Το ευρώ είναι το οθνείο νόμισμα και ουδεμία σχέση έχει με την εθνική οντότητα των νομισμάτων, τα οποία διακίνησαν λαοί εις βάθος ετών! Επανέρχομαι στο χιλιοειπωμένο από εμένα, πως «η Ελλάδα χρεοκόπησε με το ευρώ και όχι με τη δραχμή»
Ας δούμε τώρα τις θέσεις που διατύπωσε ο καθηγητής Θόδωρος Κατσανέβας σχετικά με το θέμα:
• Γιατί να πάμε στη δραχμή;
Η ένταξη στην Ευρωζώνη έγινε για να ενταχθούμε σε μια μεγάλη ισχυρή οικογένεια όπου θα ζούμε καλύτερα, θα διασφαλιστούν η ποιότητα ζωής, η ανάπτυξη της οικονομίας, η ειρηνική συνύπαρξή μας με τις γειτονικές χώρες. Αντί γι’ αυτό, οδηγηθήκαμε στον γκρεμό. Σήμερα ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή, εκτός από περιόδους πολέμων. Μια σύγχρονη ελληνική τραγωδία. Ας θυμηθούμε πως ζούσαμε με τη δραχμή και πως ζούμε σήμερα με το ευρώ.
• Πως φθάσαμε ως εδώ;
Η ένταξή μας στο ευρώ τον Ιανουάριο του 2002 ήταν απ’ την πρώτη στιγμή καταστροφική για την ελληνική οικονομία. Η ισοτιμία του ευρώ με την δραχμή καθορίστηκε σε 1 ευρώ προς 340,75 δραχμές, αντί να ορισθεί στα φυσιολογικά επίπεδα της τάξης περίπου του 1:550. Αυτή η αυθαίρετη και μάλλον σκόπιμη ισοτιμία που έγινε με τη συμβολή της Goldman Saks, με τις κερδοσκοπικές στρογγυλοποιήσεις των τιμών προς τα επάνω, εκτίναξε στα ύψη τις τιμές και υποβάθμισε άμεσα την αγοραστική αξία των μισθών και των συντάξεων.
Η ελληνική βιομηχανία, ο τουρισμός και η γεωργική μας παραγωγή, έχασαν μεγάλο μέρος της ανταγωνιστικότητάς τους. Στην πραγματικότητα συντελέσθηκε μια ιδιόμορφη κλοπή εθνικού πλούτου. Μετά το 2002 και μέχρι το 2008 υπήρξε μια αρχική περίοδος πλαστής ευημερίας μέσα στην Ευρωζώνη που στηρίχθηκε σε δανεισμό. Η χώρα δανειζόταν με δυσμενείς όρους για να πληρώσει παλαιότερα χρέη, για να αγοράσει πανάκριβο αμυντικό εξοπλισμό για αεροπλάνα χωρίς μηχανές, υποβρύχια που γέρνουν, σε ένα απύθμενο πάρτι παρασυναλλαγών και διαφθοράς, όπου κυρίαρχο ρόλο είχαν γερμανικές εταιρείες. Οι τράπεζες προωθούσαν φορτικά προγράμματα εύκολου δανεισμού με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η φούσκα της πλαστής ευημερίας της Ευρωζώνης έσκασε το 2008 με την έλευση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, και η οικονομία μας κατέρρευσε όπως έγινε και σε άλλες περιφερειακές χώρες του νότου. Με τη διαφορά ότι εδώ -λόγω ασυδοσίας των κυβερνώντων και μεγάλου φαγοποτιού- τα πράγματα ήταν χειρότερα. Το 2010 κρεμαστήκαμε στη θηλιά της τρόικας και των μνημονίων, απαιτώντας συνεχώς και νέα δανεικά σε ευρώ για την αποπληρωμή των παλαιότερων χρεών που συνεχώς διογκώνονταν.
Έξι χρόνια μετά την κρίση του 2008 η ελληνική οικονομία κατρακυλάει συνεχώς χωρίς ελπίδα ανάστασης. Παρόμοια κρίση σε διάρκεια και βάθος δεν έχει υπάρξει ποτέ διεθνώς. Μας λένε ότι αν γυρίσουμε στη δραχμή θα πάμε στην κόλαση. Ενώ η κόλαση με το καταστροφικό ευρώ και το άτεγκτο μνημόνιο είναι εδώ και με τη σημερινή κατάσταση θα είναι για πάντα εδώ. Γι’ αυτό αξίζει να γυρίσουμε πίσω και να πάμε μπροστά.
• Μήπως φταίνε η κακοδιαχείριση, οι σπατάλες και η διαφθορά που μας χαρακτηρίζουν;
Οι κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι περίπου χρόνων είναι υπόλογες για την απύθμενη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, τη δημοσιονομική σπατάλη και την ασυδοσία και πρέπει να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη γι’ αυτό. Το μεγάλο πάρτι της διαφθοράς στο οποίο επισημαίνεται και πάλι, συμμετείχαν μεγάλες εταιρείες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα της Γερμανίας.
Εξηγεί γιατί είμαστε οι πρωτοπόροι της κατάρρευσης που έχουν υποστεί όλες οι περιφερειακές χώρες της Ευρωζώνης οι λεγόμενες GIPSI (Greece, Italy, Portugal, S. Ireland). Όπως αποδεικνύεται από πολλές διεθνείς και δικές μας μελέτες στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, οι περισσότερες χώρες μέσα στην Ευρωζώνη καταρρέουν με την έλευσή της κρίσης του 2008-2009, σε αντίθεση με τις χώρες έξω από την Ευρωζώνη η και έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια ενδελεχής σύγκριση της πορείας του ΑΕΠ πληρωμών και άλλων οικονομικών μεγεθών των χωρών μέσα και έξω απ’ την Ευρωζώνη, αποδεικνύει αυτή τη διαπίστωση. Η κακοδιοίκηση και φαυλότητα της πολιτικής μας ηγεσίας εξηγεί γιατί η Ελλάδα σέρνει το χορό του Ζαλόγγου στο γκρεμό και μας ακολουθούν οι άλλες χώρες του νότου, αλλά η κυρίως αιτία της τραγωδίας είναι συστημική. Είναι αυτό το ίδιο το ευρώ που καταστρέφει όλη τη νότια Ευρωζώνη και όχι μόνον. Γιατί αν πάρεις το λάθος τρένο, σε όποιο σταθμό και αν κατέβεις, θα είναι λάθος.
