Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Δεν ξέρουμε αν όντως κάποιοι από το Υπουργείο Εσωτερικών διάβασαν τη στήλη στο φύλλο του Σαββάτου 25 Ιουνίου, όπως ευχόμασταν καταλήγοντας το κείμενό μας που αφορούσε την εντελώς ανοίκεια και «τραβηγμένη» πρόθεση να καταργηθούν εντελώς οι προ ημερήσιας διάταξης ερωτήσεις των παρατάξεων της αντιπολίτευσης στα Δημοτικά Συμβούλια, αλλά τελικά οι γενικευμένες διαμαρτυρίες σίγουρα εισακούστηκαν.
Όπως μπορείτε να διαβάσετε στη σελ. 15 του φύλλου που κρατάτε στα χέρια σας, ο υπουργός Μάκης Βορίδης κατέθεσε βελτιωτική διάταξη στο συγκεκριμένο ζήτημα, επαναφέροντας μεν τη δυνατότητα της υποβολής των ερωτήσεων, αλλά με διαφορετική διαδικασία, η οποία βέβαια, επιφέρει και πάλι πολλά «στεγανά» και δεν έχει καμία σχέση με τη γνωστή ελευθερία υποβολής όσων ερωτήσεων κρίνουν απαραίτητο να θέσουν οι δημοτικοί σύμβουλοι της μειοψηφίας.
Το γεγονός ότι, εφόσον εγκριθούν από τον πρόεδρο, οι ερωτήσεις θα συμπεριλαμβάνονται στην ημερήσια διάταξη μεν, αλλά στο τέλος των υπολοίπων θεμάτων, έχει υπέρ και κατά: Στα υπέρ είναι ότι εφόσον εντάσσεται στα θέματα ημερήσιας διάταξης μια ερώτηση, θα μπορεί να συζητηθεί με τους ισχύοντες κανονισμούς που προβλέπονται, δηλαδή θα μπορούν να λαμβάνουν τον λόγο όσοι επιθυμούν για να τοποθετηθούν. Στα κατά είναι, φυσικά, το γεγονός ότι στο Σώμα θα επικρατεί κόπωση, εφόσον η ημερήσια διάταξη τραβήξει σε μάκρος.
Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο, δεν περάσαμε από το ένα άκρο στο άλλο. Πάντως, δύο πράγματα είναι σίγουρα:
Αφενός ότι δεν είναι δυνατόν σε καμία των περιπτώσεων και δεν θα έπρεπε καν να αποτελεί επιλογή ή έστω σκέψη να «φιμωθεί» η αντιπολιτευτική παρουσία, ρητορική, θέση, ερώτηση, έλεγχος και μάλιστα από το πιο άμεσο δημοκρατικό όργανο που είναι το Δημοτικό Συμβούλιο. Θα γυρίζαμε σε «μαύρες» εποχές και ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποτελούσε κακό προηγούμενο και ίσως …επόμενο για το δημοκρατικό μας πολίτευμα.
Αφετέρου, δεν πήγαινε άλλο με την ισχύουσα διαδικασία τέλεσης των συνεδριάσεων. Ασφαλώς ο κάθε πολίτης, ειδικά αυτός που αναμειγνύεται ενεργά στα κοινά και στη διαδικασία του εκλέγεσθαι, έχει τη δική του πολιτική άποψη για θέματα γενικότερου πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Όμως, πώς να το κάνουμε, δεν μπορεί να απασχολεί το Σώμα η κατάθεση ψηφισμάτων ή ερωτήσεων για τέτοιου είδους θέματα. Ούτε μπορεί μια ερώτηση, να πρέπει να συζητείται από όσους ζητούν τον λόγο για να τοποθετηθούν. Υπήρχαν και υπάρχουν κανόνες λειτουργίας σε όλα τα δημοκρατικά όργανα της χώρας και όποιος νομίζει ότι η δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει δίχως κανόνες διαλόγου, πλανάται πλάνην οικτράν.
Δεν ξέρουμε πώς θα λειτουργήσει στην πράξη η νέα πρόταση του υπουργού Εσωτερικών. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και από ένα σημείο και μετά επαφίονται και στην εκάστοτε σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου και, δυστυχώς, στις καλές (πολιτικές) προθέσεις του εκάστοτε προέδρου του Σώματος. Όμως, είναι θετικό ασφαλώς ότι πρυτάνευσε η λογική και ότι ο υπουργός έτεινε ευήκοον ους, αποφεύγοντας να συνδυάσει το όνομά του με μια απόφαση που θα τον σημάδευε εις το διηνεκές. Και το να ακούς, να αφουγκράζεσαι, να βελτιώνεις, να δέχεσαι την κριτική όταν είναι βασισμένη σε σοβαρά επιχειρήματα, είναι επίσης θεμελιώδες συστατικό της δημοκρατίας.
