Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 14/09/2024
Επιστροφή στα σχολεία λοιπόν από την περασμένη Τετάρτη για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς, με την ελπίδα ότι όλα θα κυλήσουν ομαλά και απρόσκοπτα, όπως άλλωστε όλοι εύχονται στους αγιασμούς.
Έλα όμως που με το «καλώς ήλθατε» η εκπαιδευτική κοινότητα έρχεται αντιμέτωπη με μια ακόμη νέα αντίξοη συνθήκη, αυτή της συγχώνευσης τμημάτων, η οποία οδηγεί σε υπερμεγέθεις τάξεις και αυτές με τη σειρά τους σε περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας και της εμπέδωσης των μαθημάτων από τους μαθητές.
Η λογική είναι η συνήθης «νεοφιλελεύθερη»: Εξοικονόμηση προσωπικού, άρα και χρημάτων. Κι όλα αυτά ενώ τα συνήθη κενά σε προσωπικό εμφανίζονται και φέτος, σε πολλές περιπτώσεις τα ολοήμερα σχολεία περιμένουν εκπαιδευτικούς για να λειτουργήσουν… προσεχώς, οι αναπληρωτές περιμένουν τη σειρά τους, η παράλληλη στήριξη είναι σε πολλές περιπτώσεις δυσλειτουργική ή προς το παρόν ελλιπής, οι καταργήσεις ακόμη και γνωστικών αντικειμένων/ειδικοτήτων σε ΕΠΑΛ, συνθέτουν ένα προβληματικό σκηνικό περαιτέρω υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης, σύμφωνα τουλάχιστον με μια σεβαστή μερίδα εκπαιδευτικών, αλλά και των κομμάτων ή δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση από την άλλη, προσπαθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις εστιάζοντας, κυρίως και δια μέσω των Δήμων, στη βελτίωση της εικόνας των σχολικών εγκαταστάσεων της χώρας, όπως φάνηκε άλλωστε από το πρόγραμμα «Μαριέττα Γιαννάκου» που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός και θα υλοποιήσουν τα Υπουργεία Παιδείας (δια της Κτ.Υπ. Α.Ε.) και Εσωτερικών. Και κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλει ότι κινείται στη σωστή κατεύθυνση, καθώς υποχρέωση της Πολιτείας είναι να βάζει τα παιδιά της να μαθαίνουν γράμματα σε φιλικό και λειτουργικό περιβάλλον. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην είμαστε σκεπτικιστές από τον «δίσκο» που έβγαλε ο πρωθυπουργός, ζητώντας τον οβολό των «πλουσίων» του τόπου, όπως ο ίδιος είπε, επικαλούμενος τα πρότυπα των παλαιών ευεργετών του έθνους. Βέβαια, οι εποχές διαφέρουν, τότε η Ελλάδα ήταν πάμφτωχη και οι ευεργέτες/χορηγοί δώριζαν μεγάλα ποσά ή χώρους στο ελληνικό Δημόσιο, είτε επειδή πραγματικά ήθελαν να δουν τον τόπο τους να προοδεύει είτε επειδή ήθελαν να «λειάνουν τις γωνίες» του πλουτισμού τους. Δεν πήγαινε το κράτος να ζητήσει στήριξη, τουλάχιστον δημοσίως, στέλνοντας μήνυμα ανεπάρκειας προς τους πολίτες του.
Στα θετικά μπορούμε να συμπεριλάβουμε αρκετές από τις 11 αλλαγές που προωθεί από φέτος στα σχολεία το Υπουργείο Παιδείας, όπως η προσπάθεια καταπολέμησης της μάστιγας του κινητού τηλεφώνου ειδικά εντός του μαθήματος, η επαναφορά του Επαγγελματικού Προσανατολισμού – ελπίζουμε με σοβαρότητα, καθώς μπορεί να διαδραματίσει καίριο ρόλο στις μελλοντικές αποφάσεις των μαθητών ενόψει Πανελλαδικών, η καταπολέμηση του bullying και η αύξηση της χρήσης της ψηφιακής τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Ωστόσο, όλα αυτά προσκρούουν στο αρχικό εμπόδιο που καταγράψαμε: Στις «πηγμένες» τάξεις και στην έλλειψη προσωπικού. Είναι εξαιρετικό να βελτιώνεις τις κτηριακές και υλικοτεχνικές υποδομές διαρκώς, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος αυτής της προσπάθειας αναιρείται/αδικείται από αυτό το μόνιμο πρόβλημα που διαρκώς διογκώνεται, αντί να επιλύεται.
Σε κάθε περίπτωση, ευχόμαστε κι εμείς καλή δύναμη και δημιουργική χρονιά σε εκπαιδευτικούς και μαθητές, με τα λιγότερα δυνατά προβλήματα…
