Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 16/06/2023
Μια ομάδα στα «σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου και μια ομάδα στα «σαλόνια» του ευρωπαϊκού βόλεϊ.
Η νέα αθλητική σεζόν για την πόλη της Κηφισιάς, είναι -πριν καν αρχίσει- ιστορική, με δύο επιτυχίες που έχουν γραφτεί με χρυσά γράμμα στην «αθλητική βίβλο» της περιοχής.
Επιτυχίες που ανεβάζουν επίπεδο τον αθλητισμό της πόλης, γεννούν νέες υποχρεώσεις τους απανταχού υπεύθυνους και «προκαλούν» τους έχοντες εξουσία να ασχοληθούν ακόμα περισσότερο με ένα από τα πιο «ζωντανά» κομμάτια του Δήμου Κηφισιάς.
Την ίδια ώρα όμως, αφήνοντας στην άκρη τόσο το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι όσο και το πολιτικό-αυτοδιοικητικό, αξίζει -θαρρώ- να τονίσουμε πόσο καλό μπορούν να κάνουν αυτές οι επιτυχίες στο πιο σημαντικό κοινωνικό σύνολο της κοινωνίας. Τα παιδιά!
Παιδιά κάθε ηλικίας έχουν μπροστά τους μια τεράστια ευκαιρία να παρακολουθήσουν από κοντά δύο success stories και να παραδειγματιστούν από αυτά.
Δεν είναι καθημερινότητα για όλους, να βλέπουν την ομάδα που φέρει το όνομα της γειτονιάς τους, της πόλης τους, να παίζει αντίπαλος με τις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας, αυτές που πιθανά τις παρακολουθούν ή τις υποστηρίζουν. Δεν είναι στην καθημερινότητα όλων να βλέπουν την ομάδα να ταξιδεύει στα γήπεδα της Ευρώπης και να κάνει γνωστή την πόλη τους.
Είναι σίγουρα όμως, ή μπορεί να γίνει, μια καθημερινότητα για τα παιδιά της Κηφισιάς, της Νέας Ερυθραίας και της Εκάλης. Αρκεί οι γονείς τους να συνειδητοποιήσουν πόσο διαφορετική θα είναι αυτή η αθλητική χρονιά και να τα φέρουν κοντά στον αθλητισμό της πόλης. Όχι μόνο στις συγκεκριμένες ομάδες αλλά και σε όλους τους συλλόγους που δραστηριοποιούνται σε αυτή και είναι πολλοί και ιστορικοί.
Δεν φτάνει η γκρίνια «το παιδί είναι όλη μέρα στο κινητό ή στην τηλεόραση». Δεν αρκεί η καταδίκη «που καταντήσαμε, παιδιά να χτυπάνε και να κλέβουν παιδιά». Χρειάζεται και η κινητοποίηση αυτών που έχουν την αρχική ευθύνη και δεν είναι άλλοι από τους γονείς. Η ευκαιρία δίνεται απλόχερα… Το παράδειγμα των δύο αυτών ομάδων μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει σαν ώθηση για να δοθούν διαφορετικές εικόνες στα παιδιά.
Δεν χρειάζεται να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές ή βολεϊμπολίστες. Μπορούν απλά να ενταχθούν σε μια ομάδα, να βάλουν στο πρόγραμμα και στη ζωή τους ένα άθλημα, να έχουν το χώρο και το χρόνο να βγάζουν από μέσα την ενέργεια που μπορεί να τα.. πνίγει, να κοινωνικοποιούνται, να έχουν σκοπούς και στόχους.
Χρειάζεται να μάθουν να αγαπούν κάτι με αγνότητα, να το παρακολουθούν με σεβασμό, να καταλάβουν ότι η ζωή είναι ένα… μίξερ όπου «ανακατεύονται» οι νίκες με τις ήττες και ότι η προσπάθεια ανταμείβεται.
Αρκεί να δει κανείς τα παιδιά που κυνηγούσαν τον Ανδρέα Τεττέι, για τα παπούτσια του ή ένα αυτόγραφο, για να καταλάβει πόσο το έχουν ανάγκη.
