Αυτήν την περίοδο πρωταγωνιστεί στη θεατρική απόδοση του αριστουργήματος του Άρθουρ Μίλλερ «Σπασμένο γυαλί» στο θέατρο ΠΟΛΗ. Λίγο πριν τη δεύτερη πρεμιέρα της σεζόν («Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», θέατρο ΖΙΝΑ) η ταλαντούχα ηθοποιός μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Δεν έκρυψε ποτέ ότι η ωραία εμφάνισή της τη βοήθησε στην αρχή της καριέρας της. Από εκεί και πέρα με σκληρή δουλειά και ταλέντο, κατάφερε να κερδίσει με το σπαθί της μεγάλους ρόλους, όπως αυτούς που ερμηνεύει τη φετινή θεατρική σεζόν. Από τη μια είναι η «Σύλβια» στο βραβευμένο με Olivier Award ψυχολογικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ, «Σπασμένο Γυαλί» που παίζεται ήδη στο θέατρο «Πόλη» και από την άλλη η «Ρίτα» στο έργο του Γουίλι Ράσελ «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» που κάνει πρεμιέρα στις 14 Ιανουαρίου στο θέατρο «Ζίνα». Η Παναγιώτα Βλαντή μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για το θέατρο, τα λάθη, τα βραβεία και την ψυχοθεραπεία και εξηγεί γιατί αποφεύγει να βάλει στόχους για τη νέα χρονιά.
Το έργο «Σπασμένο γυαλί» μιλάει για φόβους και μυστικά που κρατούν την πρωταγωνίστρια καθηλωμένη σε μια ζοφερή πραγματικότητα. Έχεις μπει στη διαδικασία να σκεφτείς τι θα έκανες εσύ εάν ήσουν στη θέση της;
Όταν δουλεύω πάνω σε έναν ρόλο δεν σκέφτομαι ποτέ τον εαυτό μου. Κοιτάω μόνο την ηρωίδα. Σε διαφορετική περίπτωση θα έμπαινα στην παγίδα να βάλω δικά μου στοιχεία στον ρόλο, κάτι που δεν θέλω. Ίσως αργότερα στην πορεία των παραστάσεων να σκεφτώ «Χριστέ μου, πόσο φοβερό είναι αυτό. Τι θα έκανα εγώ στη θέση της»; Αυτό, όμως, συνήθως το κάνω αφού η παράσταση έχει πάρει τον δρόμο της.
Τι σου λέει ο κόσμος στα καμαρίνια;
Οι αντιδράσεις του κόσμου είναι πολύ συγκινητικές. Οι θεατές μάς λένε τα καλύτερα των σχολίων, κάτι που φαίνεται και από την εντυπωσιακή προσέλευση του κοινού. Ευτυχώς η παράσταση έχει πάει «από στόμα σε στόμα» κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό.
Οι κριτικές για την ερμηνεία σου στον ρόλο της Σύλβια είναι διθυραμβικές. Για σένα πιο σημαντική είναι η άποψη ενός κριτικού θεάτρου ή του κοινού;
Εννοείται πως με ενδιαφέρει η άποψη κάποιων – λίγων για να είμαι ειλικρινής – ανθρώπων του χώρου, αλλά η γνώμη του κοινού βαραίνει περισσότερο.
Είσαι η «Σύλβια» στο έργο του Μίλλερ και ήσουν η «Συλβί» στην τηλεοπτική σειρά «Μαύρα μεσάνυχτα». Δυο ετερόκλητοι ρόλοι, ερμηνευμένοι από το ίδιο πρόσωπο. Είναι και αυτό ένα από τα ζητούμενα αυτής της δουλειάς;
Εννοείται. Όλοι οι ηθοποιοί αυτό επιδιώκουν. Να κάνουν διαφορετικά πράγματα, ιδιαίτερα. Το «Σπασμένο γυαλί» μπορώ να πω ότι είναι από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει στο θέατρο. Το ίδιο και το «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα» του Γουίλι Ράσελ που θα ανέβει σε σκηνοθεσία Δάνη Κατρανίδη στο θέατρο Ζίνα από τις 14 Ιανουαρίου και το οποίο θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη.
Εκεί ποιος είναι ο ρόλος σου;
Κάνω ένα κορίτσι από λαϊκή συνοικία που θέλει να μορφωθεί και η ζωή του δίνει μια δεύτερη ευκαιρία. Ένας υπέροχος ρόλος για τον οποίο έχω δουλέψει πολύ σκληρά. Η παράσταση παιζόταν και πέρυσι για δυο μήνες και λόγω της ανταπόκρισης του κόσμου επαναλαμβάνεται και φέτος. Μια τέτοια επιτυχία δεν την αφήνεις εύκολα.
