Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Kάθε μέρα εκατοντάδες παιδιά κινούνται εντός του δάσους Συγγρού στο σχολείο των Αναβρύτων. Πολλοί είναι, επίσης, εκείνοι που το επισκέπτονται για τη βόλτα τους, για το τρέξιμό τους, την ποδηλατάδα τους, το… φλερτ τους, τον σκύλο τους. Κάποιοι άλλοι έχουν βρεθεί εντός του ακόμη και για τηλεοπτικά γυρίσματα στα ιστορικά του κτήρια. Πριν από λίγα χρόνια διοργανώθηκαν και αγώνες ποδηλασίας και τρεξίματος. Όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω πολύ καλά, παλαιότερα (για τώρα δεν ξέρω), το επέλεγαν ομάδες για την καλοκαιρινή τους προετοιμασία.
Βάσει όλων των παραπάνω, λοιπόν, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι το δάσος Συγγρού δεν αποτελεί ήδη «πόλο έλξης» επισκεπτών;
Όπως έχω γράψει πολλάκις κατά το παρελθόν, «ένα φάντασμα με… μουστάκι πλανάται πάνω από το Μαρούσι». Όμως, η πρόθεση του αντιπεριφερειάρχη Γιώργου Καραμέρου να αναδείξει ως τουριστικό πόλο έλξης το δάσος Συγγρού στο πλαίσιο του «Discover North Athens» δεν συνεπάγεται σώνει και καλά ότι επαναφέρει εκείνο το… διαβόητο masterplan Τζανίκου για το Συγγρού. Να θυμίσουμε ότι εκείνα τα σχέδια προέβλεπαν εκτενείς παρεμβάσεις εντός του δάσους (κτήρια, παγκάκια, κιόσκια, ασφαλτοστρώσεις δρόμων, φωτισμούς με λέιζερ, εστιατόρια, περιηγητικό τραινάκι και άλλα… εκσυγχρονιστικά της εποχής). Οι αγώνες και οι αντιδράσεις, τόσο από πολιτικούς παράγοντες και δημοτικές κινήσεις και συνδυασμούς, όσο και από τον σύλλογο «Φίλοι του Δάσους Συγγρού», κατάφεραν να θέσουν το masterplan στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι η συνάντηση στο υπουργείο Τουρισμού είναι δυνατόν να προέβλεπε πράγματα που θα έφερναν «επανάσταση» της τοπικής κοινωνίας και θα τίναζαν στον αέρα το φιλόδοξο project του «Discover North Athens» πριν καν αυτό ξεκινήσει; Δεν νομίζω ότι ο ίδιος ο Γ. Καραμέρος, με οικολογικές ευαισθησίες και κάτοικος Αμαρουσίου, θα ήθελε κάτι τέτοιο. Αν συμβεί το αντίθετο, πρώτοι εμείς από εδώ θα το στηλιτεύσουμε.
Από την άλλη, με όλο αυτό το έντονο παρελθόν γύρω από τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου εντός του αστικού ιστού του λεκανοπεδίου, ποιος μπορεί να ψέξει τον Δήμο Αμαρουσίου και το Δημοτικό Συμβούλιο για τις ανησυχίες τους; Είπαμε, τα «τραύματα» του παρελθόντος δεν έχουν επουλωθεί. Ωστόσο, αναρωτιέμαι, τι κακό μπορεί να προξενήσει ο επισκέπτης που έρχεται να φωτογραφίσει το μοναδικό στη χώρα γοτθικό εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, να δει το γεωργικό μουσείο ή να διαβάσει στη γεωργική βιβλιοθήκη. Πόσω μάλλον, όταν ο δασικός χαρακτήρας του παραμένει αναλλοίωτος και, ούτως ή άλλως, είναι αυτός ακριβώς και ο πραγματικός και διαχρονικός «πόλος έλξης».
Η Περιφέρεια δηλώνει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ «εγγυητής του κληροδοτήματος της Ιφιγένειας Συγγρού», ενώ ο Δήμος Αμαρουσίου και η διοίκηση Πατούλη ειδικότερα, το έχουν αποδείξει στην πράξη. Θα επισημάνω, όμως ότι ένας από τους διαχρονικούς «εγγυητές» είναι και οι «Φίλοι του Δάσους Συγγρού». Οι οποίοι στην ιστοσελίδα τους καμαρώνουν (και δικαίως) για την επίπονη δημιουργία της γεωργικής βιβλιοθήκης, η οποία θα είναι ανοιχτή και στο κοινό (και θα την παρουσιάσουμε σύντομα και από εδώ).
Καλά θα ήταν, λοιπόν, να πρυτανεύσει η ψυχραιμία και όχι η κινδυνολογία. Και μάλιστα για έναν εχθρό που μέχρι στιγμής είναι άγνωστο αν υπάρχει καν…
