Είναι πια δεδομένο ότι υπάρχει μείζον ζήτημα παγκοσμίως με τη «φάμπρικα» των εκλογικών δημοσκοπήσεων. Στην Ελλάδα είχαν ήδη αρχίσει να «ντεραπάρουν» πριν καν φτάσουμε στο τεράστιο φιάσκο του δημοψηφίσματος. Μετά είχαμε το αντίστοιχο βρετανικό δημοψήφισμα. Μια από τα ίδια. Παραμονή στην Ε.Ε. έδειχναν οι δημοσκόποι, Brexit έβγαλαν οι κάλπες. Και, τελικά, φτάσαμε στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Χίλαρι «δαγκωτό» έως τελευταία στιγμή οι δημοσκοπήσεις, να ’σου ο Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Και να ήταν μόνο αυτό; Το θέμα είναι ότι ένα ολόκληρο, «παγκόσμιο», σύστημα δείχνει να μην αποδέχεται ποτέ την ήττα του. «Όχι» είπαν οι Έλληνες; «Ναι» σε όλα θα πιέσουμε να γίνει εμείς. «Brexit», ψήφισαν οι Βρετανοί; Ψαχνόμαστε για όποιο πιθανό «παραθυράκι» υπάρχει, μήπως και αλλάξουμε την ετυμηγορία του κόσμου. Νίκησε ο Τραμπ στις ΗΠΑ; Να δούμε τι στρεβλό υπάρχει στον εκλογικό νόμο, αφού η Χίλαρι επικράτησε για μερικές χιλιάδες λαϊκές ψήφους, αλλά βάσει της διανομής των εκλεκτόρων ανά πολιτεία, έχασε.
Προσέξτε, τώρα, την αντίφαση του συστήματος: Όταν οι Βρετανοί ψήφισαν «Brexit», οι συστημικοί αναλυτές υποστήριζαν ότι το αποτέλεσμα διαμόρφωσαν τα πλατιά φτωχά λαϊκά στρώματα, με τα «εθνικιστικά και ξενοφοβικά ένστικτα» και ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να δοθεί ο λόγος στον λαό για ένα τέτοιο μείζον ζήτημα. Σήμερα, οι ίδιοι αναλυτές επιρρίπτουν ευθύνες στο αμερικανικό εκλογικό σύστημα που δεν λαμβάνει υπόψη σε απόλυτους αριθμούς τις… λαϊκές ψήφους που έφεραν πρώτη την Κλίντον, άρα θα πρέπει να αναθεωρηθεί ή και ενδεχομένως να υποβληθεί και ένσταση από τους Δημοκρατικούς!
Βγάζετε άκρη φίλοι αναγνώστες; Μονά ζυγά δικά τους, γιατί κάπως θα πρέπει να δικαιολογήσουν τους παχυλούς μισθούς τους ως βαρυσήμαντοι αναλυτές, ενώ αποτυγχάνουν παταγωδώς στις προβλέψεις και εκτιμήσεις τους.
Άλλωστε, για να’ χουμε και καλό ρώτημα, αν έβγαινε η Χίλαρι, θα αμφισβητούσε το αποτέλεσμα; Φυσικά όχι. Αντίθετα, ο Τραμπ ήταν έτοιμος με την «καραμέλα» της νοθείας αν έχανε. Και πάει λέγοντας…
Από όλα αυτά δεν βγαίνει παρά μόνο ένα συμπέρασμα: Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα δημοκρατικά πολιτεύματα ανά τον κόσμο, νοσεί βαθύτατα. Υπάρχει μια νομενγκλατούρα σε επίπεδο πολιτικής, οικονομίας και ΜΜΕ που στη σύγχρονη εποχή της καταιγιστικής πληροφόρησης και των social media, θεωρεί εαυτήν διαμορφωτή της κατάστασης. Και ο λαός, πεταμένος σε μια γωνία, να χρησιμοποιείται κατά το δοκούν.
Εμείς εδώ στην «Α», κρατήσαμε μικρό καλάθι προϊούσης της αμερικανικής προεκλογικής μάχης. Είχαμε βάλει στο κάδρο και σε πολύ καλή θέση το ενδεχόμενο νίκης του Τραμπ, έχοντας υπόψη τα δημοσκοπικά «ναυάγια» του παρελθόντος. Στην πολιτική και όταν ο λαός κρίνει και αποφασίζει, δεν υπάρχουν «σιγουράκια» που λένε και στο στοίχημα.
Υ.Γ. Υπάρχει έντονος προβληματισμός με την είσοδο του Τραμπ στο οβάλ γραφείο. Αλλά όλα αυτά τα εσχατολογικά που διακινούνται στο διαδίκτυο, ακόμη κι από πολιτικά πρόσωπα, μόνο σοβαρότητα δεν δείχνουν. Μπους εισέβαλαν σε Ιράκ και Αφγανιστάν, Κλίντον βομβάρδισε την Σερβία, Χίλαρι ήταν υπουργός Εξωτερικών στο Ουκρανικό.
Ψυχραιμία και ίδωμεν.
