Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Τα γράψαμε από αυτή τη στήλη εγκαίρως και… αμαρτίαν ουκ έχουμε. Όλα έγιναν λάθος το καλοκαίρι που πέρασε ως προς τη διαχείριση του κορωνοϊού. Με λανθασμένο τρόπο άνοιξαν τα σύνορα, με λανθασμένο τρόπο και αρκετά εκ των υστέρων πάρθηκαν τα μέτρα. Και στη συνέχεια, με λανθασμένο τρόπο άνοιξαν τα σχολεία και αποδεικνύεται ότι με λανθασμένο τρόπο χειρίστηκε η κυβέρνηση το θέμα των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.
Προσωπικά θεωρώ τραγικό, ως πολίτης με δικαίωμα ψήφου και φορολογικές υποχρεώσεις, να έρχεται τώρα το κράτος και να εφαρμόζει νέα μέτρα, με το ενδεχόμενο ενός νέου lockdown να «σέρνεται» πάνω από την καταπονημένη κοινωνία και την εξαντλημένη οικονομία, επειδή δεν φρόντισε να αυξήσει τις ΜΕΘ και να προσλάβει το απαραίτητο προσωπικό για τη λειτουργία τους. Όταν δηλαδή ο πρωθυπουργός δηλώνει στο CNN ότι «περιμέναμε αύξηση των κρουσμάτων λόγω του τουρισμού», αλλά δεν έχει προνοήσει η κυβέρνησή του να αυξήσει τις κλίνες, κάπου υπάρχει πρόβλημα. Το οποίο μπορεί να μην αφορά τον πρωθυπουργό αποκλειστικά, αφού ο άνθρωπος είναι πολιτικός και όχι ιατρός, αλλά τον όλο μηχανισμό που διαχειρίζεται την υγειονομική κρίση και κάνει τις εισηγήσεις.
Και έρχομαι στο «ψητό»: Ο υπουργός Υγείας, πώς ακριβώς αντιμετωπίζει τις διαφορετικές τάσεις εντός της επιτροπής των λοιμωξιολόγων; (δεν είναι δικό μας συμπέρασμα, ο Σωτήρης Τσιόδρας το είπε πρόσφατα από μικροφώνου, αν και «χωριό που φαίνεται»…). Δεν είναι ολοφάνερο από τις αντιφατικές διαρροές περί «μέτρων» και «εισηγήσεων» ότι υπάρχουν δύο «πόλοι»; Ο ένας πόλος είναι ο «σκληρός» που βασίζεται στο δόγμα «μάσκα, αλλεπάλληλα μέτρα απαγορεύσεων και… άγιος ο Θεός» και υιοθετείται από τους γνωστούς… «τηλεαστέρες» καθηγητές.
Ο άλλος πόλος, ο πιο «διαλλακτικός», που παραμένει έξω από τα τηλεοπτικά «παράθυρα» του πανικού, προσπαθεί να φέρει τον «παραλογισμό» σε πιο «λογικά» πλαίσια, αλλά «καταπνίγεται» επειδή, απλώς το κράτος δεν έκανε αυτά που θα έπρεπε: αραιωμένες τάξεις στα σχολεία και σημαντική αύξηση των ΜΕΘ. Ένας «φαύλος κύκλος» που εσωκλείει το πιο απαράδεκτο σενάριο απ’ όλα: τη «στρατευμένη» επιστήμη. Αυτή που, για παράδειγμα, μπορεί να οδηγήσει έναν επίκουρο καθηγητή Πανεπιστημίου όπως ο Γκίκας Μαγιορκίνης να «ισοπεδώσει» μέσα σε 5 λεπτά όλη τη θεωρία περί «κοινωνικής απόστασης» για τα σχολεία!
Για να μη μιλήσουμε για τα περίφημα μοριακά τεστ. Με το παράδοξο φαινόμενο να βλέπουμε π.χ. τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών και την Περιφέρεια, να «κυνηγούν» 18άρηδες έξω από τα πλοία τον Αύγουστο για τεστ, αλλά να μη βλέπουμε π.χ. πρωτοβουλίες δημιουργίας σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα, ενός «Κέντρου Covid», στο οποίο να έχουν δικαίωμα να προσέρχονται για δωρεά τεστ εκπαιδευτικοί, μαθητές και όσοι δουλεύουν σε ευαίσθητες κοινωνικές δομές, εφόσον (και μόνον) εμφανίζουν συμπτώματα ίωσης. Διότι, όποιος θεωρεί ότι δύνανται όλοι αυτοί οι άνθρωποι να δίνουν από 70 ευρώ και πάνω σε ιδιωτικά εργαστήρια κάθε λίγο ή να στριμώχνονται σε ουρές δημόσιων νοσοκομείων, είναι τουλάχιστον αφελής.
Και καταλήγουμε, απευθυνόμενοι και πάλι στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη: Εντάξει, κρίθηκε ότι ο πολιτικός ανασχηματισμός έπρεπε, καλώς ή κακώς, να είναι περιορισμένος. Μήπως, όμως, ήρθε η ώρα για… «ανασχηματισμό» στην επιτροπή λοιμωξιολόγων; Ώστε να ακουστούν επιστημονικές απόψεις που δεν «χαϊδεύουν» τις κυβερνητικές ολιγωρίες, αλλά να μιλήσουν με τη σκληρή γλώσσα της αλήθειας, ενδεχομένως και με διαφορετικούς επιστημονικούς χειρισμούς, ώστε να μη φτάσουμε σε σημείο να θρηνούμε πάνω από ένα μοιραίο μείγμα περισσότερων νεκρών και ανεπανόρθωτης καταστροφής της οικονομίας; Είναι πολύ αργά ή ποτέ δεν είναι αργά, κύριε πρωθυπουργέ;