Παρατηρώ ότι σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί δουλεύουν σε παραπάνω από μια παραστάσεις την ίδια περίοδο. Είναι κι αυτό ένα απότοκο της κρίσης;
Έτσι γινόταν πάντα. Εγώ συνήθως έκανα θέατρο μαζί με τηλεόραση. Πόσο μάλλον σήμερα που υπάρχει η κρίση και προσπαθούμε να κάνουμε όσες περισσότερες δουλειές μπορούμε.
Μετράς αρκετά χρόνια πλέον στο θέατρο. Νιώθεις πιο έτοιμη να αναμετρηθείς με μεγάλους ρόλους όπως αυτόν που ενσαρκώνεις στο έργο του Μίλλερ;
Ναι, έτσι νιώθω. Κάποιες προτάσεις, θεωρώ, ότι έρχονται την κατάλληλη στιγμή, όταν και ένας ηθοποιός νιώθει έτοιμος. Βέβαια, μια πορεία είναι και θέμα επιλογών.
Λάθη έχεις κάνει στην πορεία σου μέχρι τώρα;
Φυσικά και έχω κάνει λάθη. Οι περισσότερες επιλογές μου, όμως, τη στιγμή που τις έκανα, ήταν για εμένα οι καλύτερες.
Υπήρξαν άνθρωποι που σε αμφισβήτησαν ή προσπάθησαν να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια σου;
Ακόμα υπάρχουν. Κι αυτό -αν θες- είναι ένα ζητούμενο. Κάθε σεζόν αμφισβητούμαστε και από τους ανθρώπους του χώρου και από το κοινό. Είναι πολύ λογικό. Θα με ανησυχούσε εάν άρεσα σε όλους. Θα ήθελα να αρέσω σε όλους, αλλά και η αντίθετη άποψη είναι σεβαστή.
Σου έχει τύχει να μην είσαι ευχαριστημένη από τον εαυτό σου πάνω στη σκηνή;
Είναι δύσκολη ερώτηση, γιατί εάν ρωτήσεις όλους τους ηθοποιούς, δύσκολα θα βρεις κάποιον που να του αρέσει ο εαυτός του. Πάντα κάτι μας φταίει, θέλουμε το κάτι παραπάνω. Εχθρός του καλού είναι το καλύτερο.
«Οι “ποιοτικοί“ με θεωρούν πολύ εμπορική και οι “εμπορικοί“ πολύ ποιοτική» έχεις πει. Τι ακριβώς εννοείς;
Από τη μια έχω κάνει πολλή τηλεόραση και από την άλλη στο θέατρο παίζω σε σκηνές απ’ αυτές που στη θεατρική γλώσσα αποκαλούμε «Off Broadway», μη εμπορικές δηλαδή. Έτσι ερμηνεύεται, λοιπόν, αυτή η δήλωση.
Πρόσφατα σε είδαμε σε δυο επεισόδια της νέας σειράς του Πάνου Κοκκινόπουλου «Ου φονεύσεις». Πώς ήταν η εμπειρία των γυρισμάτων;
Πάντα είναι ωραία να συνεργάζομαι με τον Πάνο Κοκκινόπουλο, τον Βασίλη Ρίσβα και τη Δήμητρα Σακαλή. Το να πηγαίνω στο σετ για γύρισμα μαζί τους με κάνει να νιώθω σαν να πηγαίνω στο σπίτι της οικογένειάς μου για φαγητό. Χαίρομαι που βλέπω την ελληνική μυθοπλασία να ανακάμπτει και πιστεύω ότι τη νέα χρονιά θα είναι ακόμα καλύτερα.
Πόσο σε βοήθησε το ταλέντο, πόσο η τύχη και πόσο η εμφάνισή σου στη μέχρι τώρα πορεία σου;
Δεν κρύβω ότι η εμφάνιση έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο – ειδικά στην αρχή της καριέρας μου. Σε όλες τις δουλειές μια ωραία εμφάνιση ανοίγει πόρτες. Ακόμα και στον φούρνο να πας, θες να βλέπεις ένα ωραίο πρόσωπο να σου δίνει το ψωμί. Στην περίπτωσή μου, και η δουλειά και η τύχη με έχουν βοηθήσει .
Το 2007 αναδείχτηκες «Shooting star» στο Φεστιβάλ Βερολίνου ως «φέρελπις του σινεμά». Μάλιστα, παρέλαβες αυτό το κινηματογραφικό βραβείο από τα χέρια της Κέιτ Μπλάνσετ και της Τζούντι Ντεντς. Ήταν κάτι που περίμενες;
Ήταν κάτι πολύ τιμητικό που δεν περίμενα. Η επιλογή για να πάω σε αυτόν τον διεθνή διαγωνισμό έγινε από την Ελλάδα, καθώς η απόφαση ήταν του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Όταν σηκώθηκα για να πάρω το βραβείο από την Κέιτ Μπλάνσετ και την Τζούντι Ντεντς, μου κόπηκαν τα πόδια, καθώς είμαι μεγάλη θαυμάστρια και των δυο μεγάλων αυτών ηθοποιών. Ξέρω ότι είναι απ’ αυτά που γίνονται μια φορά στη ζωή και νιώθω πολύ τυχερή γι’ αυτό.
