Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 18/10/2023
Η Δημοκρατία, τελικά, δεν… μίλησε ακριβώς στις αυτοδιοικητικές κάλπες. Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών, όπου οι πολίτες είχαν όλες τις επιλογές συνδυασμών και προσώπων στη διάθεσή τους, απείχαν οι ψηφοφόροι κατά 50% σε Χαλάνδρι, Αγία Παρασκευή, Παπάγου και Χολαργού. Η εικόνα της δεύτερης Κυριακής με την ακόμη πιο μειωμένη προσέλευση- μπορεί να αιτιολογηθεί από την απροθυμία μιας μερίδας πολιτών να πάρει θέση ανάμεσα σε συγκεκριμένους δύο υποψηφίους.
Η «βουτιά» στα επίπεδα συμμετοχής των πολιτών στις 8 Οκτωβρίου, βέβαια, δεν αντικατοπτρίζεται στη διαφορά του ποσοστού της τάξης του 15% σε σχέση με το 2019. Οι εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια των πόλεων αυξήθηκαν φέτος αθροιστικά κατά περισσότερο από 10.000 εκλογείς. Το μόνο ελαφρυντικό ήταν ο δεδομένος αριθμός ετεροδημοτών και η δυσκολία λόγω απόστασης κυρίως φοιτητών και εργαζομένων.
Το φαινόμενο της αποχής δεν είναι καινούργιο και ήδη έδειξε τα «δόντια» του στις βουλευτικές κάλπες του περασμένου Ιουνίου, με τη συμμετοχή να ξεπερνά μετά βίας το 60%. Ωστόσο, οι αυτοδιοικητικές εκλογές, λόγω της αμεσότητας που έχει ο Δήμος και η Περιφέρεια στην καθημερινότητά μας, δεν είχαν… δει τους πολίτες να γυρίζουν την πλάτη σε τέτοιο βαθμό.
Με «δόση» υπεράσπισης των απόντων, ορισμένοι έδωσαν στην αποχή τη διάσταση της διαμαρτυρίας απέναντι σε πολλά: σε νυν δημάρχους αλλά κι αντιπολιτεύσεις, ακόμη και στα κόμματα που με τις παρεμβάσεις τους κάθε άλλο παρά ως αυτό-διοικητικές αντιμετώπισαν τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Η απροθυμία συμμετοχής είναι μια μορφή αντίδρασης που μοιάζει «άσφαιρη». Οι διοικήσεις λαμβάνουν… κανονικά την εντολή των πολιτών, ανεξαρτήτως ποσοστού εκλογικής συμμετοχής. Στην καλύτερη περίπτωση, κάποιοι δήμαρχοι, στις δηλώσεις τους, δεν προσπέρασαν την αποχή και εξέφρασαν την ανησυχία τους. Βέβαια, η ψήφος δεν είναι αρκετή ως τρόπος παρέμβασης των ανθρώπων στην καθημερινότητά τους. Όμως, η τέτοιας κλίμακας απόσταση των πολιτών από την κάλπη μαρτυρά μια όλο και μεγαλύτερη αποξένωση της κοινωνίας από τα δημόσια πράγματα κι ενδεχομένως τη στάση παραίτησης.
Υπαίτιοι για την αποχή δεν είναι μόνο οι απόντες, αλλά και αρκετοί από τους συμμετέχοντες σε θέσεις ευθύνης και ψηφοδέλτια. Αν έριχνε κανείς μια ματιά στον τρόπο που πολιτεύτηκαν ορισμένοι πριν από τις 8 Οκτωβρίου αλλά και μεταξύ πρώτου – δεύτερου γύρου, δεν θα… έπεφτε από τα σύννεφα με την απροθυμία των ψηφοφόρων.
Όταν σαν πολιτική λογίζεται, μεταξύ άλλων, η αντιστροφή της πραγματικότητας, οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, η δημαγωγία, οι ίντριγκες, η πασαρέλα του φαίνεσθαι και ο προγραμματικός λόγος του συνθήματος & των εξυπνακισμών, τότε ο αναχωρητισμός από τα κοινά ίσως μοιάζει με «κίνηση διαφυγής».
Υ.Γ. Στα επόμενα άρθρα θα έχουμε τον χρόνο να «ακτινογραφήσουμε» τα αποτελέσματα των επιλογών όσων ψήφισαν, αλλά και τον άνισο τρόπο που θα αποτυπωθούν από την 1η Ιανουαρίου 2024, χάρη στις… υπερεξουσίες που δίνονται δια νόμου σε κάθε νικητή.
