Η δημοφιλής ηθοποιός και συγγραφέας μιλάει για το νέο της θεατρικό έργο «Φίλησέ με σαν και πρώτα» -με το οποίο ήδη ξεκίνησε καλοκαιρινή περιοδεία- και αποκαλύπτει τα μελλοντικά της σχέδια.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ
Οι περισσότεροι την γνωρίζουν ως ηθοποιό. Η Δήμητρα Παπαδήμα, όμως, δεν αρκείται στο «φαίνεσθαι» και την εύκολη προβολή που μπορεί να αποφέρει ένα σίριαλ στη μικρή οθόνη. Και από επιτυχίες έχει χορτάσει… Έτσι, από μικρή διάλεξε τον δύσκολο και επίπονο δρόμο, αυτόν του γραψίματος. Μέχρι σήμερα έχει γράψει 14 μυθιστορήματα, 3 ποιητικές συλλογές και πολλά θεατρικά έργα. Το πιο πρόσφατο απ’ αυτά αποτελεί την αφορμή για την κουβέντα μας. Το…κωμικό θρίλερ -όπως η ίδια το χαρακτηρίζει- «Φίλησε με σαν και πρώτα» το οποίο ξεκίνησε ήδη την καλοκαιρινή του περιοδεία, έχει δανειστεί το όνομά του από ένα παλιότερο βιβλίο που είχε γράψει (εκδόσεις Λιβάνη, 2000). Σε ερώτησή μας εάν το έργο αποτελεί μεταφορά αυτού του βιβλίου, η δημιουργός του αποκαλύπτει: «Δεν πρόκειται για μεταφορά. Ψάχναμε τίτλο για το έργο, το πρότεινα στον παραγωγό και μου είπε “να τον κρατήσουμε μη μας τον κλέψουν“ χωρίς να γνωρίζει ότι ο τίτλος προέρχεται από παλαιότερο βιβλίο μου, το οποίο θα επανακυκλοφορήσει σε λίγο καιρό. Η πλοκή είναι διαφορετική αν και υπάρχουν κοινά σημεία».
Τι πραγματεύεται, λοιπόν, το έργο;
Είναι μια αληθινή ιστορία που μου εμπιστεύτηκαν και εγώ ως συγγραφέας αποφάσισα να βρω τους κατάλληλους ήρωες ώστε να της δώσω σάρκα και οστά. Θα την χαρακτήριζα… κωμικό θρίλερ. Μιλάει για την καθημερινότητα μιας γυναίκας μέσης ηλικίας και τις φοβερές ανατροπές που συμβαίνουν στη ζωή της. Πρόκειται για την Χαρά, μια γυναίκα με τριπλή ιδιότητα -εργαζόμενη , μητέρα και σύζυγος- από την οποία όλοι ζητούν τα πάντα. Τελικά, μετά από 25 χρόνια γάμου έρχονται τα πάνω κάτω στη ζωή της. Δεν θα ήθελα να μπω σε λεπτομέρειες για την πλοκή, αλλά ως γενικό συμπέρασμα θα έλεγα ότι ενώ πολλές φορές κάποια γεγονότα της ζωής μας μοιάζουν δυσάρεστα, εμείς θα μπορούσαμε να τα δούμε με μια άλλη, χιουμοριστική ματιά.
Έχετε νιώσει όπως η ηρωίδα του έργου;
Δεν υπάρχει γυναίκα που να μην ταυτιστεί μαζί της. Έχουμε πολλά κοινά στοιχεία, όπως κάθε γυναίκα που βρίσκεται σε αυτή τη συνθήκη του γάμου.
Η διαφορά είναι ότι εσείς αν και είστε 25 χρόνια με τον Γιάννη Μποσταντζόγλου, δεν παντρευτήκατε ποτέ. Για ποιό λόγο;
Παντρεύτηκα μια φορά στη ζωή μου, στα 22 μου. Δεν βρήκα τον λόγο για να το τολμήσω πάλι. Είμαι κατά των συμβάσεων. Όπως ακούγεται και στο έργο «δεν είναι ικανό ένα χαρτί και μια υπογραφή να με ενώσουν με έναν άνθρωπο». Άλλωστε, δεν μου αρέσουν οι δεσμεύσεις. Θυμάμαι ότι ήμουν 15 χρονών και αρνιόμουν πεισματικά -χωρίς να είμαι αναρχική- να βγάλω ταυτότητα. Οι λέξεις «ηθοποιός», «συγγραφέας», «ποιήτρια» μου φαίνονται νερόβραστες, δεν μπορώ να τις χρησιμοποιήσω για να με χαρακτηρίσουν. Ακόμα και το όνομά μου αισθάνομαι οτι δεν μου ταιριάζει. Από παιδί το ένιωθα.