«Ζηλεύεις» μια καριέρα σαν του Γιώργου Λάνθιμου;
Δεν ζηλεύω καριέρες. Αντιθέτως, είναι κάτι που θαυμάζω και καμαρώνω. Χαίρομαι που ο Λάνθιμος έχει βγει έξω και αντιπροσωπεύει την Ελλάδα στο εξωτερικό.
Θα μπορούσες να ζήσεις έξω για να υποστηρίξεις μια διεθνή καριέρα;
Αυτή τη στιγμή, όχι. Ίσως να το έκανα εάν ήμουν μικρότερη. Θα μου άρεσε, πάντως, να ζούσα στο εξωτερικό. Μου αρέσει πολύ η Νέα Υόρκη, το Παρίσι, οι βόρειες χώρες όπως η Νορβηγία και θα ήθελα πάρα πολύ να επισκεφτώ την Αυστραλία.
«Οι ηθοποιοί είναι πολύ τυχεροί άνθρωποι»
Ψυχοθεραπεία ή τρόπος βιοπορισμού; Ποιό από τα δυο είναι πιο κοντά στη δική σου θεώρηση για το τι είναι θέατρο;
Τίποτα από τα δυο. Καταφέρνω και ζω απ’ αυτό, αλλά πάνω από όλα το θέατρο είναι αγάπη. Είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους που έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα. Οι ηθοποιοί είναι πολύ τυχεροί άνθρωποι, όπως και όλοι όσοι που πάνε στη δουλειά τους με χαρά.
Στο παρελθόν έχεις κάνει ψυχοθεραπεία. Τι έμαθες για τον εαυτό σου και τη ζωή μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία;
Έκανα ψυχοθεραπεία για δέκα χρόνια και αν χρειαστεί θα ξανακάνω. Δεν μπορώ να αποκαλύψω τι έμαθα γιατί είναι κάτι προσωπικό, αλλά μπορώ να προτρέψω όσους κάποια στιγμή στη ζωή τους νιώσουν ότι βρίσκονται σε ένα αδιέξοδο να τολμήσουν πράγματα όπως η ψυχοθεραπεία, το life coaching ή κάποιο group therapy. Δεν πρέπει αυτά να αποτελούν ταμπού στις μέρες μας.
Τι στόχους βάζεις σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο για τη νέα χρονιά;
Δεν συνηθίζω να βάζω πρακτικούς στόχους . Παλιότερα, θεωρούσαμε την υγεία ως κάτι δεδομένο. Τίποτα, όμως, δεν είναι δεδομένο. Θέλω, λοιπόν, όλοι να είμαστε καλά και τα υπόλοιπα θα γίνουν. Και αν δεν γίνουν, όπως λέει ο Δάνης Κατρανίδης «θα τα κάνουμε εμείς να γίνουν».
«Σπασμένο γυαλί» του Άρθουρ Μίλλερ
ΠΟΛΗ Θέατρο, Φωκαίας 4 & Αριστοτέλους 87 Πλ. Βικτωρίας,Τηλέφωνο: 211 1828900
Πρωταγωνιστούν: Γιάννης Βούρος, Παναγιώτα Βλαντή, Νίκος Γεωργάκης, Δήμητρα Σιγάλα, Κάτια Γκουλιώνη
Σκηνοθεσία: Άσπα Καλλιάνη
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Γραφιστική επιμέλεια: Πέτρος Παράσχης
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη στις 20:00, Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 και 21:00, Κυριακή στις 18:00
Εισιτήρια
Τετάρτη & Πέμπτη: 15 ευρώ, Παρασκευή έως Κυριακή: 18 ευρώ και 13 ευρώ (μειωμένο)
«Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα»
Θέατρο ΖΙΝΑ, Λ. Αλεξάνδρας 74, Τηλέφωνο: 210 6424414
Πρεμιέρα: 14 Ιανουαρίου 2019
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα στις 20:00 και Τρίτη στις 21:00
Εισιτήρια: Κανονικό: 16 €, Μειωμένο: 13 € (Έως 18 ετών, φοιτητές και άνω των 65 ετών), Ανέργων: 13 €, Ισχύουν ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις
Συγγραφέας: Willy Russell
Απόδοση: Λίλιαν Δημητρακοπούλου
Σκηνοθεσία: Δάνης Κατρανίδης
Σκηνικό: Γιώργος Πάτσας
Συνεργάτης Σκηνογράφος: Τότα Πρίτσα
Κοστούμια: Βάσια Τζοτζοπούλου
Μουσική Επιμέλεια – Σύνθεση: Θοδωρής Ξενάκης
Φωτισμοί: Σπύρος Ζαχαρής
Φωτογραφίες: Μαριλένα Αναστασιάδου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Διονύσης Χριστόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Δάνης Κατρανίδης και Παναγιώτα Βλαντή