Η ιστορία της μεταφοράς των Υπηρεσιών της Περιφερειακής Ενότητας Βορείου Τομέα, του υπουργείου Μεταφορών και της ΔΕΗ στο Μαρούσι είναι σύνθετη. Αρχικά, πρέπει να παραδεχθεί κανείς ότι το ταλαίπωρο Μαρούσι, όσο περνούν τα χρόνια τόσο μεγαλύτερη πολεοδομική πίεση δέχεται, με όσα αυτή συνεπάγεται για την καθημερινότητα της πόλης.
Όμως, υπάρχουν και ορισμένα εύλογα ερωτήματα. Για παράδειγμα, προς τι ο θόρυβος και ο χαμός για τη μεταφορά της Π.Ε. Βορείου Τομέα; Απ’ ό,τι λέει το ρεπορτάζ, οι Υπηρεσίες θα στεγαστούν σε κτήριο που έχει χρήση γραφείων, ως υπερτοπικό κέντρο. Και οι χρήσεις γης έχουν αποφασιστεί και αναθεωρηθεί πρόσφατα (ξημερώματα και επεισοδιακά για όποιον θυμάται). Αν, δηλαδή, κάποια ιδιωτική εταιρία νοίκιαζε αυτά τα γραφεία, θα αντιδρούσε κανείς; Και τι να απαντήσει κάποιος στην Περιφέρεια που επικαλείται το αρκετά χαμηλότερο ενοίκιο που θα πληρώνει σε σχέση με πριν, όταν η εξοικονόμηση πόρων αποτελεί βασική αυτοδιοικητική ρητορική;
Ο Σύλλογος Παραδείσου, από την πλευρά του, υποστηρίζει ότι οι δεκάδες Υπηρεσίες που θα στεγαστούν στην περιοχή του θα προσελκύουν κόσμο από όλους τους «βόρειους» Δήμους. Και έχει δίκιο. Από την άλλη, πόσοι Μαρουσιώτες (ναι, ακόμη και από τον Παράδεισο) θα ευχαριστούν την τύχη τους που δεν θα χρειαστεί να τρέχουν στην Αγία Παρασκευή για να κάνουν τη δουλειά τους στις Υπηρεσίες αυτές; Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.
Την ίδια στιγμή, έρχεται -λέει- και το υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών, εκεί δίπλα από την Helexpo, όπου στεγαζόταν το υπουργείο Υγείας, κεντρικές Υπηρεσίες της ΔΕΗ πήγαν στο ύψος της οδού Αναβρύτων στη διασταύρωση με τη Λεωφ. Κηφισιάς, ενώ το IBC ετοιμάζεται να αδειοδοτηθεί για να φιλοξενήσει χρήσεις ψυχαγωγίας για όλο το λεκανοπέδιο στο «πίσω μέρος» του Golden Hall.
Όντως, πρόκειται για άγρια και μαζική πολεοδομική «επίθεση». Και δεν λογαριάζουμε καν σενάρια για «Athens Alive» στο ΟΑΚΑ και καζίνο στην Αγία Φιλοθέη! Κι όλα αυτά, με δυσανάλογη έγκριση για έργα υποδομής στο Μαρούσι, σε σχέση με την πίεση που δέχεται. Κι εδώ έχει απόλυτο δίκιο να διαμαρτύρεται ο Δήμος και να αντιδικεί με την Περιφέρεια σχετικά με τα αντισταθμιστικά οφέλη της πόλης.
Όμως… Όταν κάποιοι ευαγγελίζονται την ιδιωτική πρωτοβουλία ως σοβαρή διέξοδο προς την (τοπική και μη) ανάπτυξη, πώς και γιατί «τρομάζουν» από αυτή την εξέλιξη; Και γιατί π.χ. ο Δήμος, στην περίπτωση της (πολύ πιο «ογκώδους») «επέκτασης» του IBC, μιλάει για οικονομικά οφέλη και νέες θέσεις εργασίας, αλλά αντιδρά για τις Υπηρεσίες της Περιφέρειας; Μήπως επειδή θεωρεί ότι δεν προσδοκά σε κανένα ανταποδοτικό όφελος από τη συγκεκριμένη μετεγκατάσταση, παρά μόνο όχληση σημαντικού αριθμού επισκεπτών και οχημάτων;
Φυσικά, όλοι υποχρεούνται να πληρώνουν δημοτικά τέλη που διατίθενται σε ανταποδοτικές υπηρεσίες για τους πολίτες. Πολεοδομικά ο Δήμος επιβαρύνεται μεν, αλλά στα ταμεία του βάζει χρήμα και έτσι μπορεί να ευαγγελίζεται καλύτερη οικονομική κατάσταση από το παρελθόν. Οπότε, ίσως είναι ο καιρός να ξεκαθαριστούν προτεραιότητες: Ποιο ακριβώς Μαρούσι επιθυμούμε; Τον «μητροπολιτικό» Δήμο της ανάπτυξης και των ευημερούντων αριθμών ή το ήσυχο βόρειο προάστιο του παρελθόντος; Ή απλώς μια ισόρροπη και βιώσιμη ανάπτυξη; Έχουμε θέσει ασφαλιστικές δικλείδες για να την εξασφαλίσουμε; Ή δρούμε αποσπασματικά, κατά το δοκούν, βάσει πρόσκαιρων σκοπιμοτήτων και με βραχυπρόθεσμη οπτική;
Πολλοί παραπονούνται ότι δεν υπάρχουν και πολλοί τρόποι αντίδρασης των Δήμων σε ό,τι αποφασίζουν ανώτερες και ανώτατες διοικήσεις. Στην περίπτωση του Αμαρουσίου, πάντως, ένας σημαντικός λόγος που δεν υπάρχουν, είναι επειδή έχουν ψηφιστεί συγκεκριμένες χρήσεις γης για την πόλη διαχρονικά και από όλες τις διοικήσεις. Των οποίων τα προγράμματα ενέκρινε (ενίοτε εμφατικά) ο μαρουσιώτικος λαός.
Σκληρό μεν, αλλά πραγματικότητα…