Ποιές λέξεις θα χρησιμοποιούσατε για να χαρακτηρίσετε τον εαυτό σας;
Θεωρώ ότι είμαι ένας πολύ απλός και κανονικός άνθρωπος. Ίσως γι’ αυτό υποφέρω τόσο πολύ από τις συνθήκες γύρω μου. Ξέρω γιατί έχω έρθει σ’ αυτή τη ζωή, γνωρίζω το φινάλε -που δεν υπήρξε ποτέ ευτυχισμένο για κανέναν- και έχω συνείδηση τού τι κάνω. Αν οι άνθρωποι καταλάβαιναν πόσο περαστικοί είμαστε όλοι από τη ζωή, όλα θα ήταν διαφορετικά. Η «πρόοδος» και η τεχνολογία δυστυχώς έχουν συμβάλει πολύ σ’ αυτό.
Βλέπουμε φαινομενικά επιτυχημένους ανθρώπους που δείχνουν να τα έχουν όλα, να βουλιάζουν στην κατάθλιψη. Τελικά μήπως η απόλυτη χαρά και η απόλυτη λύπη δεν διαφέρουν πολύ;
Φυσικά. Έχω συναναστραφεί πολλούς πλούσιους ανθρώπους, αλλά δεν «μπλέχτηκα» ποτέ μαζί τους. Αυτοί και αν έχουν «θέματα». Ίσως γι’ αυτό το χρήμα το μισώ. Το εκτιμώ, αλλά θεό μου δεν το έκανα ποτέ.
Εσείς έχετε περάσει από το στάδιο της κατάθλιψης;
Πάντα ήμουν καταθλιπτική. Η ψυχίατρος μού έχει πει ‘’δεν κινδυνεύεις από κατάθλιψη γιατί έχεις καταθλιπτικό υπόβαθρο’’. Χαίρομαι, όμως, κάθε τι το ωραίο, απολαμβάνω τις μικρές στιγμές της καθημερινότητας, κάνω 1,5 ώρα γυμναστική την ημέρα και με πονάει βαθύτατα η ασχήμια. Θέλω να παραμείνω νέα στην ψυχή και την παιδικότητά μου δεν σκοπεύω να μου την πάρει κανείς.
Πιστεύετε στο Θεό;
Μεγάλωσα σε ένα υπερβολικά θρησκόληπτο περιβάλλον. Τον παππού μου τον φώναζαν στη γειτονιά «Άγιο Γεώργιο». Όταν βλέπεις όλα αυτά που γίνονται γύρω σου, χάνεις την πίστη σου. Έχω φίλους που πιστεύουν και -επειδή πέρασα από το στάδιο τού να νιώθεις δέος μπροστά σε μια εικόνα- θεωρώ ότι υπάρχει μια Ανώτερη Δύναμη. Πάντως, ο καθένας μας έχει το Θεό και τον Διάβολο μέσα του.
Τι κρατάτε από τα παιδικά σας χρόνια;
Μεγάλωσα σε μια φτωχική οικογένεια, που πίστευε πολύ στον Θεό. Ζορισμένα χρόνια, από τα οποία κρατάω και τα θετικά και τα αρνητικά…
Πώς προέκυψε η υποκριτική;
Από μικρή τραγουδούσα. Αργότερα, προέκυψε ο αθλητισμός – είμαι φανατική με τα σπορ ακόμα και σήμερα. Οι δασκάλες μου ήθελαν να ακολουθήσω τον δρόμο της ενόργανης, στα 15 μου έτρεχα τα 100 μέτρα σε 13 δευτερόλεπτα… Οι γονείς μου δεν μου το επέτρεψαν ούτε αυτό. Στην πορεία με ανακάλυψε η Μαίρη Δρακοπούλου και καταπιάστηκα για πολύ λίγο με το modeling. Μέσα απ’ αυτόν τον χώρο γνώρισα την Ειρήνη Παππά, η οποία με προέτρεψε να ασχοληθώ με την υποκριτική.
Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας όταν τους ανακοινώσατε ότι επιθυμείτε να γίνετε καλλιτέχνης;
Πολύ αρνητικά. Δέχτηκα φοβερό πόλεμο μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Ό,τι έκανα το έκανα μόνη μου. Δουλεύω από 17 χρονών ως ‘’παιδί για όλες τις δουλειές’’’ (μεταξύ άλλων σε ασφαλιστικό γραφείο και ως αρχιτέκτονας). Έτσι μπόρεσα να τελειώσω τις σχολές μου. Πρώτα στη Ραλλού Μάνου και τον χορό και αργότερα στη σχολή υποκριτικής της Ρούλας Πατεράκη. Ακόμα και σήμερα δεν ξέρω εάν η μητέρα μου έχει αποδεχτεί το επάγγελμά μου. Σκασίλα μου, εγώ έκανα αυτό που ήθελα και αυτό στο οποίο με οδήγησε η πορεία μου.
Η συγγραφή πως μπήκε στη ζωή σας;
Έγραφα από 13 ετών. Το είχα μέσα μου, γιατί δεν είναι κάτι που σπουδάζεται. Κάποια στιγμή στα 25 μου, μετά από ένα σοκαριστικό γεγονός που συνέβη στην οικογένειά μου, αποφάσισα για να βγάλω από μέσα μου αυτήν την ιστορία, να την καταγράψω σε χαρτί. Έτσι κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο, το «Χαμένο δειλινό» από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Εκεί κατάλαβα πόσο μου αρέσει να κλείνομαι στον εαυτό μου και να γράφω. Η μοναξιά μού ταιριάζει γάντι. Ίσως τώρα να κουράστηκα απ’ αυτή τη διαδικασία και γι’ αυτό αποφάσισα να παίξω κιόλας. Όπως θα παίξω και τον ερχόμενο χειμώνα στο έργο των Ρέππα – Παπαθανασίου «Άνδρες έτοιμοι για όλα» που θα πάει περιοδεία. Τότε θα έχω τον απαραίτητο χρόνο ώστε να γράψω το νέο μου βιβλίο.
«Με τον Μποσταντζόγλου διακωμωδούμε τους τσακωμούς μας»
Δηλώνετε μοναχική. Είναι και αυτός ένας λόγος για τον οποίο αν και είστε ζευγάρι με τον Γιάννη Μποσταντζόγλου, μένετε σε ξεχωριστά σπίτια;
Πολύ πιθανό. Και εκείνος είναι μοναχικός, προτιμάει τους φίλους του από μια γυναίκα να…τον πρήζει. Κι εγώ, πάλι, επιλέγω τη μοναξιά μου. Περνάω πολύ καλά με τον εαυτό μου.
Με τον Μποσταντζόγλου υπήρξατε αυτό που λέμε «ζευγάρι στη σκηνή, ζευγάρι και στη ζωή». Αυτό σας έβλαψε ή σας ωφέλησε σε προσωπικό αλλά και επαγγελματικό επίπεδο;
Είναι ευχάριστο, από την άποψη ότι γνωρίζουμε τόσο καλά ο ένας τον άλλον που διακωμωδούμε τους τσακωμούς και τις συγκρούσεις μας.
Μένετε στην Αγία Παρασκευή. Τι σας αρέσει στη γειτονιά σας;
Κάποτε ήταν πολύ ωραίο προάστιο. Σήμερα δεν μου αρέσει πια. Είναι φοβερά πυκνοκατοικημένο, έχει πολλή φασαρία, ενώ και οι ποδηλατοδρόμοι δεν ταιριάζουν με τους δρόμους όπως είναι φτιαγμένοι. Επειδή πέρασα και από τα Βριλήσσια, τα θεωρώ πιο κατοικήσιμη περιοχή. Το όνειρό μου, ως ολιγαρκής άνθρωπος είναι να νοικιάσω ένα δωμάτιο σε ένα νησί και να μένω εκεί. Το παιδί μου μεγάλωσε και μπορώ πια να… μεταναστεύσω.
