Καλοκαιρινό κοκτέιλ
Για να καταλάβετε, δηλαδή, πότε γράφεται αυτή η στήλη, ένα θα σας πω: ότι μου βγήκε η ψυχή παρακολουθώντας την Εθνική μας ομάδα στο Πόλο, η οποία κέρδισε την Αυστραλία (12 -11) στα πέναλτι και μπήκε στους τέσσερις του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Μεγάλη υπόθεση και μπράβο στα παλικάρια, που μας χάρισαν λίγη χαρά μέσα στο κατακαλόκαιρο και ντάλα η οικονομική κρίση.
Και κάτι άσχετο με τη νίκη
Μετά τη νίκη των παιδιών μας και πριν αρχίσω το γράψιμο, έκανα ένα ζάπινγκ στα κανάλια, να πάρω καμιά ιδέα για το πού βρισκόμαστε, διότι η χώρα μας δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος κόσμου, όπως νομίζουν μερικοί. Ανήκει σε μια μεγάλη οικογένεια, την Ευρώπη και σε ακόμα μια μεγαλύτερη, την παγκόσμια κοινότητα, που είτε το θέλουμε είτε όχι, το πέταγμα των φτερών μιας πεταλούδας στην Ιαπωνία, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στις ΗΠΑ. Να μη το θυμόμαστε αυτό μόνον όταν θεωρητικολογούμε, αλλά και όταν θέλουμε να διαπραγματευόμαστε. Όταν έχουμε πάρει δάνειο δηλαδή από διεθνείς οργανισμούς ή άλλα κράτη, δεν μπορούμε να το χαρακτηρίζουμε «επαχθές χρέος» και να βρίζουμε αυτούς που μας το έδωσαν… Κάποτε θα μας το ζητούσαν πίσω.
Αφόρητη ζέστη στην Κύπρο
Κάνοντας ζάπινγκ λοιπόν, πέρασα από το ΡΙΚsat το κυπριακό κανάλι, το οποίο έχει ρεπορτάζ για την «αφόρητη ζέστη δύο ημερών», αλλά δεν είναι πράγματα αυτά που βλέπω. Κάνει ρεπορτάζ για τον καύσωνα και παίρνει δηλώσεις αυτών που εργάζονται μέσα στη ζέστη. Ρωτάει το οδηγό του λεωφορείου, πώς αισθάνεται και του απαντά με την ένρινη προφορά των Κυπρίων: «Είμαστε εδώ για να εξυπηρετήσουμε αυτούς που μας έχουν ανάγκη». Στη συνέχεια, πηγαίνει στην παραλία και ζητάει δήλωση της σερβιτόρας του παραλιακού μπαρ και εκείνη λέει: «Τι να κάνουμε; Πρέπει να βγει το μεροκάματο». Κάθομαι και παρακολουθώ και ασχολείται όλο με επαγγελματίες που αγωνίζονται μέσα στη ζέστη. Αυτό δεν είναι ρεπορτάζ. Είναι προπαγάνδα κύκλων της Ευρώπης, που θέλουν να καθυποτάξουν τους λαούς και να τους ελέγχουν με τη συνεχή εργασία. Ακόμα και με καύσωνα…
Καύσωνας στην Ελλάδα
Ενώ εμείς, στην Ελλάδα όταν έχει καύσωνα, το πρώτο πράγμα που δείχνουμε στα ρεπορτάζ της τηλεόρασης είναι πισινοί να λιάζονται ξαπλωμένοι στην παραλία, ή να λικνίζονται πηγαίνοντας προς τη θάλασσα ή πάνω στις μπάρες των παραλιακών κέντρων υπό τους ήχους σύγχρονης μουσικής. Και όταν δεν δείχνει πισινούς, δείχνει καλλίγραμμες κοπέλες, με ωραία πληθωρικά μπούστα, που κρατούν στο χέρι τους ψηλά ποτήρια με πολύχρωμα κοκτέιλς, και χαμογελούν στο φακό δηλώνοντας: «Μπορεί να κάνει ζέστη, εμείς εδώ περνάμε όμορφα όμως», ή «Δεν πήγα στη δουλειά σήμερα με αυτή τη ζέστη, είχα υπόλοιπο άλλωστε», ή «Τι κάνω εδώ; Ηλιοθεραπεία, βουτιές, ακούω μουσική και περνάω καλά με τις φίλες μου». Εννοείται, ότι τα ρεπορτάζ αυτά συνοδεύονται πάντοτε και από εικόνες των νησιών μας Πάρου, Νάξου και ειδικά Μυκόνου, που είναι κάτι σαν το Βατικανό: κράτος εν κράτει.
