Γράφει η Μαριάνθη Δ. Καφετζή – Ραυτοπούλου
Οικονομολόγος, ΜΒΑ. Σύμβουλος Επιχειρήσεων Πολιτευτής ΝΔ, Βόρειος Τομέας Β1 Αθηνών
Mετά από ένα χρόνο απουσίας λόγω της πανδημίας που ταλάνισε την υφήλιο, πραγματοποιείται εφέτος ξανά το 49ο Φεστιβάλ Βιβλίου αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, στο Ζάππειο Μέγαρο. Μία έκθεση που αναμένονταν από τους φίλους του βιβλίου με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Με αυτή την αφορμή σκεφτόμουν πως είναι κάποιες λέξεις που και μόνο η εκφορά τους τις εννοιολογεί. Η λέξη «βιβλίο» δηλώνεται ως «υλικό» προϊόν στην υπόστασή του, η υπεραξία του όμως προσδιορίζεται από την ποιότητα της σύνθεσης άυλων σκέψεων, φανταστικών, μυθοπλαστικών, επιστητών, ταξινομημένων γνώσεων, προσωπικών και κοινωνικών θέσεων, ιστορικών, θρησκευτικών ή πολιτικών εντολών, αλλά κυρίως από την καταγραφική θέση, την εξέλιξη και τη συνέχεια.
Η δύναμη του γραπτού λόγου, στη μορφή επικοινωνίας, με τη δύναμη της τυπογραφίας, γέννησε την μάνα του Πολιτισμού. Οι λέξεις έγιναν προτάσεις, οι προτάσεις κείμενα, τα κείμενα θεωρίες, οι θεωρίες κοσμοθεωρίες, τα βιβλία κιβωτοί όλων αυτών και οι κιβωτοί ιερά βιβλία, που αγιοποιήθηκαν στις καρδιές και τις σκέψεις των κοινωνιών σαν ηγεμόνες της ίδιας της εξέλιξης.
Η σχέση με το βιβλίο γίνεται ιερή, με ιεράρχη τον συγγραφέα και τον αναγνώστη ασκητή. Ο πνευματικός μοναχισμός οδηγεί σε αναλυτικό βάθος, άρα στον πνευματικό λογισμό και στον υπερβατικό συλλογισμό. Όλα αυτά βεβαιώνουν το βάθος και την έκταση της σχέσης του «άυλου» στο περιεχόμενο του βιβλίου, με την ύλη της βιοτικής αναπαυτικότητας.
Αν σκεφτεί κανείς ότι όλες οι θρησκείες στηρίζονται στις γραφές, που κοινοποιούνται μέσα από τα ιερά βιβλία, βιβλία που αποτελούν στοιχεία βεβαιότητας όρκου, όταν ζητείται ιερή δέσμευση, το υλικό βιβλίο γίνεται πνευματικά απρόσιτο ή άβατο.
Ίσως τίποτα άλλο δε προσφέρει, κυρίως δεν προσδιορίζει, περισσότερο πλούτο, διαχρονικό στον άνθρωπο, από αυτό το μέσο πνευματικής μεταφοράς ή μετάγγισης από το βιβλίο. Η έκθεση του βιβλίου δηλώνει την τόλμη του, την προκλητικότητά του στο προϊόν, την σύνθεση της εκπλήρωσης ανάγκης και επιθυμίας συγχρόνως, κυρίως όμως την υπεροπτική παρουσία του απέναντι στα προϊόντα της σύγχρονης τεχνολογίας. Μπορεί το περιβόλι, να βγάζει νέους καρπούς, το χώμα, όμως είναι πάντα το ίδιο. Αυτό δίνει τη δύναμη της γέννησης, άρα της Δημιουργίας. Ειδικά για την σχέση βιβλίου και Δημιουργίας ο Αδαμάντιος Κοραής, σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κείμενά του γράφει για το «αίτιο», σαν δυναμικό κίνητρο, που αναλύεται προσωπικά, για τον καθένα μας μέσα από την «ψυχοθήκη» του, που είναι κόρη της βιβλιοθήκης του. Αργότερα στα χρόνια της καρτερίας, μέσα δηλαδη στην Επανάσταση του 21 οι Φιλικοί ορκίζονται στο πιο ιερό βιβλίο και η ιστορία καταγράφει, συγγράφει, βιβλιοδετεί και εκδίδει την αεί παρουσία της Ελληνικής Ψυχής, ώστε σήμερα 200 χρόνια μετά να ζούμε ως παρόν το χθες.
Βιβλία σε μια έκθεση, είναι ακριβώς, όπως τα αστέρια τη νύχτα. Όσο λαμπρό και να είναι ένα αστέρι,δε μπορεί να νικήσει το σκοτάδι, μαζί όμως μπορούν. Έτσι και τα βιβλία. Πολλά μαζί γίνονται υπέρλαμπρος θησαυρός. Το Ζάππειο Μέγαρο, όταν φιλοξενεί μία έκθεση, η έκθεση, γι’ αυτό και μόνο γίνεται Εθνικό γεγονός.