Η κόρη σας, Θαλασσινή, είναι 22 ετών. Με τι ασχολείται;
Τελείωσε το Πάντειο στη σχολή δημοσιογραφίας και θέλει να πάρει ειδικότητα. Προσπαθώ να την πείσω να γίνει αθλητικογράφος, αλλά εκείνη θέλει να ασχοληθεί με την εγκληματολογία, ενώ παράλληλα προετοιμάζεται για να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό.
Έχετε υπάρξει υπερπροστατευτική μαζί της; Είσαστε αυτό που λέμε «φίλες»;
Και μάνα και φίλη. Έχω υπάρξει, βέβαια και υπερπροστατευτική. Η συμβουλή μου ήταν να μείνει μακριά από ουσίες, ποτά και τσιγάρα. Και επειδή θεωρώ το σεξ το πιο φυσιολογικό πράγμα στη ζωή, της έχω πει ότι αν θέλει να ξεδίνει, προτιμώ να στρέφεται προς τα εκεί. Σήμερα δουλεύει ως ταξιθέτρια στο Ηρώδειο. Κουράζεται αρκετά αλλά της έχω απόλυτη εμπιστοσύνη.
Έχετε πει «αν δεν υπήρχε το παιδί, νομίζω ότι δεν θα υπήρχα τώρα». Γιατί το είπατε;
Αυτό το δήλωσα την περίοδο που δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ την κατάθλιψή μου. Για μια δεκαετία -μέχρι να γνωρίσω τον Γιάννη- πέρασα δύσκολα, με βασάνιζαν θέματα. Μετά το παιδί, άλλαξαν όλα. Θυμάμαι ότι το 1996 -μόλις είχα γεννήσει- η αδερφή μου με είχε πάει σινεμά, στην ταινία «Η μικρή Πονέτ». Σε μια σκηνή μια μητέρα οδηγούσε πολύ γρήγορα και στο πίσω κάθισμα είχε την κόρη της, η οποία της έλεγε «μαμά, μην τρέχεις». Τελικά, το αυτοκίνητο φεύγει από την πορεία του, η μάνα σκοτώνεται και το παιδάκι ζει. Όταν η μικρή μεγαλώνει, τη βλέπουμε να μονολογεί «γιατί μαμά έτρεχες; Αφού τα είχαμε όλα… Είχαμε η μια την άλλη». Αυτή η σκηνή στάθηκε για μένα καθοριστική στο να γυρίσω τον διακόπτη της ζωής μου.
Τι λείπει σήμερα από τη ζωή σας;
Ένα μικρό σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα ώστε να μπορώ να απομονώνομαι με τον τρόπο που θέλω εγώ.
Info
«Φίλησέ με σαν και πρώτα»
Συντελεστές
Κείμενο: Δήμητρα Παπαδήμα
Σκηνοθεσία: Γιάννης Μποσταντζόγλου
Μουσική: Ευσταθία
Ενορχήστρωση-Sound design: Μανόλης Λιανής
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Κασαπάκης
Φωτισμοί: Νίκος Ταβουλάρης
Φωτογραφίες: Γιούλη Γεωργαντίδου
Πρωταγωνιστούν: Δήμητρα Παπαδήμα, Θωμαΐς Ανδρούτσου, Γιάννης Μποσταντζόγλου
Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος: 12 € | Προπώληση/Μειωμένο: 10 €
Προπώληση εισιτηρίων: Ticket Services, Πανεπιστημίου 39, Αθήνα, τηλ. 210 7234567 Βιβλιοπωλεία Public, www.ticketservices.gr
Παρασκευή 14 Ιουλίου | Θέατρο «Βασίλης Τσαγκλός» – Μαραθώνας
Δευτέρα 17 Ιουλίου | Ευριπίδειο Θέατρο – Σαλαμίνα
Τετάρτη 19 Ιουλίου | Θέατρο «Αλίκη Βουγιουκλάκη» – Βριλήσσια
Κυριακή 23 Ιουλίου | Θέατρο Κάστρου – Μυτιλήνη
Τετάρτη 26 Ιουλίου | Δημοτικό Αμφιθέατρο Αχαρνών «Μίκης Θεοδωράκης» – Μενίδι
Κυριακή 30 Ιουλίου | Προαύλιος Χώρος Γυμνασίου (Αράδες Σίφνου) – Σίφνος