ… Ποιος φταίει;
Σαφώς υπάρχουν πολλά κενά στην οχύρωση και την προετοιμασία τόσο σε αυτοδιοικητικό όσο και κεντρικό επίπεδο. Φταίει ότι δεν είναι αρκετά τα χρήματα που διατίθενται ετησίως στην αντιπυρική προστασία; Φταίνε οι πυρομανείς που ηδονίζονται να βλέπουν τις φλόγες να κατακαίουν τα πάντα και δεν μπορείς να προβλέψεις που θα χτυπήσουν; Φταίνε οι οικοπεδοφάγοι, που όταν κοιτούν ένα δάσος βλέπουν αντί για τα δέντρα, «βουνά» από χιλιάρικα ευρώ; Φταίνε οι ασυνείδητοι πολίτες που εκτελούν εργασίες στο ύπαιθρο την πιο ακατάλληλη εποχή; Φταίει η ανομβρία, οι δυνατοί άνεμοι και η κλιματική αλλαγή; Ή μήπως η κακιά στιγμή; Φταίω εγώ ο πολίτης που δεν έχω καθαρίσει το οικόπεδό μου και μία σπίθα αρκεί να γίνει παρανάλωμα του πυρός;
Ποιος φταίει; Όλοι μαζί και κανένας ξεχωριστά; Προφανώς η μελέτη της ιστορίας δεν αποτελεί το δυνατό μας σημείο. Κάθε χρόνο μικρές ή μεγαλύτερες τραγωδίες καταγράφονται, η εκάστοτε κυβέρνηση δικαιολογείται, η αντιπολίτευση κατηγορεί, εμείς κλαίμε πάνω από τις στάχτες αλλά μέχρι να φτάσει η επόμενη φορά, έχουμε ξεχάσει…
Για φέτος το πρώτο καμπανάκι χτύπησε ήδη, στον Άγιο Στέφανο, χωρίς ευτυχώς παρατράγουδα. Όταν όμως το Πυροσβεστικό Σώμα μιλά για 1.057 πυρκαγιές μέσα σε 29 ημέρες του Ιουνίου, τρέμω για τις υπόλοιπες 122 ημέρες μέχρι να ολοκληρωθεί η φετινή αντιπυρική περίοδος.