Ηλιοθεραπεία στη Μύκονο
Εν τω μεταξύ (ένα – ένα μου έρχονται), σήμερα το πρωί έσκασε και η είδηση στο ραδιόφωνο, για μια φωτογραφία απόδειξης παραλιακού μαγαζιού της Μυκόνου, που ανέβηκε στο Ίνσταγκραμ από λουόμενους εκεί και η οποία έγραφε το εξής ωραίο: 3 ξαπλώστρες 60 ευρώ, 1 ομπρέλα 20 ευρώ, 1 μεταλλικό νερό, φιάλη λίτρου 7 ευρώ. Πάνω δε από τη φωτογραφία, αυτός που την είχε ανεβάσει σχολίαζε: Η ξαπλώστρα είναι από τίμιο ξύλο, η ομπρέλα είναι από ύφασμα που βρέθηκε στον τάφο του Φαραώ και το νερό κατευθείαν από πηγή από το ιερό βουνό Σουνγκ των Σαολίν. Και το σχολίαζαν οι ραδιοφωνικοί συντάκτες και ειρωνεύονταν ότι τάχα μου βρισκόμαστε εν μέσω οικονομικής κρίσης και θα έπρεπε να έχουν πέσει οι τιμές και μπλα-μπλα.
Το πρόβλημα της Μυκόνου
Απαράδεκτοι κατά τη γνώμη μου οι ραδιοφωνικοί συντάκτες και προκατειλημμένοι και να επιληφθεί η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Διότι θα έπρεπε να σκεφτούν –αν όχι να το γνωρίζουν ήδη- ότι και μόνον τα μεταφορικά για να φτάσει το τίμιο ξύλο στη Μύκονο, το ύφασμα από την Αίγυπτο και το νερό από το Θιβέτ, ανεβάζουν το κόστος. Προσθέστε και τα δημοτικά τέλη του Δήμου Μυκόνου για την κατάληψη της παραλίας, τους μισθούς των Πακιστανών που εργάζονται για να την καθαρίζουν και των σερβιτόρων, τα λειτουργικά έξοδα του μαγαζιού. Τι θα μείνει για τον επιχειρηματία, που έχει τη βίλα του πιο πάνω και παραγγέλνει νερό από την Αθήνα με βυτιοφόρο; Διότι είναι άνυδρη η Μύκονος, ως γνωστόν.
Πρώτα οι ατομικές ελευθερίες
Αλλά καλά τους έκανε ο αρμόδιος (δεν πρόλαβα να ακούσω πρόεδρος ποιανού συλλόγου ήταν), που τηλεφώνησε στην εκπομπή και τους είπε, καλά θα κάνουν «να μην ειρωνεύονται, διότι είναι φυσική επιλογή και αποτέλεσμα ελεύθερης βούλησης και δημοκρατίας, το που επιλέγει να κάνει το θαλάσσιο μπάνιο του ο καθένας και να είναι ευχαριστημένοι που υπήρχε ταμειακή μηχανή και κόπηκε η απόδειξη, που σημαίνει ότι εισπράχθηκε ο ΦΠΑ». Μόνον που, δεν τον πρόλαβα, διότι είχε κλείσει η γραμμή του, όταν τηλεφώνησα στο ραδιοφωνικό σταθμό, να τον ρωτούσα: «Ο ΦΠΑ εισπράχθηκε, αλλά θα αποδοθεί; ή θα πάει στις αθηναϊκές καλένδες και μετά σε καμιά ρύθμιση 100 δόσεων και δεν ξέρω τι άλλο;». Άσε που άκουσα στις ειδήσεις, ότι κυκλοφορούν και ταμειακές μηχανές «μαϊμούδες», αδήλωτες, δηλαδή, στην Εφορία. Τέλος πάντων.
