Η πρώην βουλευτής μας μιλά για το νέο της βιβλίο «Το τέλος της μεταπολίτευσης», (εκδόσεις Πατάκη) και για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα της κρίσης
HΜιλένα Αποστολάκη είναι Ελληνίδα πολιτικός, δικηγόρος, πρώην υφυπουργός και πρώην βουλευτής Β’ Αθήνας. Το 2014 έγραψε το βιβλίο «Πολίτες ενωμένοι ποτέ νικημένοι», το οποίο απευθύνεται σε παιδιά. Σήμερα επανέρχεται με «Το τέλος της μεταπολίτευσης», (εκδόσεις Πατάκη) μια συζήτηση με το παρελθόν για την ανάγκη δημιουργίας του μέλλοντος. Ενός μέλλοντος που αναζητά σταθερά θεμέλια αφού, όπως λέει και η ίδια, «είναι η ώρα της επανεκκίνησης»…
Γιατί γράψατε αυτό το βιβλίο;
Στον πρόλογο του βιβλίου αναφέρω σε κάποιο σημείο ότι όσοι διαβλέπουν τους πιθανούς σοβαρούς κινδύνους που απειλούν τη χώρα μας και το λαό μας και πιστεύουν στις αστείρευτες δυνατότητές μας να επαναθεμελιώσουμε το μέλλον μας, έχουν χρέος να μη σιωπούν. Αυτό κάνω με το ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ. Γιατί οφείλουμε να μη σιωπούμε. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι το οποίο έχει υπαρξιακό πλέον περιεχόμενο σε σχέση με την πορεία και τον προσανατολισμό της. Μετά από επτά και πλέον χρόνια αδυσώπητης κρίσης, η χώρα εξακολουθεί να βυθίζεται καθημερινά. Οι δημαγωγικές υποσχέσεις διαψεύστηκαν με τρόπο οδυνηρό. Οι ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν. Η οργή και τα αναθέματα δεν παράγουν λύσεις.
Οι λύσεις απαιτούν καθαρή σκέψη, υπεύθυνη κρίση και κατανόηση του σύνθετου και πολυπαραγοντικού ελληνικού προβλήματος. Χρειάζεται να αντιληφθούμε όλες τις παραμέτρους της πραγματικότητας, να απομονώσουμε τον λαϊκισμό, τον διχαστικό λόγο και τη δημαγωγία, προκειμένου η Ελλάδα να επιστρέψει στον δρόμο της κανονικότητας.
Τι θεωρείτε ότι έσπρωξε τη χώρα στην οικονομική κρίση;
Στη χώρα μας σημειώθηκε δημοσιονομικός εκτροχιασμός για τον οποίον ευθύνονται αρχικώς τα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και δευτερευόντως τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης, τα οποία υπερθεμάτιζαν πάντα στα ζητήματα της εισοδηματικής πολιτικής και υιοθετούσαν κάθε κλαδικό ή συντεχνιακό αίτημα.Μια πολιτική τάξη που πολιτευόταν με πυξίδα τη δημοφιλία της, σε μια χώρα που δεν ήθελε να αυτοπειθαρχηθεί. Ο συνδυασμός αυτός ήταν εύλογο κάποια στιγμή να οδηγήσει σε εντροπία.
