• Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους σας.
• Η υποδοχή που επιφυλάξατε στην προκήρυξη του συνδυασμού «Πάρε το Μαρούσι στα χέρια σου», ήταν πέραν πάσης προσδοκίας.
• Εντάξει, ένα αστείο έκανα, βρε παιδιά, αλλά τι ήταν αυτό;
• Ο πρώτος δημοτικός σύμβουλος, που με συνάντησε το βράδυ της Τρίτης στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, μου είπε αμέσως: «Πότε, Άγγελέ μου, υπέβαλα εγώ ψήφισμα για συμπαράσταση στο λαό της Νικαράγουα και με σχολίασες;».
• Μα φίλε μου, εγώ δεν έγραψα πουθενά το όνομά σου, ούτε ανέφερα πουθενά τη λέξη «Νικαράγουα». Μόνο σε λαούς της Νοτίου Αμερικής αναφέρθηκα.
• Αν εσύ κατάλαβες ότι εσένα εννοούσα, αυτό είναι δικό σου πρόβλημα.
• Μη πω και των ψηφοφόρων σου.
• Ο άλλος δημοτικός σύμβουλος, πέρασε με κοίταξε με ανάμικτα συναισθήματα, συμπάθειας, οίκτου, αγάπης και μίσους και προσέξτε:
• «Ωραίο το αστείο σου. Ή δεν ήταν αστείο;».
• Δεν τον ενδιέφεραν αυτά που έμμεσα του είχα καταλογίσει.
• Φοβόταν μήπως δεν ήσαν αστεία αυτά που έγραφα.
• Προφανώς γιατί αυτός «δεν σηκώνει αστεία».
• Ο τρίτος σύμβουλος με κοίταξε με πλατύ χαμόγελο και τι μου είπε;
• «Σε διάβασα και με έκανες και γελούσα όλο το βράδυ. Μπράβο ρε φίλε».
Τώρα, με τι ακριβώς γελούσε; Δεν κατάλαβα.
• Ήταν τόσο σοβαρά αυτά που είχα γράψει, ότι «δεν θα τα κάνω» αν εκλεγώ δήμαρχος, που κανονικά ορισμένοι θα έπρεπε να κλαίνε και όχι να γελάνε.
• Ο τέταρτος σύμβουλος, που είχε διαβάσει το παράδειγμά μου για το The Mall, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως το μεγαλύτερο αυθαίρετο της Ευρώπης αλλά χωρίς ωφέλιμο αποτέλεσμα για το Δήμο, υπέβαλε ερώτηση πριν την έναρξη της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου.
• Όχι για το The Mall όμως (μη φανεί ότι επηρεάστηκε από τα Έπεα Πτερόεντα), αλλά για το Golden Hall.
• Ρώτησε, εάν «σκοπεύει η δημοτική αρχή να κάνει χρήση της διάταξης του νόμου 1828 του 1989, άρθρο 25 παράγραφος 12(14), περί δημοτικών τελών».
• Με νόμο του 1989 για ένα ακίνητο του 2004. Με καταστήματα από το 2005.
• Αλλά ξέφυγα από το θέμα.
• Ένας δε πρώην δημοτικός σύμβουλος, που διάβασε στη διακήρυξή μου τη φράση «Μακριά από μένα, το πήδημα απ’ τον ένα συνδυασμό στον άλλο για να είμαι μέσα στα πράγματα πάντοτε», τι φαντάζεσαι ότι μου είπε για να δικαιολογηθεί, αγαπητέ αναγνώστη;
• «Τι πάει να πει, ότι κάποτε “ήμουν του Χρ. Βλάχου και έπειτα ήμουν του Π. Τζανίκου και τώρα θα γίνω του Γ. Πατούλη;” Γιατί πρέπει να είμαι “του”; Εγώ, πάντοτε ανήκα στον εαυτό μου και έκανα τις επιλογές μου».
• Για τις επιλογές του δημότη, κανένας λόγος.
• Ε, αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι δημότες.
• Τι είδους αξίες είναι αυτές που τους επιτρέπουν, τη μια μέρα να θίγονται από κάποιον που τους λέει ότι υπηρετούσαν μια φαύλη διοίκηση και την επομένη «ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του για να τον βοηθήσουν στο έργο του»;
• Αλλά δεν φταίνε αυτοί.
• Φταίμε κι εμείς, που το Σάββατο 29 Μαρτίου θα σπεύσουμε «στον καθιερωμένο αποκριάτικο χορό» που διοργανώνει γνωστός σύλλογος της πόλης, σύμφωνα με πρόσκληση που διάβασα χθες.
• Την επομένη των Δ’ Χαιρετισμών, που είναι και οι τελευταίοι πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα!
• Αλλά σκέφτομαι και πάλι: Γιατί διαμαρτύρομαι; Εδώ κάνουμε Latin Parties τον Δεκαπενταύγουστο!
Άγγελος Πολύδωρος
