Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
…όταν ο λύκος δεν είναι εδώ. Ή μήπως πάντα ήταν εδώ; Αν κρίνουμε από τα διάφορα «masterplan», «cluster» και εσχάτως «estate/park management», οι βαρύγδουποι και με μια… εσάνς τεχνοκρατίας, τίτλοι, τα διάφορα «projects», για να μιλήσουμε στην ίδια γλώσσα κι εμείς, είναι μια μόνιμη κατάσταση που περπατά παράλληλα με το δάσος Συγγρού τα τελευταία 20 χρόνια. Μέχρι στιγμής, κάθε σχέδιο για τεχνοκρατικές παρεμβάσεις πάνω στον κομβικής σημασίας πνεύμονα πρασίνου για την Αττική, κάθε σκεπτικό για τη μετατροπή του σε Central Park, έχει προσκρούσει στους όρους του κληροδοτήματος της Ιφιγένειας Συγγρού, την οποία πολλοί έχουν επιχειρήσει να «θυσιάσουν» κατά καιρούς, άλλωστε το έχει και το… όνομα της διαθέτιδος.
Το ανησυχητικό είναι ότι, παρά τις συνεχείς αποτυχημένες απόπειρες, κατά καιρούς όλο και κάποιοι θα βρεθούν να επανέλθουν. Αλήθεια, τι χρειάζεται ένα δάσος για να παραμείνει δάσος; Να καθαρίζεται από πιθανές εστίες πυρκαγιάς, να προστατεύεται τους καλοκαιρινούς μήνες και να μαζεύονται τα όποια σκουπίδια. Για την υπόλοιπη συντήρηση του δάσους, αναλαμβάνει η ίδια η φύση. Ωστόσο, επειδή υπάρχουν και κτηριακές εγκαταστάσεις, αποτελεί χρέος των αρμοδίων να τις έχουν συντηρημένες άψογα, δίχως να αποτελούν εστίες κινδύνου.
Απόδειξη είναι το γοτθικό εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα (φωτό), το οποίο σώθηκε από τη φθορά του χρόνου και πλέον δεσπόζει και χαρακτηρίζει με την πρωτότυπη για τη χώρα μας ομορφιά του τον χώρο. Όπως άλλαξε όψη και η έπαυλη. Όπως οφείλουν άπαντες να αλλάξουν όψη και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των σχολείων των Αναβρύτων. Να συντηρήσουν το θεατράκι, να βρουν λύση με το κλειστό και ανοιχτό γήπεδο. Αλλά με πλήρη σεβασμό στην επιβλητικότητα του δάσους που περικλείει όλα αυτά στο περιβάλλον του. Ας αφήσουμε τον «κακό λύκο» έξω από αυτό…
Υ.Γ. 1 Τα σχολεία άνοιξαν, αλλά η μεταβατική περίοδος μετά τις εκλογές σε πολλούς Δήμους, έχει αφήσει και αρκετές επισκευαστικές εκκρεμότητες. Είμαστε βέβαιοι ότι οι νέες διοικήσεις δεν θα τις αφήσουν στην τύχη τους για πολύ ακόμη.
Υ.Γ. 2 Οι συνέπειες του (τροποποιημένου) «Κλεισθένη» είναι ήδη ορατές σε αρκετούς Δήμους, στους οποίους οι ισορροπίες ακόμη βρίσκονται υπό διαμόρφωση. Ειδικά σε Δήμους που άλλαξαν διοικήσεις, το καράβι ακόμη «κουνάει» και οι «καπετάνιοι» παλεύουν με τα κύματα για να το οδηγήσουν σε ήρεμα νερά…
