Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Να λοιπόν που βρεθήκαμε με… συνοπτικές διαδικασίες σε ένα ακόμη lockdown. Σε μια ακόμη προσπάθεια να αποτρέψουμε πριν τη γιγάντωσή του το λεγόμενο «τρίτο κύμα» της πανδημίας, λόγω των μεταλλάξεων του κορωνοϊού.
Σε μια ακόμη προσπάθεια, όσων είμαστε γονείς, να εξηγήσουμε στα παιδιά μας γιατί πρέπει να καθίσουν ξανά μπροστά σε μια οθόνη για να (προσπαθήσουν να) μάθουν γράμματα. Να ηρεμήσουμε όσους συγγενείς, γνωστούς και φίλους τυγχάνουν καταστηματάρχες, μπροστά στο νέο πλήγμα που θα επιφέρει το νέο «λουκέτο» στο λιανεμπόριο. Να καταλάβουμε γιατί δεν εισακούονται οι φωνές των υγειονομικών στα νοσοκομεία μας για ουσιαστική ενίσχυση του ΕΣΥ. Να συμμεριστούμε την αγωνία όσων μετακινούνται καθημερινά σε γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάνε και να γυρίσουν από τις δουλειές τους. Να αντιληφθούμε γιατί ο εμβολιασμός δεν πηγαίνει με τους ρυθμούς που θα έπρεπε.
Δυστυχώς, όλες μας αυτές οι προσπάθειες δεν τυγχάνουν ιδιαίτερης βοήθειας από τους επιστήμονες που διαχειρίζονται το υγειονομικό κομμάτι της πανδημίας. Το πρωτοφανές αλαλούμ που όλοι βλέπουμε να συμβαίνει από τον Ιούνιο και μετά με την περίφημη επιτροπή λοιμωξιολόγων, απλώς ήρθε ως επιστέγασμα και επιβεβαίωσε όσα έχουμε από αυτήν εδώ τη στήλη επισημάνει από πολύ νωρίς, ήδη από το καλοκαίρι:
Όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι, αργεί να ξημερώσει. Πόσω μάλλον όταν μια μερίδα της απίστευτα μεγάλης σε μέγεθος επιτροπής (συνολικά 32 νοματαίοι) έχει εδώ και πολύ καιρό μετατραπεί σε πανελίστες, τηλεαστέρες και «παραθυράκηδες», σε ένα απίστευτο ρεσιτάλ τρομοκράτησης, αντικρουόμενων απόψεων, άμβλυνσης και λείανσης αιχμηρών γωνιών με απίστευτα επιχειρήματα. Έχουμε στο παρελθόν αναφερθεί σε «μαργαριτάρια» αλήστου μνήμης, με τελευταίο… κρούσμα την απίστευτη πρόταση να κυκλοφορούμε ανάλογα με τον αριθμό της ταυτότητάς μας ή να κλείνει καθημερινά μια ευρωπαϊκή μητρόπολη όπως η Αθήνα στις 6 το απόγευμα!
Σε αυτό το σημείο θα προσθέσω μια παράμετρο που ίσως θα έπρεπε να ληφθεί από την κυβέρνηση σοβαρά υπόψη: Μήπως θα έπρεπε να έχει συγκροτηθεί μια «παράλληλη» επιτροπή από επιστήμονες των ανθρωπιστικών επιστημών; Μήπως, δηλαδή, θα έπρεπε να υπάρχει ένα γνωμοδοτικό σχήμα από ψυχίατρους, ψυχολόγους διαφόρων επίκαιρων ειδικοτήτων (σχολικός, παιδοψυχολόγος, κλινικός, κοινωνικός, οικογενειακός, εργασιακός), κοινωνικούς λειτουργούς και κοινωνιολόγους; Με αντικείμενο την έρευνα και την αποκωδικοποίηση της ψυχοκοινωνικής αντοχής και των μηχανισμών συμπεριφοράς κατ’ άτομο ή κατά κοινωνική ομάδα, σε σχέση με τη συνεχή πίεση από την εφαρμογή των αλλεπάλληλων μέτρων και των επιπτώσεών τους στο κοινωνικό πλέγμα; Ίσως έτσι να εφαρμόζονται ορθότερες επικοινωνιακές προσεγγίσεις, αλλά και τα εκάστοτε μέτρα που ακόμη και τον πρωθυπουργό δείχνουν να «πελαγώνουν» ενίοτε, ο οποίος, όπως έχουμε ξαναγράψει, προσπαθεί να «κρατήσει τα μπόσικα» σε σχέση με όσα του προτείνονται κατά καιρούς.
Μήπως, επίσης, μια τέτοια επιτροπή θα μπορούσε και να στοιχειοθετήσει άραγε με επιστημονικά επιχειρήματα για ποιους λόγους όλο αυτό το τηλεοπτικό σόου που έχει στηθεί πάνω σε ορισμένους από την επιτροπή λοιμωξιολόγων, αλλά και σε επιστήμονες εκτός αυτής, θα έπρεπε να περιοριστεί, αν όχι να εξαλειφθεί; Ίσως να αποδεικνυόταν εξόχως χρήσιμο στην όλη προσπάθεια.