Υπάρχουν τρόποι να ξεπεραστεί η κρίση;
Για την υπέρβαση της κρίσης και το γύρισμα της σελίδας στη χώρα μας απαιτείται κατ αρχάς σοβαρή και υπεύθυνη ηγεσία. Μια ηγεσία με γνώση των διεθνών συσχετισμών η οποία θα εκπροσωπήσει τη χώρα ως σοβαρό και αξιόπιστο κράτος και η οποία θα απευθυνθεί στον ελληνικό λαό μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας. Μακριά από τον δημαγωγικό εθνολαϊκισμό ή τον διχαστικό λόγο, μακριά από ψεύτικες υποσχέσεις και λεονταρισμούς που κοστίζουν και ζημιώνουν τη χώρα. Με μεταρρυθμιστικό και εξυγιαντικό πρόγραμμα, το οποίο θα καταστήσει την Ελλάδα μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
Απαιτείται παράλληλα και μια κοινωνία που δεν κλείνει τα μάτια της στη σκληρή πραγματικότητα. Που δεν υιοθετεί δημαγωγικές υποσχέσεις, που κλείνει τα αυτιά της στα κηρύγματα του τυφλού μίσους και του διχασμού, απ’ όπου και αν αυτά προέρχονται. Μια κοινωνία που αντιλαμβάνεται ότι ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας είναι συνδεδεμένος με την τήρηση υποχρεώσεων και για τον λόγο αυτό αγωνίζεται για να βγει η χώρα από την επιτροπεία ώστε με άλλη πλέον ισχύ να μπορεί να επηρεάζει το πλαίσιο των υποχρεώσεων που στο μέλλον θα της επιβάλλονται.
Από την κρίση θα βγούμε μόνο όλοι μαζί , ενωμένοι και αποφασισμένοι να ξαναπάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας. Ούτε επαίτες, ούτε ψευτονταήδες που στο τέλος ταπεινώνονται. Σοβαροί υπεύθυνοι με γνώση των συσχετισμών και πίστη στις δυνάμεις μας».
Έχετε συγκεκριμένες προτάσεις;
Πρώτιστη προτεραιότητα αποτελεί η αποκατάσταση του κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις και τους πολίτες. Κάποιοι μίλησαν για νέο και παλιό πολιτικό σύστημα και αποδείχτηκε ότι το νέο ήταν δυστυχώς τόσο παλιό! Πρέπει υπεύθυνες και αξιόπιστες δυνάμεις και προσωπικότητες να εμπνεύσουν στον λαό μας εμπιστοσύνη και ελπίδα.
Οι προτεραιότητες για την ανασυγκρότηση και την επανεκκίνηση της κοινωνίας και της οικονομίας είναι συγκεκριμένες:
• Η εκπόνηση ενός συνολικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης με αιχμές τον τουρισμό, τον πρωτογενή τομέα, την καινοτομία και τη ναυτιλία.
• Η μείωση των φορολογικών συντελεστών και η δημιουργία κλίματος προσέλκυσης επενδύσεων. Η αντιμετώπιση της ανεργίας περνά μόνο μέσα από την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και επενδυτών. Απαιτείται σοβαρή και αξιόπιστη εκπροσώπηση της χώρας αλλιώς η δημόσια περιουσία θα ξεπουλιέται για ενενήντα εννιά και παραπάνω χρόνια, η οικονομία θα βυθίζεται και η ανεργία θα εκτοξεύεται.
• Η εισαγωγή της αξιολόγησης σε όλες τις παρεχόμενες δημόσιες υπηρεσίες και λειτουργίες.
• Η επένδυση στην αριστεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και η εντατικοποίηση των σπουδών στα πανεπιστήμια, που μπορούν να αποτελέσουν εστίες προόδου και προκοπής για τη χώρα μας.
• Η μηδενική ανοχή στη βία της καθημερινότητας και στην ανομία, που από κάποιους βαφτίζεται κοινωνικό κίνημα και καταστρέφει τον δημόσιο πλούτο και τον δημόσιο χώρο.
• Η οριστική κατάργηση του κομματικού κράτους, των κομματικών μανδαρίνων στις θέσεις ευθύνης, που σκοτώνουν την αξιοκρατία και καθιστούν την ελληνική δημόσια διοίκηση αναξιόπιστη και αντιπαραγωγική.
• Τέλος, η λειτουργία των θεσμών. Παράγοντας που διαφοροποιεί τις σύγχρονες δυτικού τύπου δημοκρατίες από τις λατινοαμερικάνικες μπανανίες και τα αυταρχικά καθεστώτα και που σφυρηλατεί τη σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και τους πολίτες.
